آیه تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلامٌ وَ أَعَدَّ لَهُمْ أَجْراً كَريماً [44]
تحيّت [فرشتگان به] آنان در روزى كه به لقاى او مى‌رسند سلام است؛ و براى آن‌ها پاداش پر ارزشى فراهم ساخته است.
أمیرالمؤمنین ( جَاءَ بَعْضُ الزَّنَادِقَهًِْ إِلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (وَ قَالَ لَوْ لَا مَا فِی الْقُرْآنِ مِنَ الِاخْتِلَافِ وَ التَّنَاقُضِ لَدَخَلْتُ فِی دِینِکُمْ فَقَالَ لَهُ عَلِیٌّ (وَ مَا هُوَ قَال ... قَولُهُ بَلْ هُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ کافِرُون ... قَالَ عَلِیّ (وَ أَمَّا قَولُهُ عَزَّوَجَلَّ بَلْ هُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ کافِرُونَ وَ قَولُهُ الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ وَ قَولُهُ إِلی یَوْمِ یَلْقَوْنَهُ وَ قَولُهُ فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً یَعْنِی الْبَعْثَ فَسَمَّاهُ لِقَاءً کَذَلِکَ قَوْلُهُ مَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ اللهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللهِ لَآتٍ یَعْنِی مَنْ کَانَ یُؤْمِنُ أَنَّهُ مَبْعُوثٌ فَإِنَّ وَعْدَ اللَّهِ لَآتٍ مِنَ الثَّوَابِ وَ الْعِقَابِ فَاللِّقَاءُ هُوَ الْبَعْثُ وَ کَذَلِکَ تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلامٌ یَعْنِی أَنَّهُ لَا یَزُولُ الْإِیمَانُ عَنْ قُلُوبِهِمْ یَوْمَ یُبْعَثُون.
امام علی ( یکی از زندیقان نزد امیرمؤمنان حضرت علی (رفت و گفت: «اگر در قرآن اختلاف و تناقض نبود، هرآینه به دینتان می گرویدم». حضرت علی (به او فرمود: «از چه سخن می‌گویی (در کجای قرآن اختلاف و تناقض هست)»؟ ... گفت: «و سخن خداوند: ولی آنان لقای پروردگارشان را انکار می‌کنند [و می‌خواهند با انکار معاد، آزادانه به هوسرانی خویش ادامه دهند]. (سجده/۱۰) ...». امام علی (فرمود: «امّا کلام خداوند عزّوجلّ: ولی آنان لقای پروردگارشان را انکار می‌کنند [و می‌خواهند با انکار معاد، آزادانه به هوسرانی خویش ادامه دهند]. (سجده/۱۰) و آن‌ها کسانی هستند که می‌دانند دیدارکننده پروردگار خویشند. (بقره/۴۶) و تا روزی که خدا را ملاقات کنند. (توبه/۷۷) و پس هرکه به لقای پروردگارش امید دارد، باید کاری شایسته انجام دهد. (کهف/۱۱۰) در این آیات منظور، برانگیختن است که خداوند متعال آن را لقاء نامیده است؛ همچنین کلام دیگر حق تعالی: کسی که امید به لقاء اللَّه [و رستاخیز] دارد [باید در اطاعت فرمان او بکوشد]! زیرا سرآمدی را که خدا تعیین کرده فرامی‌رسد. (عنکبوت/۵) یعنی هرکس ایمان دارد که برانگیخته می شود، وعده‌ی خدا از پاداش و کیفر آمدنی است. لقاء در اینجا دیدن نیست، بلکه برانگیختن است. همچنین تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ یعنی در آن روز که برانگیخته می شوند، ایمان از دل هایشان رخت بر نمی بندد».