آیه ۱۲ - سوره شمس

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- عثمان‌بن‌صهیب از پدرش نقل کرده است: پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) به امام علی (علیه السلام) فرمود: «یا علی (علیه السلام)! شقی‌ترین گذشتگان کیست»؟ گفت: «کسی که ناقه [ی صالح (علیه السلام)] را پی کرد». فرمود: «راست گفتی! شقی‌ترین آیندگان کیست»؟ گفت: «نمی‌دانم»!؟ گفت: «او کسی است که تو را برای این کار می‌زند، او مانند پی‌کننده‌ی ناقه‌ی خدا است».

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- عبدالرّحمن‌بن‌ملجم که لعنت خدا بر او باد از فرزندان قُدار، پی‌کننده‌ی مادّه شتر حضرت صالح (علیه السلام) بود و قصّه‌ی این هر دو یکی است، چراکه قدار عاشق زنی به نام رَباب شد، همانطور که ابن‌ملجم عاشق قَطام شد.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- از عمّاربن‌یاسر چنین نقل شده که گفت: «من و علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) در جنگ عشیره (نام جنگی است که در سال دوّم هجری میان مسلمانان و بنی‌مدلج و هم‌پیمانان آن‌ها به وقوع پیوست) در میان نخلستانی بر روی خاکِ نرمی خواب بودیم، سوگند به خدا! کسی جز رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ما را از خواب بیدار نکرد درحالی‌که با پای خویش ما را که از (خوابیدن بر رویِ) آن خاک نرم، خاکی شده بودیم تکان می‌داد، آنگاه پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «آیا با شما از دو مردی که نگون‌بخت‌ترین مردم هستند سخن بگویم»؟ عرض‌کردیم: «آری، ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)»! حضرت (صلی الله علیه و آله) فرمود: «[یکی] آن مرد سرخ‌گونِ قوم ثمود که مادّه شتر را پی کرد [و آن را به هلاکت رساند] و [دیگری] آن‌کس که [با شمشیر] بر فرقِ سر تو، ای علی (علیه السلام) خواهد زد تا اینکه محاسنت به خون سرت آغشته گردد».