آیه زُيِّنَ لِلنّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنينَ وَ الْقَناطيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذالِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ اللهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ [14]
محبّت امور مادى، از [قبيل] زنان و فرزندان و اموال فراوان از طلا و نقره و اسب‌هاى ممتاز و چهارپايان و زراعت، در نظر مردم جلوه داده شده است [تا در پرتو آن، آزمايش و تربيت شوند، ولى] اين‌ها وسايل گذران زندگى دنيا است [و هدف نهايى نمى‌باشد]؛ و سرانجام نيك [و زندگى والا و جاويدان]، نزد خداست.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ، قَالَ: دَخَلْتُ أَنَا وَ خَمْسَهًُْ رَهْطٍ مِنْ أَصْحَابِنَا یَوْماً عَلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) ... فَقَالَ رَسُولُ اللَّه (صلی الله علیه و آله): یَا ابْنَ مَسْعُودٍ! احْذَرِ الدُّنْیَا وَ لَذَّاتِهَا وَ شَهَوَاتِهَا وَ زِینَتَهَا وَ أَکْلَ الْحَرَامِ وَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّهًَْ وَ الْمَرَاکِبَ وَ النِّسَاءَ وَ الْبَنِینَ وَ الْقَنَاطِیرَ الْمُقَنْطَرَةَ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ ... وَ الْأَنْعَامَ وَ الْحَرْثَ ذلِکَ مَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ اللهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ* قُلْ أَ أُنَبِّئُکُمْ بِخَیْرٍ مِنْ ذلِکُمْ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها وَ أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللهِ وَ اللهُ بَصِیرٌ بِالْعِباد.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) ای پسر مسعود! دوری کن از دنیا و لذّت‌ها، زینت‌ها و شهوت‌هایش، خوردن حرامش، طلا و نقره، مرکب‌ها، (زنان و فرزندان و اموال فراوان از طلا و نقره ... و چهارپایان و زراعت [که] در نظر مردم جلوه داده شده است، این‌ها وسایل گذران زندگی دنیاست و سرانجام نیک نزد خداست)* بگو: «آیا شما را از چیزی آگاه کنم که از این [سرمایه‌های مادی]، بهتر است»؟ برای کسانی که پرهیزگاری پیشه کرده‌اند، [و از این سرمایه‌ها، در راه مشروع و حق و عدالت، استفاده می‌کنند]، در نزد پروردگارشان [در جهان دیگر]، باغ‌هایی است که نهرها از پایِ درختانش می‌گذرد همیشه در آن خواهند بود و همسرانی پاکیزه، و خشنودی خداوند [نصیب آنهاست]. و خدا به [امور] بندگان، بیناست. (آل عمران/۱۵)
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِنَّ أَوَّلَ مَا عُصِیَ اللَّهُ بِهِ سِتٌ حُبُ الدُّنْیَا وَ حُبُّ الرِّئَاسَهًِْ وَ حُبُّ الطَّعَامِ وَ حُبُّ النِّسَاءِ وَ حُبُّ النَّوْمِ وَ حُبُّ الرَّاحَهًِْ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) نخستین باری که خداوند معصیت شد به خاطر شش چیز بود: محبّت دنیا، حبّ ریاست، حبّ غذا و طعام و حبّ خواب و حبّ آسایش و حبّ زنان.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- الْفِتَنُ ثَلَاثٌ حُبُ النِّسَاءِ وَ هُوَ سَیْفُ الشَّیْطَانِ وَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ هُوَ فَخُّ الشَّیْطَانِ وَ حُبُّ الدِّینَارِ وَ الدِّرْهَمِ وَ هُوَ سَهْمُ الشَّیْطَانِ فَمَنْ أَحَبَّ النِّسَاءَ لَمْ یَنْتَفِعْ بِعَیْشِهِ وَ مَنْ أَحَبَّ الْأَشْرِبَهًَْ حَرُمَتْ عَلَیْهِ الْجَنَّهًُْ وَ مَنْ أَحَبَّ الدِّینَارَ وَ الدِّرْهَمَ فَهُوَ عَبْدُ الدُّنْیَا.
امام علی (علیه السلام) فتنه بر سه گونه است: محبّت زن که آن شمشیر شیطان است، آشامیدن شراب که آن دام شیطان می‌باشد و محبّت دینار و درهم که آن تیر شیطان است هرکس زنان را [از روی شهوت] دوست بدارد از زندگی خود سودی نخواهد برد و هرکس شراب را دوست داشته باشد بهشت بر وی حرام خواهد شد و هرکس درهم و دینار را دوست بدارد بنده‌ی دنیا خواهد بود.
الصّادق (علیه السلام)- مَا تَلَذَّذَ النَّاسُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهًِْ بِلَذَّهًٍْ أَکْثَرَ لَهُمْ مِنْ لَذَّهًِْ النِّسَاءِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنِینَ ثُمَّ قَالَ: وَ إِنَّ أَهْلَ الْجَنَّهًِْ مَا یَتَلَذَّذُونَ بِشَیْءٍ مِنَ الْجَنَّهًِْ أَشْهَی عِنْدَهُمْ مِنَ النِّکَاحِ لَا طَعَامٍ وَ لَا شَرَابٍ.
امام صادق (علیه السلام) جمیل‌بنّ‌دراج گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «هیچ لذّتی در دنیا و آخرت برای مردم خوشایند تر از لذّت‌بردن از زنان نیست؛ و این همان گفته‌ی خداوند عزّوجلّ است که می‌فرماید: زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء وَالْبَنِینَ ...». سپس فرمود: «اهل بهشت نیز در آنجا از هیچ لذّتی بیش از لذّت نکاح بهره نمی‌برند حتی لذّت خوردن و نوشیدن به اندازه‌ی لذّت نکاح نیست».
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- الْقَناطِیرُ جُلُودُ الثِّیرَانِ مَمْلُوءَهًًْ ذَهَباً وَ الْخَیْلِ الْمُسَوَّمَهًِْ یَعْنِی الرَّاعِیَهًَْ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ یَعْنِی الزَّرْعَ وَ اللهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ أَیْ حُسْنُ الْمَرْجِعِ إِلَیْهِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) قَناطِیر؛ پوست گاوهای نر است که پر از طلا باشد. وَالْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ؛ یعنی اسبانی که می‌چرند، وَالأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ؛ یعنی محصول کشاورزی، وَاللهُ عِنْده حُسْنُ الْمُئابِ؛ یعنی بازگشت نیکو به نزد او.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- الذَّهَبُ وَ الْفِضَّهًُْ حَجَرَانِ مَمْسُوخَانِ فَمَنْ أَحَبَّهُمَا کَانَ مَعَهُمَا.
امام علی (علیه السلام) طلا و نقره مسخ شده‌اند، پس هرکس دوستشان بدارد با آن‌ها است.