آیه ۲۰ - سوره حج

امام باقر ( هنگامی‌که خداوند بخواهد جان کافری را بگیرد [خطاب به عزرائیل] می‌فرماید: «ای ملک‌الموت! به همراه زیردستانت نزد دشمن من برو... و جانش را بگیر تا او را در آتش افکنی». عزرائیل با چهره‌ای زشت نزد او می‌رود... و با سیخی [که همراه خود دارد] چنان ضربه‌ای به او می‌زند که تمام شاخه‌های آن سیخ به تمام رگ‌ها و مفصل‌های بدنش آویزان می‌گردد؛ آنگاه آن سیخ را به شدّت کشیده و روح آن کافر را به سختی از پاهایش بیرون می‌کشد؛.. وقتی جانش به گلو برسد فرشتگان به صورت و پشتش می‌زنند... و شیطان [در دوزخ] او را با زنجیری به‌سوی خود می‌کشد؛ پس هرگاه آن کافر سرش را بلند کرده و به صورت زشت شیطان بنگرد چهره‌ی خویش را برای شیطان عبوس کرده و می‌گوید: ای کاش میان من و تو فاصله‌ی مشرق و مغرب بود، چه بد همنشینی بودی. (زخرف/۳۸) وای بر تو! چون تو مرا گمراه ساختی اکنون مقداری از عذاب خداوند را به‌جای من تحمّل کن. شیطان گوید: «ای بدبخت! چگونه مقداری از عذاب خداوند را به‌جای تو تحمّل کنم در صورتی‌که من و تو امروز در عذاب، شریک هستیم»؟ سپس ضربه‌ای بر سر او زند که [به اندازه‌ی] هفتادهزار سال [در جهنّم] سقوط کند تا اینکه به چشمه‌ای به نام «آنیه» می‌رسد که خداوند [در موردش] می‌فرماید: تُسْقی مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ؛ از چشمه‌ای بسیار داغ به آنان می‌نوشانند. (غاشیه/۵) و آن چشمه‌ای است که گرما و [قدرتِ] سوزاندنش در آخرین درجه است و از روزی‌که خداوند دوزخ را آفریده این چشمه افروخته شده است، تمام درّه‌های دوزخ آرام می‌گیرد ولی گرمای این چشمه آرام نمی‌گیرد؛ فرشتگان گویند: «ای گروه بدبختان! نزدیک بیایید و از این چشمه بنوشید»، وقتی آن‌ها از این‌کار پرهیز کنند فرشتگان آن‌ها را با گرزها می‌زنند و به آن‌ها خطاب می‌شود: بچشید عذاب سوزان را [در برابر کارهایتان]؛ این به‌خاطر چیزی است که دست‌های شما از پیش فرستاده [و نتیجه کار شماست] و به‌خاطر آن است که خداوند، به بندگان [خود] ستم نمی‌کند. (آل‌عمران/۱۸۲۱۸۱)؛ سپس ظرفی آهنین برایشان آورده می‌شود که جرعه‌ای از چشمه‌ی «آنیه» در آن قرار دارد، چون آن ظرف نزدیک آن‌ها شود لبهایشان جمع و چروکیده و گوشت‌های صورتشان پراکنده گردد؛ زمانی‌که از آن بنوشند و به درونشان برسد هم آنچه که در درونشان است با آن آب می‌شود و هم پوست‌هایشان. سپس ضربه‌ای بر سرش فرود آید که [به اندازه‌ی] هفتادهزار سال [در جهنّم] سقوط کند تا در آتشی شعله‌ور و سوزان افتد... .