آیه لَقَدْ مَنَّ اللهُ عَلَى الْمُؤْمِنينَ إِذْ بَعَثَ فيهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُواعَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي ضَلالٍ مُبينٍ [164]
خداوند بر مؤمنان نعمت بزرگى بخشيد، هنگامى‌كه در ميان آن‌ها، پيامبرى از خودشان برانگيخت؛ تا آيات او را بر آن‌ها بخواند، و آن‌ها را پاكيزه سازد و كتاب و حكمت بياموزد؛ هرچند پيش از آن، در گمراهى آشكارى بودند.
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- لَقَدْ مَنَّ اللهُ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ فَهَذِهِ الْآیَهًُْ لآِلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله).
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) لَقَدْ مَنَّ اللهُ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ؛ این آیه اختصاص به آل‌محمّد (علیهم السلام) دارد.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فَمَن َّاللَّه ُعَزّوجَلّ َّعَلَیْکُم ْبِمُحَمَّد (صلی الله علیه و آله) فَبَعَثَه ُإِلَیْکُم رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِکُمْ وَ قَالَ فِی مَا أَنْزَلَ مِنْ کِتَابِه لقد مَنَّ اللهُ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِم فَکَانَ الرَّسُولُ (صلی الله علیه و آله) إِلَیْکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ بِلِسَانِکُمْ فَعَلَّمَکُمُ الْکِتَابَ وَ الْحِکْمَهًَْ وَ الْفَرَائِضَ وَ السُّنَّهًَْ.
امام علی (علیه السلام) پس خدای عزّوجلّ به وسیله‌ی محمّد (صلی الله علیه و آله) بر شما منّت نهاد و او را که پیامبری از خود شما است به‌سوی شما فرستاد و در آنچه از کتابش نازل کرده فرمود: لَقَدْ مَنَّ اللهُ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ پس پیامبری به‌سوی شما و از خودتان و به زبان شما بود و کتاب، حکمت، واجبات و مستحبّات به شما یاد داد.