آیه تُرْجي مَنْ تَشاءُ مِنْهُنَّ وَ تُؤْوي إِلَيْكَ مَنْ تَشاءُ وَ مَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلا جُناحَ عَلَيْكَ ذلِكَ أَدْنى أَنْ تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَ لا يَحْزَنَّ وَ يَرْضَيْنَ بِما آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَ اللهُ يَعْلَمُ ما في قُلُوبِكُمْ وَ كانَ اللهُ عَليماً حَليماً [51]
[موعد] هريك از آنان (همسرانت) را بخواهى مى‌توانى به تأخير اندازى، و هركدام را بخواهى نزد خود جاى دهى؛ و هرگاه بعضى از آنان را كه بركنار ساخته‌اى بخواهى نزد خود جاى دهى، گناهى بر تو نيست؛ اين [حكم الهى] براى روشنى چشم آنان، و اينكه غمگين نباشند و همگى به آنچه به آنان مى‌دهى راضى شوند نزديك‌تر است؛ و خدا آنچه را در دل‌هاى شماست مى‌داند، و خداوند دانا و داراى حلم است [از مصالح بندگان خود باخبر است، و در كيفر آن‌ها عجله نمى‌كند].
الصّادق ( عَن الحلبی قال: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ... تُرْجِی مَنْ تَشاءُ مِنْهُنَّ وَ تُؤْوِی إِلَیْکَ مَنْ تَشاءُ قَالَ مَنْ آوَی فَقَدْ نَکَحَ وَ مَنْ أَرْجَأَ فَلَمْ یَنْکِحْ.
امام صادق ( حلبی گوید: از امام صادق (درباره‌ی سخن خداوند عزّوجلّ ... تُرْجِی مَن تَشَاء مِنْهُنَّ وَ تُؤْوِی إِلَیْکَ مَن تَشَاء پرسیدم؟ حضرت فرمود: «یعنی با هرکدام از زنان که به او جای دهد، ازدواج کرده و با هرکدام که به تأخیر اندازد، ازدواج نکرده است».
ابن‌عبّاس ( ذلِکَ أَدْنی أَنْ تَقَرَّ أَعْیُنُهُنَّ وَ لا یَحْزَنَّ وَ یَرْضَیْنَ بِما آتَیْتَهُنَّ کُلُّهُنَّ أَیْ أَنَّهُنَّ إِذَا عَلِمْنَ أَنَّ لَهُ رَدَّهُنَّ إِلَی فِرَاشِهِ بَعْدَ مَا اعْتَزَلَهُنَّ قَرَّتْ أَعْیُنُهُنَّ وَ لَمْ یَحْزَنَّ وَ یَرْضَیْنَ بِمَا یَفْعَلُهُ النَّبِیُّ (مِنَ التَّسْوِیَهًِْ وَ التَّفْضِیلِ لِأَنَّهُنَّ یَعْلَمْنَ أَنَّهُنَّ لَمْ یُطَلَّقْنَ.
ابن‌عبّاس ( ذلِکَ أَدْنی أَنْ تَقَرَّ أَعْیُنُهُنَّ وَ لا یَحْزَنَّ وَ یَرْضَیْنَ بِما آتَیْتَهُنَّ کُلُّهُنَّ زنان هرگاه بدانند که تو بعد از کناره‌گیری از آنان دوباره آن‌ها را برای جماع طلب می‌کنی، شادمان می‌گردند و از این برابری و برتری‌دادن که رسول خدا (انجام داده است راضی و خشنود می‌گردند. زیرا آن‌ها می‌دانند که طلاق داده نشده‌اند.