آیه إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا بِآياتِنا سَوْفَ نُصْليهِمْ ناراً كُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَيْرَها لِيَذُوقُوا الْعَذابَ إِنَّ اللهَ كانَ عَزيزاً حَكيماً [56]
كسانى كه به آيات ما كافر شدند، به‌زودى آن‌ها را در آتشى وارد مى‌كنيم كه هر‌گاه پوست‌هاى تن آن‌ها [در آن] بسوزد، پوست‌هاى ديگرى به‌جاى آن براى آن‌ها قرار مى‌دهيم، تا كيفر [الهى] را بچشند. خداوند، توانا و حكيم است [و روى حساب، كيفر مى‌دهد].
الصّادق (علیه السلام)- حَفْصُ‌بْنُ‌غِیَاثٍ الْقَاضِی، قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ سَیِّدِ الْجَعَافِرَهًِْ جَعْفَرِ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ (علیها السلام) لَمَّا أَقْدَمَهُ الْمَنْصُورُ فَأَتَاهُ ابْنُ‌أَبِی‌الْعَوْجَاءِ وَ کَانَ مُلْحِداً فَقَالَ لَهُ مَا تَقُولُ فِی هَذِهِ الْآیَهًِْ کُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَیْرَها هَبْ هَذِهِ الْجُلُودُ عَصَتْ فَعُذِّبَتْ فَمَا ذَنْبُ الْغَیْرِ قَالَ أَبُوعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) وَیْحَکَ هِیَ هِیَ وَ هِیَ غَیْرُهَا قَالَ أَعْقِلْنِی هَذَا الْقَوْلَ فَقَالَ لَهُ أَ‌رَأَیْتَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا عَمَدَ إِلَی لَبِنَهًٍْ فَکَسَرَهَا ثُمَّ صَبَّ عَلَیْهَا الْمَاءَ‌وَ جَبَلَهَا ثُمَّ رَدَّهَا إِلَی هَیْئَتِهَا الْأُولَی أَ‌لَمْ تَکُنْ هِیَ هِیَ وَ هِیَ غَیْرُهَا فَقَالَ بَلَی أَمْتَعَ اللَّهُ بِکَ.
امام صادق (علیه السلام)- حفص‌بن‌غیاث گوید: خدمت امام صادق (علیه السلام) بودم. ابن ابی‌العوجاء که یک ملحد بود در محضر امام (علیه السلام) حاضر شد و به حضرت گفت: «در مورد این آیه: کُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْنَاهُمْ جُلُودًا غَیْرَهَا لِیَذُوقُواْ الْعذَابَ چه می‌گویی؟ گیرم که این پوست‌ها مرتکب گناه شده و شکنجه شدند؛ [بعد که تبدیل به پوست دیگری شد، گناه آن پوست جدید چیست و] پوست‌های دیگر چرا باید عذاب ببینند»؟ حضرت فرمود: «وای بر تو، این پوست‌ها هم یکی هستند، هم یکی نیستند». گفت: «این معنی را به من بفهمان». فرمود: «وقتی که مردی خشت خامی را بشکند، پس دوباره روی آن آب بریزد و ورز دهد و بعد آن را به شکل اوّلیّه درآورد. این همان خشت هست، ولی درعین‌حال همان خشت اوّل نیست». گفت: «آری، خداوند همه را از وجود تو، بهره‌مند کند».
الصّادق (علیه السلام)- کُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَیْرَها لِیَذُوقُوا الْعَذابَ إِنَّ اللهَ کانَ عَزِیزاً حَکِیماً فَقِیلَ لِأَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) کَیْفَ تُبَدَّلُ جُلُودُهُمْ غَیْرَهَا؟ فَقَالَ أَ‌رَأَیْتَ لَوْ أَخَذْتَ لَبِنَهًًْ فَکَسَرْتَهَا وَ صَیَّرْتَهَا تُرَاباً ثُمَّ ضَرَبْتَهَا فِی الْقَالِبِ أَ‌هِیَ الَّتِی کَانَتْ إِنَّمَا هِیَ ذَلِکَ وَ حَدَثَ تَغَیُّرٌ آخَرُ وَ الْأَصْلُ وَاحِدٌ.
امام صادق (علیه السلام)- از امام صادق (علیه السلام) پرسیده شد: «چگونه پوست با پوستی دیگر جایگزین می‌شود»؟ فرمود: «ندیدی اگر خشت خامی را بشکنی و تبدیل به خاکش کنی و پس از آن در قالبی که در آن بود بزنی [و خشت جدیدی تولید کنی]، آیا این همان خشت خام اوّلیّه است یا نه؟ این همان است، که تغییر کرده امّا اصل یکی است».
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی خَلَقَ الْأَرْوَاحَ قَبْلَ الْأَجْسَادِ بِأَلْفَیْ عَامٍ فَجَعَلَ أَعْلَاهَا وَ أَشْرَفَهَا أَرْوَاحَ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَهًَْ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ (وَ الْأَئِمَّهًِْ بَعْدَهُمْ ... فقَالَ عَزَّوَجَلَّ مَکَانُ الظَّالِمِینَ لَهُمُ الْمُدَّعِینَ لِمَنْزِلَتِهِمْ فِی أَسْفَلِ دَرْکٍ مِنْهَا کُلَّما أَرادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْها أُعِیدُوا فِیها وَ کُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلُوا سِوَاهَا لِیَذُوقُوا الْعَذابَ.
امام صادق (علیه السلام)- خداوند ارواح را دوهزار سال قبل از اجساد خلق کرد. بهترین و عالی‌ترین آن‌ها را ارواح محمّد و علی و فاطمه و حسن و حسین و ائمّه (بعد از آن‌ها قرار داد... خداوند فرمود: «جایگاه ستمگران به آن‌ها (معصومین) در بدترین جاهای جهنّم است؛ وَ کُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلُوا سِوَاهَا لِیَذُوقُوا الْعَذابَ.