آیه قالَتْ رَبِّ أَنّى يَكُونُ لي وَلَدٌ وَ لَمْ يَمْسَسْني بَشَرٌ قالَ كَذالِكِ اللهُ يَخْلُقُ ما يَشاءُ إِذا قَضى أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ [47]
[مريم] گفت: «پروردگارا! چگونه ممكن است فرزندى براى من باشد، درحالى‌كه انسانى با من تماس نداشته است»؟! فرمود: «خداوند، اين‌گونه هرچه را بخواهد مى‌آفريند. هنگامى‌كه فرمان وجود چيزى را صادر كند، تنها به آن مى‌گويد: «موجود باش»! آن [چيز نيز، بي‌درنگ] موجود مى‌شود.
الرّضا (علیه السلام)- أَمَّا الْقَاهِرُ فَإِنَّهُ لَیْسَ عَلَی مَعْنَی عِلَاجٍ وَ نَصْبٍ وَ احْتِیَالٍ وَ مُدَارَاهًٍْ وَ مَکْرٍ کَمَا یَقْهَرُ الْعِبَادُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً فَالْمَقْهُورُ مِنْهُمْ یَعُودُ قَاهِراً وَ الْقَاهِرُ یَعُودُ مَقْهُوراً وَ لَکِنْ ذَلِکَ مِنَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی عَلَی أَنَّ جَمِیعَ مَا خَلَقَ مُلْتَبِسٌ بِهِ الذُّلُّ لِفَاعِلِهِ وَ قِلَّهًُْ الِامْتِنَاعِ لِمَا أَرَادَ بِهِ لَمْ یَخْرُجْ مِنْهُ طَرْفَهًَْ عَیْنٍ غَیْرَ أَنَّهُ یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ وَ الْقَاهِرُ مِنَّا عَلَی مَا ذَکَرْتُهُ وَ وَصَفْتُ فَقَدْ جَمَعَنَا الِاسْمُ وَ اخْتَلَفَ الْمَعْنَی.
امام رضا (علیه السلام) امّا قاهر در باب خدا نه به این معنی است که به چاره و حیله و زحمت و آمیزش و خلطت و مکر بر کسی غالب شود، چنان‌که بعضی از بندگان بر بعضی به این اسباب و آلت غالب می‌شوند و مغلوب از ایشان غالب می‌شود و غالب مغلوب می‌گردد. ولیکن این وصف نسبت به خدای تبارک‌وتعالی به این معنی است که فاعل و خالق همه چیز است و تمام آنچه آفریده جامه‌ی‌خواری و فروتنی از برای او بر خود پوشیده؛ همه مقهور و مغلوب قدرت اویند و نمی‌توانند که امتناع کنند و قبول ننمایند آنچه را که نسبت به ایشان اراده فرموده و یک چشم برهم‌زدن از او بیرون نمی‌رود آن سلطنتی که دارد به وضعی که به هرچه می‌گوید که باش می‌باشد و قاهر نسبت به ما به آن معنی است که ذکر کردم و وصف نمودم پس اسم را جمع نمودیم و معنی مختلف است.