آیه فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى حِينٍ [148]
آن‌ها ايمان آوردند، از اين رو تا مدّت معلومى آنان را [از مواهب زندگى] بهره‌مند ساختيم.
الکاظم ( قَالَ الْحُسَیْنُ (لِلْحَسَنِ (سَمِعْتُ جَدِّی یَقُولُ إِنَّمَا مَثَلُکُمَا مَثَلُ یُونُسَ (إِذْ أَخْرَجَهُ اللَّهُ مِنْ بَطْنِ الْحُوتِ وَ أَلْقَاهُ بِظَهْرِ الْأَرْضِ وَ أَنْبَتَ عَلَیْهِ شَجَرَةً مِنْ یَقْطِینٍ وَ أَخْرَجَ لَهُ عَیْناً مِنْ تَحْتِهَا فَکَانَ یَأْکُلُ مِنَ الْیَقْطِینِ وَ یَشْرَبُ مِنْ مَاءِ الْعَیْنِ وَ سَمِعْتُ جَدِّی یَقُولُ أَمَّا الْعَیْنُ فَلَکُمْ وَ أَمَّا الْیَقْطِینُ فَأَنْتُمْ عَنْهُ أَغْنِیَاءُ وَ قَدْ قَالَ اللَّهُ فِی یُونُسَ (وَ أَرْسَلْناهُ إِلی مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلی حِینٍ وَ لَسْنَا نَحْتَاجُ إِلَی الْیَقْطِینِ وَ لَکِنْ عَلِمَ اللَّهُ حَاجَتَنَا إِلَی الْعَیْنِ فَأَخْرَجَهَا لَنَا وَ سَنُرْسَلُ إِلَی أَکْثَرَ مِنْ ذَلِکَ فَیَکْفُرُونَ وَ یَتَمَتَّعُونَ إِلَی حِینٍ.
امام کاظم ( امام حسن (به امام حسین (فرمود: از جدّم رسول‌خدا (شنیدم می‌فرمود: «مَثَل شما مَثَل حضرت یونس (است که خدا او را از شکم ماهی خارج کرد و روی زمین آورد، آنگاه درختی از کدو بالای سرش آفرید و چشمه‌ی آبی نزد پایش جاری نمود، حضرت یونس (از درخت کدو می‌خورد و از آن چشمه آب می‌آشامید. امّا آن چشمه برای شما موجود است، ولی شما از درخت کدو بی‌نیاز می‌باشید. خدای سبحان در آیه‌ی وَ أَرْسَلْناهُ إِلی مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ درباره‌ی حضرت یونس (می‌فرماید: ما یونس را به‌جانب صدهزار نفر یا بیشتر فرستادیم. آن‌ها ایمان آوردند، از این رو تا مدّت معلومی آنان را [از مواهب زندگی] بهره‌مند ساختیم. ما احتیاجی به کدو نداریم. ولی خدا می‌دانست که ما به آن چشمه محتاجیم، بنابراین آن را برای ما خارج نمود. به زودی ما به‌سوی بیشتر از این مبعوث می‌شویم، آنان کافر می‌شوند و تا مدّت معلومی برخوردار خواهند شد».
الرّسول ( فِی بَعْضِ کُتُبِ أمیرالمؤمنین (قَالَ: حَدَّثَنی رَسُول‌الله (... قَالَ لَهُ یَا تَنُوخَا أَیُّ الرَّأْیَیْنِ کَانَ أَصْوَبَ وَ أَحَقَّ أَنْ یُتَّبَعَ رَأْیِی أَوْ رَأْیُکَ فَقَالَ لَهُ تَنُوخَا بَلْ رَأْیُکَ کَانَ أَصْوَبَ وَ لَقَدْ کُنْتَ أَشَرْتَ بِرَأْیِ الْحُکَمَاءِ الْعُلَمَاء فَقَالَ لَهُ تَنُوخَا أَمَا إِنِّی لَمْ أَزَلْ أَرَی أَنِّی أَفْضَلُ مِنْکَ لِزُهْدِی وَ فَضْلِ عِبَادَتِی حَتَّی اسْتَبَانَ فَضْلُکَ لِفَضْلِ عِلْمِکَ وَ مَا أَعْطَاکَ اللَّهُ رَبُّکَ مِنَ الْحِکْمَهًِْ مَعَ التَّقْوَی أَفْضَلُ مِنَ الزُّهْدِ وَ الْعِبَادَهًِْ بِلَا عِلْمٍ فَاصْطَحَبَا فَلَمْ یَزَالَا مُقِیمَیْنِ مَعَ قَوْمِهِمَا وَ مَضَی یُونُسُ عَلَی وَجْهِهِ مُغَاضِباً لِرَبِّهِ فَکَانَ مِنْ قِصَّتِهِ مَا أَخْبَرَ اللَّهُ بِهِ فِی کِتَابِهِ إِلَی قَوْلِهِ فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلی حِینٍ.
پیامبر ( از امام علی (روایت است: پیامبر (فرمود: تنوخا به روستا برگشت و با روبیل روبرو گردید روبیل به او گفت: «ای تنوخا، آیا رأی تو درست‌تر بود و شایستگی پیروی داشت یا رأی من»؟ تنوخا گفت: «رأی تو صحیح‌تر بود و همانند رأی و نظر حکما رهنمون ساختی و من همواره می‌پنداشتم به‌خاطر زهد و عبادتم بر تو برتری دارم، امّا اکنون فهمیدم که تو به جهت علم و حکمتت بر من فضیلت داری و علم و حکمتی که پروردگارت در کنار تقوی به تو عنایت کرده از زهد و عبادت بدون علم برتر است، از آن پس آن دو با صلح و صفا در میان قوم خود زندگی کردند. و یونس بر خدا غضب کرد و بیرون رفت و جریان کار او و عاقبتش آن چیزی است که خدا در کتابش می فرماید: فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلی حِینٍ.