آیه ۶ - سوره اسراء

امام صادق (علیه السلام)- رفاعهًْ‌بن‌موسی گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمود: اوّلین کسی‌که دوباره به دنیا برمی‌گردد حسین‌بن‌علی (علیه السلام) و یاران او و یزیدبن‌معاویه و یاران او هستند، سپس تک‌تک آن‌ها را می‌کُشد. سپس امام (علیه السلام) آیه: ثُمَّ رَدَدْنَا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَأَمْدَدْنَاکُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَجَعَلْنَاکُمْ أَکْثَرَ نَفِیرًا را تلاوت کرد.

امام علی (علیه السلام)- امیرالمؤمنین (علیه السلام) در خطبه‌ی خود فرمود: «ای مردم! قبل از اینکه مرا از دست دهید و نیابید از من سؤال کنید، علم بسیار زیادی در سینه‌ی من است، بپرسید قبل از اینکه فتنه‌ی شرقی دامن‌گیر شما شود. این فتنه لگام‌زده حرکت می‌کند، بانگ‌زننده و مولا و آن‌کس که افسار آن را از جلو می‌کشد و آن که از پشت، آن را به جلو می‌راند و هرکس که به آن پناه ببرد ملعون هستند. چه بسیار کسانی‌که دُمَش را بالا برده بودند، امّا آرزوی مرگ او را دارند، در کنار دجله و یا پیرامون آن وجود دارد. نه مأوایی است تا او را پناه دهد و نه کسی به او رحم می‌کند. آنگاه که چرخ فلک چرخید، می‌گویید؛ مُرد بلکه هلاک شد و چه راه‌هایی پیمود. دراین‌هنگام در آرزوی فَرَج می‌نشینید و این تأویل کلام خداست که می‌فرماید: ثُمَّ رَدَدْنَا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَ أَمْدَدْنَاکُم بِأَمْوَالٍ وَ بَنِینَ وَ جَعَلْنَاکُمْ أَکْثَرَ نَفِیرًا، سوگند به آن که دانه را شکافت و نسیم را آفرید، در آن‌هنگام پادشاهان در نعمت زندگی خواهند کرد و هیچ مردی از آن‌ها نمی‌میرد مگر اینکه از صلب او هزار پسر زاده شود، از هر نوع بدعتی و آفتی ایمن هستند و به کتاب خدا و سنّت پیامبرش عمل می‌کنند، حال آنکه آفات و شبهات از آن‌ها برطرف شده است».

امام صادق (علیه السلام)- داودبن‎کثیر رقّّی گوید: وارد شهر مدینه شده و به محضر امام صادق (علیه السلام) شرفیاب گردیدم، هنگامی‌که در مجلس ایشان جای گرفتم شروع به گریه نمودم. امام صادق (علیه السلام) فرمود: «داود! چه‌چیز باعث گریه‌ی تو شده است»؟ عرض کردم: «ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! عدّه‌ای به ما می‌گویند: خداوند به شما اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) فضیلتی خاص غیر از آنچه به دیگران نیز داده، عنایت نکرده و برتری خاصی به شما غیر از آنچه به دیگران بخشیده، نداده است»؟! امام (علیه السلام) فرمود: «نفرین شده‌ها دروغ گفته‌اند». آنگاه برخاست و با پای خویش ضربه‌ای به [دیوارِ] خانه زد. و [خطاب به آن] فرمود: «به قدرت خدا به‌وجود آی»! ناگهان یک کشتی از یاقوت سرخ به‌وجود آمد که در وسطش مروارید سفیدی قرار داشت و بر بالای کشتی، پرچم سبزی بود که بر رویش نوشته شده بود: «خدایی جز خدای یگانه نیست، محمّد (صلی الله علیه و آله) رسول خداست و قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دشمنان را به هلاکت خواهد رساند و مؤمنان را برخواهد انگیخت و خداوند او را به‌وسیله‌ی فرشتگان یاری خواهد ساخت». و در وسط کشتی چهار صندلی از انواع گوهرها بود که امام صادق (علیه السلام) بر یکی از آن‌ها نشست و مرا بر یکی از آن‌ها و [فرزندشان] موسی (امام کاظم (علیه السلام)) را بر یکی و [فرزند دیگرشان] اسماعیل را بر یکی دیگر از آن‌ها نشاند و [خطاب به کشتی] فرمود: «به برکت خداوند عزّوجلّ به راه بیافت». کشتی در دریایی خروشان که سفیدتر از شیر و شیرین‌تر از عسل بود به حرکت درآمد و میان کوه‌هایی از مروارید و یاقوت روان شدیم تا به جزیره‌ای رسیدیم که در میانش گنبدهایی از مروارید سفید بود و فرشتگان گرداگرد آن‌ها حلقه زده بودند و ندا می‌دادند: «خوش آمدی! خوش آمدی! ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله)»! امام صادق (علیه السلام) فرمود: «این‌ها گنبدهای امامان (از خاندان و نسل محمّد (صلی الله علیه و آله) هستند، هرگاه یکی از ایشان از دنیا برود نزد این گنبدها بیاید تا فرا رسیدن آن زمانی‌که خداوند در قرآن فرموده است: ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَ أَمْدَدْناکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِینَ وَ جَعَلْناکُمْ أَکْثَرَ نَفِیراً».

امام صادق (علیه السلام)- کسی که قبل از فرا رسیدن قیامت به حساب مردم می‌پردازد امام حسین (علیه السلام) است. امّا در روز قیامت، اوست که موجب به بهشت و یا به جهنّم‌رفتن مردم می‌شود.