آیه بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ [9]
به كدامين گناه كشته شدند؟!
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- کَانَتِ الْعَرَبُ یَقْتُلُونَ الْبَنَاتِ لِلْغَیْرَهًِْ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ سُئِلَتِ الْمَوْؤُدَهًُْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- عرب‌ها دختران خویش را به دلیل غیرت [جاهلانه] می‌کشتند، و آنگاه که روز قیامت فرا رسد، از دختری که زنده به گور شده است، پرسیده می‌شود: بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ یَعْنِی الْجَارِیَهًَْ الْمَدْفُونَهًَْ حَیّاً وَ کَانَتِ الْمَرْأَهًُْ إِذَا حَانَ وَقْتُ وِلَادَتِهَا حَفَرَتْ حُفْرَهًًْ وَ قَعَدَتْ عَلَی رَأْسِهَا فَإِنْ وَلَدَتْ بِنْتاً رَمَتْ بِهَا فِی الْحُفْرَهًِْ وَ إِنْ وَلَدَتْ غُلَاماً حَبَسَتْهُ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ إِذَا الْموْؤُدَةُ سُئِلَتْ؛ المَوْؤُدَةُ، دختری است که او را زنده به گور می‌کردند. زنان موقع زایمان گودالی می‌کندند و بر سر گودال می‌نشستند، اگر دختر می‌زایید او را در میان گودال می‌انداخت اگر پسر می‌زایید او را نگه می‌داشت.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَبِی الْجَارُودِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: مَا مِنْ نَفْسٍ تُقْتَلُ بَرَّهًٍْ وَ لَا فَاجِرَهًٍْ إِلَّا وَ هِیَ تُحْشَرُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ مُتَعَلِّقَهًًْ بِقَاتِلِهِ بِیَدِهِ الْیُمْنَی وَ رَأْسُهُ بِیَدِهِ الْیُسْرَی وَ أَوْدَاجُهُ تَشْخُبُ دَماً یَقُولُ یَا رَبِّ سَلْ هَذَا فِیمَ قَتَلَنِی.
امام باقر (علیه السلام)- ابوالجارود از امام باقر (علیه السلام) نقل کرده است که فرمود: هیچ‌کسی نیست که انسان نیکوکار یا بدکاری را بکشد، مگر اینکه روز قیامت نفس مقتول درحالی محشور می‌شود که با دست راستش به قاتلش آویزان می‌شود و دستش در دست چپ قاتل است و از رگهایش خون می‌ریزد و می‌گوید: «پروردگارا! از این قاتل سؤال کن که چرا مرا کشت»؟
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- وَ أَمَّا الذَّنْبُ الَّذِی لَا یُغْفَرُ فَمَظَالِمُ الْعِبَادِ بَعْضِهِمْ لِبَعْضٍ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی إِذَا بَرَزَ لِخَلْقِهِ أَقْسَمَ قَسَماً عَلَی نَفْسِهِ فَقَالَ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا یَجُوزُنِی ظُلْمُ ظَالِمٍ وَ لَوْ کَفٌّ بِکَفٍّ وَ لَوْ مَسْحَهًٌْ بِکَفٍّ وَ لَوْ نَطْحَهًٌْ مَا بَیْنَ الْقَرْنَاءِ إِلَی الْجَمَّاءِ فَیَقْتَصُّ لِلْعِبَادِ بَعْضِهِمْ مِنْ بَعْضٍ حَتَّی لَا تَبْقَی لِأَحَدٍ عَلَی أَحَدٍ مَظْلِمَهًٌْ ثُمَّ یَبْعَثُهُمْ لِلْحِسَابِ.
امام علی (علیه السلام)- ... امّا گناهی که آمرزیده نشود: ستم‌هایی است که مردم به یکدیگر می‌کنند، زیرا چون خدا تبارک‌وتعالی بر خلقش عیان شد (یعنی به‌وسیله‌ی پیامبران و اعلام شریعت خود) به خود سوگند یاد کرد و فرمود: «به عزّت و جلال خودم قسم! که از ستم هیچ ستمکاری گذشت نمی‌کنم؛ اگرچه مشتی کوبد و یا ساییدن مشتی باشد و اگرچه شاخ‌زدن شاخ‌داری باشد. برای بندگان از یکدیگر قصاص می‌شود تا حقّی از کسی بر کسی نماند و سپس آن‌ها را به پای حساب می‌آورد».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام)، قَالَ: قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام): أَیُّهَا النَّاسُ، إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالی أَرْسَلَ إِلَیْکُمُ الرَّسُول ... وَ دَفَنُوا فِی التُّرَابِ الْمَوْؤُودَهًَْ بَیْنَهُمْ مِنْ أَوْلَادِهِم.
امام علی (علیه السلام)- ای مردم! خداوند عزّوجلّ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را نزد شما فرستاد تا اینکه از میان فرزندان خویش، دختران خود را زنده به گور کردند.
الصّادق (علیه السلام)- فی حدیث قال قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی ثُمَّ قَالَ وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ یَقُولُ أَسْأَلُکُمْ عَنِ الْمَوَدَّهًِْ الَّتِی أَنْزَلْتُ عَلَیْکُمْ فَضْلَهَا مَوَدَّهًِْ الْقُرْبَی بِأَیِّ ذَنْبٍ قَتَلْتُمُوهُمْ.
امام صادق (علیه السلام)- امام صادق (علیه السلام) در حدیثی فرمود: بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم [اهل بیتم]»، (شوری/۲۱) سپس فرمود: وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ* بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَت؛ می‌گوید: از شما می‌پرسم از مودّتی که فضیلت آن بر شما نازل شده؛ مودّت خویشان! به کدامین گناه ایشان را کشتید؟
الباقر (علیه السلام)- فِی قَوْلِهِ تَعَالَی وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ یَقُولُ یَسْأَلُکُمْ عَنِ الْمَوْءُودَهًِْ الَّتِی أَنْزَلَ عَلَیْکُمْ فَضْلَهَا مَوَدَّهًَْ ذِی الْقُرْبَی وَ حَقَّنَا الْوَاجِبَ عَلَی النَّاسِ وَ حُبَّنَا الْوَاجِبَ عَلَی الْخَلْقِ قَتَلُوا مَوَدَّتَّنَا بِأَیِّ ذَنْبٍ قَتَلُونَا.
امام باقر (علیه السلام)- امام باقر (علیه السلام) در مورد آیه: وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ فرمود: «یعنی مودّت ما به چه گناهی کشته شده است». و فرمود: «این حقّ واجب ماست بر مردم و محبّت واجب ما بر مردم است که محبّت ما را از میان برده‌اند».
الباقر (علیه السلام)- عَنْ جَابِرٍ (رحمة الله علیه) عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ تَعَالَی وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ قَالَ مَنْ قُتِلَ فِی مَوَدَّتِنَا.
امام باقر (علیه السلام)- جابر (رحمة الله علیه) از امام باقر (علیه السلام) درباره‌ی این آیات: وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ * بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ، نقل می‌کند که فرمود: «منظور، آن کسی است که در راه دوستی ما کشته شود».
الباقر (علیه السلام)- عَنْ عَلِیِّ‌بْنِ‌الْقَاسِمِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَی وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ قَالَ شِیعَهًُْ آلِ مُحَمَّدٍ تَسْأَلُ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ.
امام باقر (علیه السلام)- علیّ‌بن‌قاسم گوید: از امام باقر (علیه السلام) درباره‌ی این آیات وَ إِذَا الْموْؤُودَةُ سُئِلَتْ * بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ، پرسیدم. فرمود: «از شیعه‌ی آل محمّد (علیهم السلام) پرسیده می‌شود: «به کدامین گناه کشته شدند»؟
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ إِسْمَاعِیلَ‌بْنِ‌جَابِرٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ قَوْلُهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ قَالَ یَعْنِی الْحُسَیْنَ (علیه السلام).
امام صادق (علیه السلام)- اسماعیل‌بن‌جابر گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «منظور از این آیات: وَ إِذَا الْموْؤُودَةُ سُئِلَتْ * بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ چیست»؟ فرمود: «منظور، امام حسین (علیه السلام) است».
الصّادق (علیه السلام)- یَا مُفَضَّلُ وَ الْمَوْؤُدَةُ وَ اللَّهِ مُحَسِّنٌ لِأَنَّهُ مِنَّا لَا غَیْرُ فَمَنْ قَالَ غَیْرَ هَذَا فَکَذِّبُوهُ.
امام صادق (علیه السلام)- ای مفضّل به خدا قسم! این الْموْؤُدَةُ و به خاک سپرده شده، محسن (علیه السلام) بچّه‌ی فاطمه (سلام الله علیها) است. زیرا مقصود از این آیه ماییم و هرکس جز این بگوید او را تکذیب کنید.
الصّادق (علیه السلام)- عَلِیُّ {بْنُ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌عَلِیِّ‌بْنِ‌عُمَرَ الزُّهْرِیُ} مُعَنْعَناً عَنْ جَعْفَرِ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ قَالَ هُمْ قَرَابَهًُْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله).
امام صادق (علیه السلام)- وَ إِذَا الْموْؤُدَةُ سُئِلَتْ* بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ؛ ایشان خویشان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هستند.