آیه لَيْسَ بِأَمانِيِّكُمْ وَ لا أَمانِيِّ أَهْلِ الْكِتابِ مَنْ يَعْمَلْ سُوءاً يُجْزَ بِهِ وَ لا يَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللهِ وَلِيًّا وَ لا نَصيراً [123]
[پاداش‌هاى الهى] به آرزوهاى شما و آرزوهاى اهل كتاب نيست؛ هركس عمل بدى انجام دهد، مطابق آن كيفر داده مى‌شود؛ وكسى را جز خدا، ولىّ و ياور خود نخواهد يافت.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ لَیْسَ بِأَمانِیِّکُمْ وَ لا أَمانِیِّ أَهْلِ الْکِتابِ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً یُجْزَ بِهِ فَقَالَ رَجُلٌ لِرَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) جَاءَتْ قَاصِمَهًُْ الظَّهْرِ فَقَالَ (صلی الله علیه و آله) کَلَّا أَ‌مَا تَحْزَنُ أَ‌مَا تَمْرَضُ أَ‌مَا یُصِیبُکَ اللَّأْوَاءُ وَ الْهُمُومُ قَالَ بَلَی قَالَ فَذَلِکَ مِمَّا یُجْزَی بِهِ.
امام صادق (علیه السلام)- چون این آیه: لَیْسَ بِأَمانِیِّکُمْ وَ لا أَمانِیِّ أَهْلِ الْکِتابِ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً یُجْزَ بِهِ فرود آمد، مردی به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) گفت: «آیه‌ی کمرشکنی نازل شده است». فرمود: «نه هرگز. آیا تو بیمار نمی‌شوی؟ آیا دچار گرفتاری و اندوه نمی‌گردی»؟ گفت: «چرا». فرمود: «خدا این‌ها را جزای آن کارها قرار داده».
الباقر (علیه السلام)- لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً یُجْزَ بِهِ قَالَ بَعْضُ أَصْحَابِ رَسُولِ الله (صلی الله علیه و آله) مَا أَشَدَّهَا مِنْ آیَهًٍْ، فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ الله (صلی الله علیه و آله) أمَا تَبْتَلُونَ فِی أَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ وَ ذَرَارِیکُمْ قَالُوا: بَلَی. قَالََ: هَذَا مِمَّا یَکْتُبُ اللَّهُ لَکُمْ بِهِ الْحَسَنَاتِ وَ یَمْحُو بِهِ السَّیِّئَاتِ.
امام باقر (علیه السلام)- زمانی‌که آیه: مَن یَعمَلْ سُوءًا یُجْزَ بِهِ نازل شد، یکی از اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) گفت: «چه آیه‌ی شدید اللحن و قاطعی است»! رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «آیا در اموال و جان‌ها و اولادتان آزمایش نمی‌شوید و دچار بلا نمی‌شوید»؟ گفتند: «آری». گفت: «این از اموری است که خداوند برای آن حسناتی می‌نویسد و با آن سیّئات را پاک می‌کند».
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الرِّضَا (علیه السلام) عَنْ أَبِیهِ (علیه السلام) قَالَ: أَنَّ إِسْمَاعِیلَ قَالَ لِلصَّادِقِ (علیه السلام) یَا أَبَتَاهْ مَا تَقُولُ فِی الْمُذْنِبِ مِنَّا وَ مِنْ غَیْرِنَا فَقَالَ (علیه السلام) لَیْسَ بِأَمانِیِّکُمْ وَ لا أَمانِیِّ أَهْلِ الْکِتابِ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً یُجْزَ بِهِ.
امام صادق (علیه السلام)- امام رضا (علیه السلام) از پدرش روایت می‌کند: اسماعیل به [پدرش] امام صادق (علیه السلام) عرض کرد: «بابا درباره‌ی گناهکاری که از خانواده‌ی ما باشد یا از غیر خانواده‌ی ما چه می‌فرمایید»؟ امام (علیه السلام) این آیه را خواند: لَیْسَ بِأَمانِیِّکُمْ وَ لا أَمانِیِّ أَهْلِ الْکِتابِ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً یُجْزَ بِهِ.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- لَیْسَ بِأَمانِیِّکُمْ وَ لا أَمانِیِّ أَهْلِ الْکِتابِ یَعْنِی لَیْسَ مَا تَتَمَنَّوْنَ أَنْتُمْ وَ لَا أَهْلُ الْکِتَابِ أَیْ أَنْ لَا تُعَذَّبُوا بِأَفْعَالِکُمْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لَیْسَ بِأَمانِیِّکُمْ وَ لا أَمانِیِّ أَهْلِ الْکِتابِ یعنی این آرزوی شما و اهل کتاب که در برابر کردارتان عذاب نشوید، به حقیقت نخواهد پیوست.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً یُجْزَ بِهِ ... الْمُرَادُ بِهِ الشِّرْکُ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً یُجْزَ بِهِ؛ منظور از آن عمل، شرک به خدا است.