آیه ۱۷۹ - سوره آل‌عمران

امام سجّاد (علیه السلام) قریش نزد ابوطالب جمع شدند و درحالی‌که رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) نزد او بود گفتند: «... اگر راستگو است به ما بگوید چه کسی از ما ایمان می‌آورد و چه کسی کفر می‌ورزد پس اگر او را راستگو بیابیم به او ایمان می‌آوریم». در نتیجه نازل شد ما کانَ اللهُ لِیَذَرَ الْمؤْمِنِین.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) جبرائیل (علیه السلام) گفت: «ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! خدای تعالی به تو امر نموده که میان اصحابت در زمین پیمان برادری ببندی همان‌گونه که خداوند در آسمان میانشان پیمان برادری بست». گفتم: «من آن‌ها را نمی‌شناسم». گفت: «من در مقابل تو ایستاده‌ام هرگاه مؤمنی را برپا داشتی به تو می‌گویم: «فلانی را بلند کن که او مؤمن است و هرگاه کافری را برپا داشتی به تو می‌گویم: «فلانی را بلند کن که او کافر است پس میان آن‌ها پیمان برادری ببند». وقتی پیامبر (صلی الله علیه و آله) چنین کرد، داد و فریاد منافقان بلند شد. پس خدای تعالی نازل فرمود: ما کانَ اللهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلی ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّی یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّب.

امام صادق (علیه السلام) عجلان گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که می‌فرمود: «روزها و شب‌ها نمی‌گذرند مگر اینکه یک مُنادی از آسمان ندا می‌دهد: «ای اهل حقّ! جدا شوید ای اهل باطل! جدا شوید» و بدین‌گونه اینان از آن‌ها و آن‌ها از اینان جدا می‌شوند». گفتم: «خداوند امورت را اصلاح کند بعد از این ندا این‌ها با یکدیگر معاشرت می‌کنند»؟ جواب داد: «هرگز، خداوند در قرآن می‌فرماید: ما کانَ اللهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلی ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّی یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ».

پیامبر (صلی الله علیه و آله) جابر (رحمة الله علیه) گوید: نزد رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) نشسته بودیم که ناگاه علی (علیه السلام) آمد. هنگامی‌که پیامبر (صلی الله علیه و آله) به او نگاه کرد، فرمود: «ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است. همتایی برای او نیست». گفتیم: «راست گفتی ای رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله)! ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است. همتایی برای او نیست. گمان ما بر این بود که شما این سخن را نمی‌گویی مگر اینکه از چیزی که دیده‌ای تعجّب کنی». فرمود: «بله. هنگامی‌که علی (علیه السلام) را دیدم که می‌آید به یاد سخنی که دوستم جبرئیل (علیه السلام) برایم گفت افتادم». در ادامه فرمود: «جبرئیل (علیه السلام) گفت: «من از خداوند درخواست کردم که امّت، اطراف علی (علیه السلام) جمع شوند [از او حمایت کنند و دچار تفرقه نشوند] پس خداوند از آن امتناع فرمود مگر آنکه بعضی از آن‌ها را به‌وسیله‌ی بعضی دیگر بیازماید حَتَّی یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ.

امام رضا (علیه السلام) ما وارثان آن رسول (صلی الله علیه و آله) که خدا هرچه از غیب خود خواسته آگاهش کرده و دانستیم آنچه بوده و آنچه تا روز رستاخیز می‌باشد.