آیه وَ إِنَّهُمْ عِنْدَنا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيارِ [47]
و آنها نزد ما از برگزيدگان و نيكان بودند.
الصّادق (علیه السلام)- تفسیر الإمام العسکری (علیه السلام) قَالَ جَعْفَرُ‌بْنُ‌مُحَمَّدٍ الصَّادِقُ (علیه السلام) قَوْلُهُ عزّوجلّ اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ یَقُولُ أَرْشِدْنَا لِلصِّرَاطِ الْمُسْتَقِیمِ أَیْ أَرْشِدْنَا لِلُزُومِ الطَّرِیقِ الْمُؤَدِّی إِلَی مَحَبَّتِکَ وَ الْمَانِعِ أَنْ نَتَّبِعَ أَهْوَاءَنَا فَنَعْطَبَ وَ نَأْخُذَ بِآرَائِنَا فَنَهْلِکَ ثُمَّ قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام) طُوبَی لِلَّذِینَ هُمْ کَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَحْمِلُ هَذَا الْعِلْمَ مِنْ کُلِّ خَلَفٍ عُدُولٌ یَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِیفَ الْغَالِینَ وَ انْتِحَالَ الْمُبْطِلِینَ وَ تَأْوِیلَ الْجَاهِلِینَ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِنِّی عَاجِزٌ بِبَدَنِی عَنْ نُصْرَتِکُمْ وَ لَسْتُ أَمْلِکُ إِلَّا الْبَرَاءَهًَْ مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَ اللَّعْنَ فَکَیْفَ حَالِی فَقَالَ لَهُ الصَّادِقُ (علیه السلام) حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَالَ مَنْ ضَعُفَ عَنْ نُصْرَتِنَا أَهْلَ الْبَیْتِ فَلَعَنَ فِی خَلَوَاتِهِ أَعْدَاءَنَا بَلَّغَ اللَّهُ صَوْتَهُ جَمِیعَ الْأَمْلَاکِ مِنَ الثَّرَی إِلَی الْعَرْشِ فَکُلَّمَا لَعَنَ هَذَا الرَّجُلُ أَعْدَاءَنَا لَعْناً سَاعَدُوهُ وَ لَعَنُوا مَنْ یَلْعَنُهُ ثُمَّ ثَنَّوْا فَقَالُوا اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی عَبْدِکَ هَذَا الَّذِی قَدْ بَذَلَ مَا فِی وُسْعِهِ وَ لَوْ قَدَرَ عَلَی أَکْثَرَ مِنْهُ لَفَعَلَ فَإِذَا النِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اللَّهِ عزّوجلّ قَدْ أَجَبْتُ دُعَاءَکُمْ وَ سَمِعْتُ نِدَاءَکُمْ وَ صَلَّیْتُ عَلَی رُوحِهِ فِی الْأَرْوَاحِ وَ جَعَلْتُهُ عِنْدِی مِنَ الْمُصْطَفَیْنَ الْأَخْیارِ.
امام صادق (علیه السلام)- در تفسیر امام عسکری (علیه السلام) آمده است: امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی آیه‌ی اهْدِنَا الصِّراطَ المُسْتَقِیمَ فرمود: «یعنی ما را راهنمایی کن به راه راست. یعنی ما را به راهی بدار که ما را به محبّت تو برساند و مانع شود از پیروی هوای نفس که موجب نابودی ما است، و با متکی شدن به آرای خود هلاک می شویم». آنگاه امام صادق (علیه السلام) فرمود: «خوشا به حال کسانی که مطابق فرموده پیامبر اکرم هستند. آن جناب فرمود: بار این علم را به دوش می‌گیرند از هر جمعیّتی بازماندگان پاک و عادلی که مانع از تحریف و تغییردادن سرکشان و ادّعای یاوه‌سرایان و تأویل و توجیه نادانان می شوند». در این لحظه، مردی به آن جناب گفت: «ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! من عاجزم از اینکه با بدن خود شما را یاری کنم و جز بیزاری از دشمنان شما و لعنت بر آنها کاری از دستم نمی‌آید. حال من چگونه است»؟ امام صادق (علیه السلام) به او فرمود: «هرکس ناتوان باشد از یاری ما اهل بیت، ولی در خلوتش دشمنان ما را لعنت کند، خداوند صدای او را به تمام ملائکه جهان از زمین تا عرش می رساند و هر وقت او لعنت کند، با او هم زبان می شوند و کسی را که او لعنت می کند، آنها نیز لعنت می کنند، بعد او را می ستایند و می گویند: «خدایا! از جانب خود درود فرست بر این شخصی که به اندازه قدرت خود خدمت کرد و اگر بیشتر می توانست، انجام می‌داد». ندایی از جانب پروردگار بلند می شود که: «دعای شما را پذیرفتم و صدایتان را شنیدم! درود بر روح او فرستادم در میان ارواح و او را در نزد خود از برگزیدگان نیک سیرت قرار دادم».
الرّضا (علیه السلام)- قَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌مُوسَی الرِّضَا (علیه السلام) مَنْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْ رَجَبٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ صَامَ یَوْمَیْنِ مِنْ رَجَبٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَهًَْ أَیَّامٍ مِنْ رَجَبٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ وَ أَرْضَاهُ وَ أَرْضَی عَنْهُ خُصَمَاءَهُ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ صَامَ سَبْعَهًَْ أَیَّامٍ مِنْ رَجَبٍ فُتِحَتْ أَبْوَابُ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ لِرُوحِهِ إِذَا مَاتَ حَتَّی یَصِلَ إِلَی الْمَلَکُوتِ الْأَعْلَی وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَهًَْ أَیَّامٍ مِنْ رَجَبٍ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّهًِْ الثَّمَانِیَهًُْ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ خَمْسَهًَْ عَشَرَ یَوْماً قَضَی اللَّهُ عزّوجلّ لَهُ کُلَّ حَاجَهًٍْ إِلَّا أَنْ یَسْأَلَهُ فِی مَأْثَمٍ أَوْ فِی قَطِیعَهًِْ رَحِمٍ وَ مَنْ صَامَ شَهْرَ رَجَبٍ کُلَّهُ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ وَ أُعْتِقَ مِنَ النَّارِ وَ دَخَلَ الْجَنَّهًَْ مَعَ الْمُصْطَفَیْنَ الْأَخْیار.ِ
امام رضا (علیه السلام)- از امام رضا (علیه السلام) روایت شده است: کسی که اوّلین روز ماه رجب را روزه بگیرد، خداوند در روز ملاقات از او خوشنود خواهد بود و کسی که دو روز از ماه رجب را روزه بگیرد، در روز دیدار، خداوند از او راضی است. کسی که سه روز از رجب را روزه بگیرد، روز ملاقات هم خداوند از او خوشنود میشود، هم او را خوشنود میکند و هم مخالفانش را از او راضی می‌گرداند. کسی که هفت روز از رجب را روزه بگیرد، چون بمیرد، درهای آسمان‌های هفتگانه به روح او گشوده میشود تا اینکه به ملکوت اعلی برسد و کسی که هشت روز از رجب را روزه بگیرد، درهای هشتگانه بهشت به روی او گشوده میشود و کسی که پانزده روز از رجب را روزه بدارد، خداوند تمام حاجات او را برآورد، مگر اینکه حاجت او برای گناهی یا قطع رحمی باشد و کسی که تمام رجب را روزه بگیرد، به مانند روزی که از مادر زاده شده از گناهانش به در آید و از آتش دوزخ خلاصی یابد و همراه با الْمُصْطَفَیْنَ الْأَخْیار وارد بهشت گردد.