آیه وَ أَصْبَحَ فُؤادُ أُمِّ مُوسى فارِغاً إِنْ كادَتْ لَتُبْدِي بِهِ لَوْلا أَنْ رَبَطْنا عَلى قَلْبِها لِتَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ [10]
[سرانجام] قلب مادر موسى [از همه چيز جز ياد فرزندش] تهى گشت؛ و اگر دل او را به وسيله ايمان [و اميد] محكم نكرده بوديم، نزديك بود مطلب را فاش‌كند.
الباقر (علیه السلام)- فلَمَّا بَلَغَ أُمَّ مُوسَی (علیه السلام) أَنَّ فِرْعَوْنَ قَدْ أَخَذَهُ فَحَزِنَتْ وَ بَکَتْ کَمَا قَالَ اللَّهُ وَ أَصْبَحَ فُؤادُ أُمِّ مُوسی فارِغاً إِنْ کادَتْ لَتُبْدِی بِهِ یَعْنِی کَادَتْ أَنْ تُخْبِرَهُمْ بِخَبَرِهِ أَوْ تَمُوتَ ثُمَّ ضَبَطَتْ نَفْسَهَا فَکَانَتْ کَمَا قَالَ لَوْ لا أَنْ رَبَطْنا عَلی قَلْبِها لِتَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ.
امام باقر (علیه السلام)- وقتی مادر موسی (علیه السلام) مطّلع شد که فرعون، پسر او را گرفته، بسیار غمگین شد و بسیار گریست همانطور که خداوند فرمود: وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَی فَارِغًا إِن کَادَتْ لَتُبْدِی بِهِ؛ یعنی نزدیک بود راز او را فاش کند یا اینکه خود از غصّه بمیرد. امّا بر خود مسلّط شد و حوادث آنگونه که خداوند فرموده بود، پیش رفت: لَوْلَا أَن رَّبَطْنَا وَقَالَتْ لِأُخْتِهِ قُصِّیهِ.