آیه ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِهِ إِلاَّ أَسْماءً سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ للهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاهُ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ [40]
آنچه غير از خدا مى‌پرستيد، جز اسم‌هايى [بى‌مسمّا] كه شما و پدرانتان آن‌ها را [خدا] ناميده‌ايد نيست؛ خداوند هيچ دليلى بر آن نازل نكرده؛ حكم تنها از آن خداست؛ فرمان داده كه غير از او را نپرستيد. اين است آيين ثابت و پايدار؛ ولى بيشتر مردم نمى‌دانند.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ إِسْمَاعِیلَ‌بْنِ‌مُسْلِمٍ قَال: جَاءَ رَجُلٌ إِلَی أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ جَعْفَرِ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ أَنَا عِنْدَهُ فَقَالَ یَا ابْنَ‌رَسُولِ اللَّهِ (علیه السلام) إِنَّ اللهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إِیتاءِ ذِی الْقُرْبی وَ یَنْهی عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ وَ الْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ وَ قَوْلُهُ أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ فَقَالَ نَعَمْ لَیْسَ لِلَّهِ فِی عِبَادِهِ أَمْرٌ إِلَّا الْعَدْلُ وَ الْإِحْسَانُ فَالدُّعَاءُ مِنَ اللَّهِ عَامٌّ وَ الْهُدَی خَاصٌّ مِثْلُ قَوْلِهِ یَهْدِی مَنْ یَشاءُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ وَ لَمْ یَقُلْ وَ یَهْدِی جَمِیعَ مَنْ دَعَاهُ إِلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ.
امام صادق (علیه السلام)- اسماعیل‌بن‌مسلم گوید: در محضر امام صادق (علیه السلام) بودم که شخصی نزد ایشان آمد و گفت: «ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان می‌دهد و از فحشا و منکر و ستم، نهی می‌کند خداوند به شما اندرز می‌دهد، شاید متذکّر شوید!. (نحل/۹۰) و در جای دیگر می‌فرماید: أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ، مراد چیست»؟ امام صادق (علیه السلام) فرمود: «آری! خداوند نسبت به بندگانش، فرمانی جز عدل و احسان ندارد، پس دعوت از سوی خدا عام است و [پذیرشِ] هدایت [از سوی مردم] خاص [گروهی می‌پذیرند و گروهی نمی‌پذیرند]، چنان‌که فرمود: خدا هرکس را بخواهد، به راه راست هدایت می‌کند. (بقره/۱۴۲) و نفرمود: هرکسی که خدا را بخواند به راه راست هدایتش می‌کند».