آیه وَ أَنْذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتيهِمُ الْعَذابُ فَيَقُولُ الَّذينَ ظَلَمُوا رَبَّنا أَخِّرْنا إِلى أَجَلٍ قَريبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَ وَ لَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ ما لَكُمْ مِنْ زَوالٍ [44]
و مردم را از روزى که عذاب الهى به سراغشان مى‌آید، بترسان! آن‌روز که ستمکاران مى‌گویند: «پروردگارا! مدّت کوتاهى ما را مهلت ده، تا دعوت تو را بپذیریم و از پیامبران پیروى کنیم». [امّا پاسخ مى‌شنوند که]: مگر شما نبودید که پیش از این سوگند یاد کردید که زوال و فنایى براى شما نیست؟!
الصّادق (علیه السلام)- وَ اللَّهِ الَّذِی صَنَعَهُ الْحَسَنُ‌بْنُ‌عَلِیٍّ (علیه السلام) کَانَ خَیْراً لِهَذِهِ الْأ ُمَّهًِْ مِمَّا طَلَعَتْ عَلَیْهِ الشَّمْسُ وَ وَ اللَّهِ لَقَدْ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ أَلَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ قِیلَ لَهُمْ کُفُّوا أَیْدِیَکُمْ وَ أَقِیمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّکاةَ إِنَّمَا هِیَ طَاعَهًُْ الْإِمَامِ وَ لَکِنَّهُمْ طَلَبُوا الْقِتَالَ فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتالُ مَعَ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) قالُوا رَبَّنا لِمَ کَتَبْتَ عَلَیْنَا الْقِتالَ لَوْ لا أَخَّرْتَنا إِلی أَجَلٍ قَرِیبٍ نُجِبْ دَعْوَتَکَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَرَادُوا تَأْخِیرَ ذَلِکَ إِلَی الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف).
امام صادق (علیه السلام)- به خدا قسم! کاری که حسنبنعلی (علیه السلام) انجام داد، برای این امّت بهتر است از آنچه که خورشید بر آن تابیده است. به خدا قسم! این آیه: آیا ندیدی کسانی را که به آن‌ها گفته شد: «دست از جهاد بردارید و نماز را برپا کنید و زکات را بپردازید». (نساء/۷۷) در مورد اطاعت از امام (علیه السلام) نازل شده است. ولی آن‌ها خواستار جنگ شدند، ولی هنگامی‌که فرمان جهاد به آن‌ها داده شد که به همراه امام حسین (علیه السلام) بجنگند؛ گفتند: «پروردگارا! چرا جهاد را بر ما مقرّر داشتی؟! چرا این فرمان را تا زمان نزدیکی تأخیر نینداختی تا دعوت تو را بپذیریم و از پیامبران پیروی کنیم»! (نساء/۷۷) آنان چنین راغب بودند که جنگ و جهاد تا ظهور حضرت حجّت (علیه السلام) به تأخیر بیفتد.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- ثُمَّ قَالَ وَ أَنْذِرِ النَّاسَ یَا مُحَمَّدُ (علیه السلام) یَوْمَ یَأْتِیهِمُ الْعَذابُ فَیَقُولُ الَّذِینَ ظَلَمُوا رَبَّنا أَخِّرْنا إِلی أَجَلٍ قَرِیبٍ نُجِبْ دَعْوَتَکَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَ وَ لَمْ تَکُونُوا أَقْسَمْتُمْ أیْ حَلَفْتُم مِنْ قَبْلُ ما لَکُمْ مِنْ زَوالٍ أیْ وَ لَا تُهْلِکُونَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ أَنذِرِ النَّاسَ؛ ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! مردم را بیم بده. یَوْمَ یَأْتِیهِمُ الْعَذَابُ فَیَقُولُ الَّذِینَ ظَلَمُواْ رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَی أَجَلٍ قَرِیبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَکَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَلَمْ تَکُونُواْ أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ؛ یعنی قسم خوردید. مَا لَکُم مِّن زَوَالٍ؛ یعنی هلاک نمی‌شوید.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ أَنْذِرِ النَّاسَ مَعْنَاهُ خَوِّفْ أَهْلَ مَکَّهًَْ بِالْقُرْآنِ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ أَنذِرِ النَّاسَ؛ یعنی اهل مکّه را به‌وسیله‌ی قرآن بترسان.