آیه وَ مَکَرُوا مَکْراً وَ مَکَرْنا مَکْراً وَ هُمْ لا یَشْعُرُونَ [50]
آن‌ها توطئه مهمّى چیدند و ما هم تدبیر مهمّى داشتیم؛ درحالى‌که آن‌ها نمى‌فهمیدند.
الباقر (علیه السلام)- عَن أبی‌الجارود عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهتَقاسَمُوا بِاللهِ أَیْ تَحَالَفُوا لَنُبَیِّتَنَّهُ وَ أَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لَنَحْلِفَنَّ لِوَلِیِّهِ مِنْهُمْ ما شَهِدْنا مَهْلِکَ أَهْلِهِ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ یَقُولُ لَنَفْعَلَنَّ فَأَتَوْا صَالِحاً لَیْلًا لِیَقْتُلُوهُ وَ عِنْدَ صَالِحٍ مَلَائِکَهًٌْ یَحْرُسُونَهُ فَلَمَّا أَتَوْهُ قَاتَلَتْهُمُ الْمَلَائِکَهًُْ فِی دَارِصَالِحٍ رَجْماً بِالْحِجَارَهًِْ فَأَصْبَحُوا فِی دَارِهِ مُقَتَّلِینَ وَ أَخَذَتْ قَوْمَهُ الرَّجْفَهًُْ فَأَصْبَحُوا فِی دِیارِهِمْ جاثِمِینَ.
امام باقر (علیه السلام)- تَقَاسَمُوا بِاللهِ؛ این است که به خدا سوگند یاد کردند. لَنُبَیِّنَنَّ در لَنُبَیِّتَنَّهُ وَ أَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ؛ به‌معنای حتماً سوگند یاد می‌کنیم، است. لِوَلیّه؛ به‌معنای از آن‌ها است. مَا شَهِدْنَا مَهْلِکَ أَهْلِهِ؛ منظور لَنَفْعَلَنّ است. سپس آن‌ها شبانه برای کشتن صالح (علیه السلام) رفتند و این درحالی بود که فرشتگانی نزد صالح (علیه السلام) بودند و از وی نگهبانی می‌کردند و چون آن‌ها آمدند، فرشتگان در خانه‌ی صالح (علیه السلام) با سنگ با ایشان به جنگ پرداخته و سنگبارانشان کردند و همگی کشته شدند و قوم او گرفتار زمین لرزه شدند و در خانه‌هایشان به روی افتادند و مردند.