آیه ۴۲ - سوره ق

آیه يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذالِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ [42]

روزى كه همگان صيحه‌ی رستاخيز را به‌حق مى‌شنوند؛ آن روز، روزِ خروج [از قبرها] است.

۱
(ق/ ۴۲)

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ جَمیل عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ لَهُ قَوْلُ اللَّهِ عزّوجلّ ... وَ اسْتَمِعْ یَوْمَ یُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ. قَالَ: هِیَ الرَّجْعَهًُْ.

امام صادق (علیه السلام)- جمیل‌بن‌درّاج گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی آیه: و اسْتَمِعْ یَومَ یُنَادِ المُنَادِ مِن مَّکَانٍ قَرِیبٍ یَومَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالحَقِّ ذَلکَ یَومُ الخُرُوجِ، سؤال کردم. آن حضرت (علیه السلام) فرمود: «منظور از آن، رجعت است».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۹۴
بحارالأنوار، ج۵۳، ص۶۵/ القمی، ج۲، ص۳۲۶/ البرهان
۲
(ق/ ۴۲)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قوله: یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ. قَالَ: صَیْحَهًَْ الْقَائِمِ مِنَ السَّمَاءِ ذلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ. قَالَ: هِیَ الرَّجْعَهًُْ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالحَقِّ ذلِکَ یَوْمُ الخُرُوجِ، منظور صیحه‌ی قائم (از آسمان است. ذلِکَ یَوْمُ الخُرُوجِ؛ منظور رجعت است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۹۴
نورالثقلین/ البرهان؛ «قال هی الرجعهًْ «محذوف
۳
(ق/ ۴۲)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- مَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا یَعْمَلُونَ فَمَا جَزَاءُ مَنْ تَنَکَّبَ مَحَجَّتَهُ وَ أَنْکَرَ حُجَّتَهُ وَ خَالَفَ هُدَاتَهُ وَ حَادَّ عَنْ نُورِهِ وَ اقْتَحَمَ فِی ظُلَمِهِ وَ اسْتَبْدَلَ بِالْمَاءِ السَّرَابَ وَ بِالنَّعِیمِ الْعَذَابَ وَ بِالْفَوْزِ الشَّقَاءَ وَ بِالسَّرَّاءِ الضَّرَّاءَ وَ بِالسَّعَهًِْ الضَّنْکَ إِلَّا جَزَاءُ اقْتِرَافِهِ وَ سُوءُ خِلَافِهِ فَلْیُوقِنُوا بِالْوَعْدِ عَلَی حَقِیقَتِهِ وَ لْیَسْتَیْقِنُوا بِمَا یُوعَدُونَ یَوْمَ تَأْتِی: الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّذلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ.

امام علی (علیه السلام)- و خدا از کارهایی که می‌کنند غافل نیست. پس سزای آن‌کس که از راه روشن خود منحرف گشته و حجّت و دلیل روشنش را منکر شده و با هدایت خود مخالفت کرده و از نور خود بی‌سو شده و در تاریکی فرو رفته و به‌جای آب سراب را گرفته و نعمت را به عذاب تبدیل کرده و به‌جای رستگاری به بدبختی گراییده و خوشی را با دشواری و فراخی را با سختی عوض کرده، چیست جز سزای ارتکاب گناهانش و بدی خلاف کاریش! پس باید به وعده‌ی خدا از روی حقیقت یقین کنند و به آنچه وعده داده شده‌اند قطع نظر پیدا کنند: الصَّیْحَةَ بِالحَقِّ ذلِکَ یَوْمُ الخُرُوجِ.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۹۴
الکافی، ج۸، ص۲۹
بیشتر