آیه رَبَّنا إِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَ ما لِلظّالِمينَ مِنْ أَنْصارٍ [192]
پروردگارا! هركه را تو [به خاطر اعمالش]، به آتش افكنى، او را خوار و رسوا ساخته‌اى؛ و براى ستمكاران، هيچ ياورى نيست.
الباقر (علیه السلام)- عَنِ ابْنِ ظَبْیَانَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (علیه السلام)عَنْ قَوْلِ اللَّهِ وَ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصارٍ قَالَ مَا لَهُمْ مِنْ أَئِمَّهًٍْ یُسَمُّونَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ.
امام باقر (علیه السلام) ابن‌ظبیان گوید: از امام باقر (علیه السلام) در مورد این آیه: و ما للظَّالمینَ مِنْ أَنصارٍ سؤال کردم. در جواب فرمود: «آن‌ها ائمّه‌ای ندارند تا آن‌ها را با نام هایشان بخوانند».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قَولُهُ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصارٍ فَهُوَ مُحکَمٌ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصارٍ از آیات محکم است.