آیه سَنُلْقي في قُلُوبِ الَّذينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِما أَشْرَكُوا بِاللهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً وَ مَأْواهُمُ النّارُ وَ بِئْسَ مَثْوَى الظّالِمينَ [151]
به‌زودى در دل‌هاى كافران، به سبب اينكه، چيزهايى را براى خدا همتا قرار دادند كه [خداوند] هيچ‌گونه دليلى درباره‌ی آن نازل نكرده بود، رعب و وحشت مى‌افكنيم؛ و جايگاه آن‌ها، آتش است؛ و چه بد است جايگاه ستمكاران!
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قَالَ لِی جَلَّ جَلَالُهُ: وَ نَصَرْتُکَ بِالرُّعْبِ الَّذِی لَمْ أَنْصُرْ بِهِ أَحَداً قَبْلَکَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) خداوند عزّوجلّ به من فرمود: «تو را به‌وسیله‌ی رعب و وحشتی یاری کردم که هیچ‌کس را قبل از تو به‌وسیله‌ی آن یاری نکردم».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أُمُّ أَیْمَنَ أَصْبَحَ رَسُولُ اللَّهِ (علیه السلام) فَقَالَ یَا أُمَّ أَیْمَن ... سَنُلْقِی فِی قُلُوبِ الَّذِینَ کَفَرُوا الرُّعْبَ لَمَّا ارْتَحَلَ أَبُوسُفْیَانَ وَ الْمُشْرِکِینَ یَوْمَ أُحُدٍ مُتَوَجِّهِینَ إِلَی مَکَّهًَْ قَالُوا مَا صَنَعْنَا قَتَلْنَاهُمْ حَتَّی لَمْ یَبْقَ مِنْهُمْ إِلَّا الشَّرِیدُ وَ تَرَکْنَاهُمْ إِذْ هَمُّوا وَ قَالُوا ارْجِعُوا فَاسْتَأْصِلُوهُمْ فَلَمَّا عَزَمُوا عَلَی ذَلِکَ أَلْقَی اللَّهُ فِی قُلُوبِهِمْ الرُّعْبَ حَتَّی رَجَعُوا عَمَّا هَمُّوا وَ رُوِیَ أَنَّ الْکُفَّارَ دَخَلُوا مَکَّهًَْ کَالْمُنْهَزِمِینَ مَخَافَهًَْ أَنْ یَکُونَ لَهُ الْکَرَّهًُْ عَلَیْهِم.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) ام‌ایمن پیش رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بود و فرمود: ای ام‌ایمن! ... سَنُلْقِی فِی قُلُوبِ الَّذِینَ کَفَرُوا الرُّعْبَ. وقتی ابوسفیان و مشرکان در روز احد به‌طرف مکّه رفتند، گفتند: «چه کردیم؟! آن‌ها را کشتیم تا جز آواره‌های آن‌ها باقی نماند و آن‌ها را رها کردیم». وقتی تصمیم گرفتند و گفتند: «بازگردید و آن‌ها را ریشه‌کن کنید». وقتی تصمیم گرفتند آن کار را انجام بدهند، خداوند در دل‌هایشان رعب و وحشت انداخت و از قصدشان بازگشتند و روایت‌شده که کفّار از ترس اینکه پیامبر (صلی الله علیه و آله) بر آن‌ها چیره شود مانند شکست‌خوردگان وارد مکّه شدند.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- سَنُلْقِی فِی قُلُوبِ الَّذِینَ کَفَرُوا الرُّعْبَ یَعنِی قُرَیش بِِمَا أَشْرَکُوا بِاللَّه.
امام علی (علیه السلام) سَنُلْقِی فِی قُلُوبِ الَّذِینَ کَفَرُوا الرُّعْبَ؛ منظور از کافران، قریش هستند به خاطر شرکی که به خداوند ورزیدند.