آیه كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنيئاً بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ [19]
[به آن‌ها گفته مى‌شود]: بخوريد و بياشاميد گوارا باد [بر شما]؛ اين‌ها در برابر اعمالى است كه انجام مى‌داديد.
أمیرالمومنین (علیه السلام)- أَنَا وَ شِیعَتِی یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ عَلَی مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ فَیَمُرُّ عَلَیْنَا الْمَلَائِکَهًُْ وَ یُسَلِّمُ عَلَیْنَا قَالَ فَیَقُولُونَ مَنْ هَذَا الرَّجُلُ وَ مَنْ هَؤُلَاءِ فَیُقَالُ لَهُمْ هَذَا عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی طَالِبٍ ابْنُ عَمِّ النَّبِیِّ (علیه السلام) فَیُقَالُ مَنْ هَؤُلَاءِ قَالَ فَیُقَالُ لَهُمْ هَؤُلَاءِ شِیعَتُهُ قَالَ فَیَقُولُونَ أَیْنَ النَّبِیُّ الْعَرَبِیُّ وَ ابْنُ عَمِّهِ فَیَقُولُونَ هُمَا عِنْدَ الْعَرْشِ قَالَ فَیُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ عِنْدَ رَبِّ الْعِزَّهًِْ یَا عَلِیُّ (علیه السلام) ادْخُلِ الْجَنَّهًَْ أَنْتَ وَ شِیعَتُکَ لَا حِسَابَ عَلَیْکَ وَ لَا عَلَیْهِمْ فَیَدْخُلُونَ الْجَنَّهًَْ وَ یَتَنَعَّمُونَ فِیهَا مِنْ فَوَاکِهِهَا وَ یَلْبَسُونَ السُّنْدُسَ وَ الْإِسْتَبْرَقَ وَ مَا لَمْ تَرَ عَیْنٌ فَیَقُولُونَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَکُورٌ الَّذِی مَنَّ عَلَیْنَا بِنَبِیِّهِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ بِوَصِیِّهِ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی مَنَّ عَلَیْنَا بِهِمَا مِنْ فَضْلِهِ وَ أَدْخَلَنَا الْجَنَّهًَْ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِینَ فَیُنَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ کُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِیئاً قَدْ نَظَرَ إِلَیْکُمُ الرَّحْمَنُ نَظْرَهًًْ فَلَا بُؤْسَ عَلَیْکُمْ وَ لَا حِسَابَ وَ لَا عَذَابَ.
امام علی (علیه السلام)- من و شیعیانم در روز قیامت بر منبرهایی از نور قرار داریم و فرشتگان بر ما عبور کرده و سلام می‌کنند. [حضرت در ادامه] فرمود: فرشتگان می‌گویند: «این مرد کیست و این‌ها چه کسانی هستند»؟ به آن‌ها گفته می‌شود: «این علیّ‌بن‌ابیطالب (علیه السلام) پسر عموی پیغمبر (صلی الله علیه و آله) است». گفته می‌شود: «این‌ها کیستند»؟ به آن‌ها گفته شود: «این‌ها شیعیان او هستند». [فرشتگان] می‌گویند: «پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و پسر عموی او کجا هستند»؟ [در جواب] می‌گویند: «آن دو، نزد عرش هستند». در آن حال، ندا کننده‌ای از سوی آسمان از نزد پروردگارِ شکوهمند، ندا می‌دهد: «ای علی (علیه السلام)! تو و شیعیانت وارد بهشت شوید که برای تو و آن‌ها حسابرسی در کار نیست». ایشان نیز [بدون محاسبه] داخل بهشت می‌شوند و در آنجا از میوه‌هایش بهره‌مند می‌شوند و از حریرهای نازک و دیبای ضخیم به تن می‌کنند و [از] هرآنچه که چشمی ندیده است [استفاده می‌کنند] و می‌گویند: حمد [و ستایش] برای خداوندی است که اندوه را از ما برطرف ساخت پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است!. (فاطر/۳۴) همان‌که به سبّب پیامبرش محمّد (صلی الله علیه و آله) و جانشین او علیّ‌بن‌ابیطالب (علیه السلام) بر ما منّت نهاد؛ و ستایش مخصوص خداوندی است که از فضلش به‌واسطه‌ی آن دو بر ما منّت نهاد و ما را وارد بهشت کرد؛ چه نیکوست پاداش عمل‌کنندگان!. (زمر/۷۴). در آن حال، نداکننده‌ای از آسمان ندا می‌دهد: کُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِیئاً خداوندِ رحمان به شما نظر [لطف و رحمت] کرده است، از این‌رو نه سختی‌ای بر شماست و نه حسابی و نه عذابی.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) فِی فَضْلِ صَوْمِ شَهْرِ رَمَضَانَ إِلَی أَنْ قَالَ وَ أَعْطَاکُمُ اللَّهُ یَوْمَ سِتَّهًَْ عَشَرَ إِذَا خَرَجْتُمْ مِنَ الْقَبْرِ سِتِّینَ حُلَّهًًْ تَلْبَسُونَهَا وَ نَاقَهًًْ تَرْکَبُونَهَا وَ بَعَثَ اللَّهُ لَکُمْ غَمَامَهًًْ تُظِلُّکُمْ مِنْ حَرِّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَ یَوْمَ خَمْسَهًٍْ وَ عِشْرِینَ بَنَی اللَّهُ لَکُمْ أَلْفَ قُبَّهًٍْ خَضْرَاءَ وَ عَلَی رَأْسِ کُلِّ قُبَّهًٍْ خَیْمَهًٌْ مِنْ نُورٍ یَقُولُ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی یَا أُمَّهًَْ مُحَمَّدٍ أَنَا رَبُّکُمْ وَ أَنْتُمْ عَبِیدِی وَ إِمَائِی اسْتَظِلُّوا بِظِلِّ عَرْشِی فِی هَذِهِ الْقِبَابِ وَ کُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِیئاً.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- پیامبر (صلی الله علیه و آله) درباره‌ی فضیلت روزه ماه رمضان فرمود: «و خداوند در روز شانزدهم [از ماه رمضان] این عنایت را به شما می‌کند که [بعد از مرگ] چون از قبر خارج می‌شوید شصت جامه به شما داده شود که آن‌ها را بر تن کنید و شتری که سوارش شوید و خداوند ابری برای شما می‌فرستد که در مقابل گرمای [شدیدِ] آن روز، بر شما سایه افکند. و در روز بیست‌وپنجم [از ماه رمضان] خدا برای شما هزار گنبد سبز بنا می‌کند که بر بلندای هر گنبد، خیمه‌ای از نور قرار دارد. خداوند تبارک‌وتعالی می‌فرماید: «ای امّت محمّد (صلی الله علیه و آله)! من پروردگار شمایم و شما غلامان و کنیزان من هستید، در [زیرِ] این گنبدها در سایه‌ی عرش من قرار بگیرید و کُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِیئاً».