آیه وَ قالَ الَّذينَ كَفَرُوا لَنْ نُؤْمِنَ بِهذَا الْقُرْآنِ وَ لا بِالَّذي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ لَوْ تَرى إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلى بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْ لا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنينَ [31]
كافران گفتند: «ما هرگز به اين قرآن و كتاب‌هاى ديگرى كه پيش از آن بوده ايمان نخواهيم آورد». اگر ببينى هنگامى‌كه اين ستمكاران در پيشگاه پروردگارشان [براى حساب و مجازات] نگه داشته شده‌اند درحالى‌كه هركدام گناه خود را به گردن ديگرى مى‌اندازد [از كار آن‌ها تعجّب مى‌كنى]! مستضعفان به مستكبران مى‌گويند: «اگر شما نبوديد ما مؤمن بوديم».
علی‌بن‌ابراهیم ( قَالَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ (ثُمَّ حَکَی اللَّهُ لِنَبِیِّهِ (قَوْلَ الْکُفَّارِ مِنْ قُرَیْشٍ وَ غَیْرِهِمْ وَ قالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَنْ نُؤْمِنَ بِهذَا الْقُرْآنِ وَ لا بِالَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ مِنْ کُتُبِ الْأَنْبِیَاءِ وَ لَوْ تَری إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ یَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلی بَعْضٍ الْقَوْلَ یَقُولُ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا وَ هُمُ الرُّؤَسَاءُ لَوْ لا أَنْتُمْ لَکُنَّا مُؤْمِنِینَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( خداوند [در ادامه‌ی آیه‌ی قبل] سخن کفّار قریش و کفّار دیگر قبایل را برای پیامبر خود حکایت می‌کند: وَ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَن نُّؤْمِنَ بِهَذَا الْقُرْآنِ وَ لَا بِالَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ، یعنی از کتاب‌های انبیاء (وَ لَوْ تَرَی إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِندَ رَبِّهِمْ یَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَی بَعْضٍ الْقَوْلَ یَقُولُ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا یعنی رؤسای قبائل. لَوْلَا أَنتُمْ لَکُنَّا مُؤْمِنِینَ.