آیه وَ إِذَا الْجَحيمُ سُعِّرَتْ [12]
و در آن هنگام كه دوزخ شعله‌ور گردد.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فِی قَوْلِهِ تَعَالَی وَ إِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ یُرِیدُ أَوْقَدَتْ لِلْکَافِرِینَ وَ الْجَحِیمُ النَّارُ الْأَعْلَی مِنْ جَهَنَّمَ وَ الْجَحِیمُ فِی کَلَامِ الْعَرَبِ مَا عَظُمَ مِنَ النَّارِ کَقَوْلِهِ عَزَّوَجَلَّ ابْنُوا لَهُ بُنْیاناً فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ یُرِیدُ النَّارَ الْعَظِیمَهًَْ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ إِذَا الجَحِیمُ سُعِّرَتْ، یعنی اینکه برای کافران برافروخته شد، و الجَحِیمُ: آتش فوقانی در جهنّم است و جحیم در زبان عربی، آتش عظیم را گویند، همان‌گونه که خداوند عزّوجلّ می‌فرماید: «[بت‌پرستان] گفتند: «بنای مرتفعی برای او بسازید و او را در جهنّمی از آتش بیفکنید»!. (صافات/۹۷) که منظور، آتش عظیم است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ سُلَیْمِ‌بْنِ‌قَیْسٍ الْهِلَالِیِّ قَالَ: لَمَّا الْتَقَی أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) بِأَهْلِ الْبَصْرَهًِْ یَوْمَ الْجَمَلِ ... فَقَالَ لَهُ الزُّبَیْرُ أَ مَا سَمِعْتَ حَدِیثَ سَعِیدِ‌بْنِ‌عَمْرِوبْنِ‌نُفَیْلٍ وَ هُوَ یَرْوِی أَنَّهُ سَمِعَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَقُولُ عَشَرَهًٌْ مِنْ قُرَیْشٍ فِی الْجَنَّهًِْ؟ ... فَقَالَ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ اللَّهِ إِنَّ بَعْضَ مَنْ سَمَّیْتَهُ لَفِی تَابُوتٍ فِی شِعْبٍ فِی جُبٍ فِی أَسْفَلِ دَرْکٍ مِنْ جَهَنَّمَ عَلَی ذَلِکَ الْجُبِّ صَخْرَهًٌْ إِذَا أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یُسَعِّرَ جَهَنَّمَ رَفَعَ تِلْکَ الصَّخْرَهًَْ سَمِعْتُ ذَلِکَ مِنْ رَسُولِ اللَّه (صلی الله علیه و آله).
امام علی (علیه السلام)- سلیم‌بن‌قیس هلالی گوید: حضرت علی (علیه السلام) به زبیر فرمود: سعیدبن‌عمرو ابن‌نفیل از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شنیده که می‌فرمود: «ده نفر از قریش در بهشتند...» امام علی (علیه السلام) فرمود: به خدا قسم! بعضی از افرادی که نام بردی در تابوتی داخل چاهی در پایین‌ترین جای جهنّم قرار دارند. بر در آن چاه سنگی است که هرگاه خدا بخواهد جهنّم را شعله‌ور کند آن سنگ را بلند می‌کند و جهنّم شعله می‌گیرد. این مطلب را از پیامبر (صلی الله علیه و آله) شنیدم.