آیه مُذَبْذَبينَ بَيْنَ ذلِكَ لا إِلى هؤُلاءِ وَ لا إِلى هؤُلاءِ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبيلاً [143]
آن‌ها افراد بى‌هدفى هستند كه نه سوى اين‌ها هستند، و نه سوى آن‌ها. [در واقع، نه در صف مؤمنان قرار دارند، و نه در صف كافران]. و هركس را خداوند گمراه كند، راهى براى [نجات] او نخواهى يافت.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- لا إِلی هؤُلاءِ وَ لا إِلی هؤُلاءِ أَیْ لَمْ یَکُونُوا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ لَا مِنَ الْیَهُود.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لا إِلی هؤُلاءِ وَ لا إِلی هؤُلاءِ یعنی نه مؤمن بودند و نه یهودی.
الرّضا (علیه السلام)- عَنْ یَحْیَی‌بْنِ‌الْمُبَارَکِ قَالَ: کَتَبْتُ إِلَی الرِّضَا (علیه السلام) بِمَسَائِلَ فَأَجَابَنِی وَ ذَکَرْتُ فِی آخِرِ الْکِتَابِ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مُذَبْذَبِینَ بَیْنَ ذلِکَ لا إِلی هؤُلاءِ وَ لا إِلی هؤُلاءِ فَقَالَ نَزَلَتْ فِی الْوَاقِفَهًِْ وَ وَجَدْتُ الْجَوَابَ کُلَّهُ بِخَطِّهِ لَیْسَ هُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ لَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ هُمْ مِمَّنْ کَذَّبَ بِآیَاتِ اللَّهِ.
امام رضا (علیه السلام)- یحیی‌بن‌مبارک گوید: نامه‌ای برای امام رضا (علیه السلام) نوشتم و چند مسأله پرسیدم که جواب آن‌ها را داد، در آخر نامه این آیه را نوشتم: مُذَبْذَبِینَ بَیْنَ ذلِکَ لا إِلی هؤُلاءِ وَ لا إِلی هؤُلاءِ. فرمود: «این آیه درباره‌ی واقفی مذهبان نازل شده. جواب نامه تمام به خط خود امام بود که نوشته بود: آن‌ها نه از مؤمنین و نه از مسلمانان به شمار می‌آیند، از کسانی هستند که آیات خدا را تکذیب نموده‌اند».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ زِرِّ‌بْنِ‌حُبَیْشٍ قَالَ سَمِعْتُ عَلِیّاً (علیه السلام) یَقُولُ: إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا أُدْخِلَ حُفْرَتَهُ أَتَاهُ مَلَکَانِ اسْمُهُمَا مُنْکَرٌ وَ نَکِیرٌ فَأَوَّلُ مَنْ یَسْأَلَانِهِ عَنْ رَبِّهِ ثُمَّ عَنْ نَبِیِّهِ ثُمَّ عَنْ وَلِیِّهِ فَإِنْ أَجَابَ نَجَا وَ إِنْ عَجَزَ عَذَّبَاهُ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ مَا لِمَنْ عَرَفَ رَبَّهُ وَ نَبِیَّهُ وَ لَمْ یَعْرِفْ وَلِیَّهُ فَقَالَ مُذَبْذَبٌ لَا إِلَی هَؤُلَاءِ وَ لَا إِلَی هَؤُلَاءِ وَ مَنْ یُضْلِلِ اللهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِیلًا ذَلِکَ لَا سَبِیلَ لَه.
امام علی (علیه السلام)- زرّ‌بن‌حبیش گوید: شنیدم امام علی (علیه السلام) می‌فرمود: «وقتی بنده می‌میرد و وارد قبر خود می‌شود دو فرشته به نام نکیر و منکر پیش او می‌آیند و اوّلین چیزی که می‌پرسند این است که خدایت کیست؟ پیامبرت کیست؟ امامت کیست؟ اگر جواب بدهد نجات می‌یابد امّا اگر نتواند جواب دهد عذابش می‌دهند». فردی پرسید: «حال کسی که خدا و پیامبرش را می‌شاسد امّا امامش را نمی‌شناسد چگونه است»؟ فرمود: «سردرگم است، نه به این‌سو می‌رود نه به آن‌سو وَ مَنْ یُضْلِلِ اللهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِیلًا چنینن شخصی هیچ راه فراری ندارد».