آیه عُرُباً أَتْراباً [37]
زنانى كه تنها به همسرشان عشق مى‌ورزند [و خوش زبان و فصيح] و هم‌سن‌وسالند.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- عُرُباً أَیْ مُتَحَنَّنَاتٍ عَلَی أَزْوَاجِهِنَّ مَتَحَبَّبَاتٍ إِلَیْهِمْ. وَ قِیلَ: عَاشِقَاتٍلِأَزْوَاجِهِنَّ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- عُرُباً یعنی زنانی که بسیار شوهرانشان را دوست دارند و زیاد مورد علاقه‌ی همسرانشان هستند و گفته شده است: «زنانی هستند که عشق و علاقه‌ی زیادی به همسرانشان دارند».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- عُرُباً قَالَ یَتَکَلَّمْنَ بِالْعَرَبِیَّهًِْ أَتْراباً یَعْنِی مُسْتَوِیَاتِ الْأَسْنَان.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- عُرُبًا یعنی به عربی صحبت می‌کنند و کلمه‌ی أَتْرَابًا به‌معنی هم‌سن‌وسالان هستند.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ إِنَّ الرَّبَّ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی یَقُولُ ادْخُلُوا الْجَنَّهًَْ بِرَحْمَتِی وَ انْجُوا مِنَ النَّارِ بِعَفْوِی وَ تَقْسِمُوا الْجَنَّهًَْ بِأَعْمَالِکُمْ فَوَ عِزَّتِی لَأُنْزِلَنَّکُمْ دَارَ الْخُلُودِ وَ دَارَ الْکَرَامَهًِْ فَإِذَا دَخَلُوهَا صَارُوا عَلَی طُولِ آدَمَ سِتِّینَ ذِرَاعاً وَ عَلَی مَلَدِ مِیلَادِ عِیسَی ثَلَاثاً وَ ثَلَاثِینَ سَنَهًًْ وَ عَلَی لِسَانِ مُحَمَّدٍ الْعَرَبِیَّهًِْ وَ عَلَی صُورَهًِْ‌یُوسُفَ فِی الْحُسْنِ ثُمَّ یَعْلُو وُجُوهَهُمُ النُّورُ وَ عَلَی قَلْبِ أَیُّوبَ فِی السَّلَامَهًِْ مِنَ الْغِلِّ.
امام باقر (علیه السلام)- خداوند تبارک‌وتعالی می‌فرماید: با لطف و رحمت من وارد بهشت می‌شوید و با عفو و بخشش من از عذاب جهنّم نجات پیدا می‌کنید و با کارهای نیک خود بهشت را در میانتان تقسیم می‌کنید. پس به عزّتم قسم! که شما را در خانه‌ی جاودانگی ساکن خواهم کرد، خانه‌ی کرامت و بزرگی که اگر در آن داخل شوند، قدّشان هفتاد متر بیشتر از قد آدم (علیه السلام) خواهد شد و به سن حضرت عیسی (علیه السلام) سی‌وسه ساله خواهند شد و در زبان به مانند محمّد (صلی الله علیه و آله) عربی سخن خواهند گفت و در زیبایی همچون یوسف (علیه السلام) خواهند گردید، سپس چهره‌هایشان برتر و بالاتر از نور خواهد شد و قلبشان مانند ایّوب (علیه السلام) خالی از کینه و حسادت خواهد شد.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فَضْلُ الْغُزَاهًِْ: وَ یَجْعَلُ اللَّهُ رُوحَهُ فِی حَوَاصِلِ طَیْرٍ خُضْرٍ تَسْرَحُ فِی الْجَنَّهًِْ حَیْثُ تَشَاءُ، عَلَی کُلِّ فِرَاشٍ زَوْجَهًٌْ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ عُرُباً أَتْرَاباً فَقَالَ: أَخْبِرْنِی یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) عَنِ الْعَرِبَهًِْ. فَقَالَ: هِیَ الْغَنِجَهًُْ‌الرَّضِیَّهًُْ‌الشَّهِیَّهًُْ لَهَا سَبْعُونَ أَلْفَ وَصِیفٍ وَ سَبْعُونَ أَلْفَ وَصِیفَهًٍْ، ضَعْفُالْحُلِیِّ بِیضُ الْوُجُوهِ عَلَیْهِنَّ تِیجَانُ اللُّؤْلُؤِ عَلَی رِقَابِهِمُ الْمَنَادِیلُ بِأَیْدِیهِمُ الْأَکْوِبَهًُْ وَ الْأَبَارِیقُ.
امام علی (علیه السلام)- از فضیلت جهادکنندگان این است که خدای روح شهید را بر بال‌های پرنده‌ی سبز رنگی قرار می‌دهد، تا به‌هرسوی بهشت که می‌خواهد گردش کند ... بر هریک از این فرش‌ها همسری از حورالعین که شوهر دوست و با یکدیگر هم‌سالند نشسته است. پس از این سخنان جوان پرسشگر گفت: «یا امیرالمؤمنین (علیه السلام)! به من از زن شوهر دوست خبر بده». امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: «او زن خندان و با کرشمه‌ای است، که نسبت به شوهر شیفته است و هفتادهزار کنیز و هفتادهزار غلام دارد. وی به طلا زینت شده و دارای چهره‌ای سپید است. بر سر این زن‌ها تاج‌هایی از لؤلؤ، بر شانه‌های ایشان شنل‌ها و در دست‌های آنان جام‌ها و کوزه‌هایی وجود دارد».