آیه وَ مَنْ يَكْسِبْ خَطيئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَريئاً فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبيناً [112]
و كسى كه خطا يا گناهى مرتكب شود، سپس بى‌گناهى را به آن متّهم سازد، بار بهتان و گناه آشكارى را بر دوش گرفته است.
الصّادق (علیه السلام)- الْغِیبَهًُْ أَنْ تَقُولَ فِی أَخِیکَ مَا هُوَ فِیهِ مِمَّا قَدْ سَتَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ فَأَمَّا إِذَا قُلْتَ مَا لَیْسَ فِیهِ فَذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِیناً.
امام صادق (علیه السلام)- غیبت آن است که چیزی که در برادرت هست و خدا آن را برای او پوشانده است، بازگو نمایی؛ ولی اگر چیزی را که در وی نیست، مدّعی شوی، مصداق این آیه الهی: فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُّبِینًا هستی.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ بَهَتَ مُؤْمِناً أَوْ مُؤْمِنَهًًْ أَوْ قَالَ فِیهِ مَا لَیْسَ فِیهِ أَقَامَهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ عَلَی تَلٍّ مِنْ نَارٍ حَتَّی یَخْرُجَ مِمَّا قَالَهُ فِیهِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه به مرد یا زن با ایمان بهتان زند یا درباره‌ی او چیزی بگوید که در او نیست؛ خدای تعالی روز قیامت او را بر تلّی از آتش قرار می‌دهد تا آنچه گفته از سرش بیرون بیاید.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ مَنْ یَکْسِبْ خَطِیئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ یَرْمِ بِهِ بَرِیئاً لَبِیدَ‌بْنَ‌سَهْلٍ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- مصداق آیه: وَ مَنْ یَکْسِبْ خَطِیئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ یَرْمِ بِهِ بَرِیئاً لبیدبن‌سهیل است.