آیه ۵۴ - سوره احزاب

امام باقر ( هنگامی که اجل امام حسن (فرا رسید به امام حسین (فرمود: «ای برادر! این وصیتی را که من می‌کنم حفظ کن. وقتی که من از دنیا رفتم جنازه‌ام را آماده کن و به حضور جدّم رسول خدا (ببر تا به آن بزرگوار تجدید پیمان کنم، آنگاه جنازه‌ام را نزد قبر مادرم زهرا (سپس بدنم را بازگردان و در بقیع دفن کن. آگاه باشید که به زودی از عایشه معصیتی به جنازه من خواهد رسید و مردم از اعمال و رفتار ور دشمنی عایشه نسبت به خداوند و رسول و اهل بیت (آگاه خواهند شد». هنگامی که امام حسن (شهید شد، جنازه‌اش را بالای تختی نهادند و به مکانی که پیامبر اکرم (بر جنازه‌ها نماز می‌خواند، بردند. وقتی بر بدن آن حضرت نماز خوانده شد، پیکر مبارکش را وارد مسجد حضرت محمد (کردند. زمانی که آن جنازه‌ی مبارک را روی قبر پیامبر (نگاه داشتند و به عایشه خبر رسید که جنازه‌ی امام حسن (را آورده‌اند که در جوار رسول خدا (دفن کنند، عایشه درحالی‌که بر استر زین کرده سوار شده بود اوّلین زنی را که در اسلام بر زین سوار شد، عایشه بود عایشه توقّف نمود و گفت: «این جنازه را از خانه‌ی من دور کنید. زیرا نباید چیزی در خانه من دفن شود، نباید حریم پیامبر خدا هتک گردد». امام حسین (فرمود: «تو قبلاً حریم پیامبرخدا (را هتک کردی و کسی را داخل خانه آن حضرت نمودی که نزدیک شدن او را دوست نداشت. ای عایشه! تو از این جهت نزد خدا مسئولیت خواهی داشت. برادرم امام حسن (به من دستور داد او را نزد جدّش رسول خدا (بیاورم تا با آن حضرت تجدید پیمان کند ... ای عایشه بدان که برادرم حسن (آگاه‌تر از دیگر مردم به خدا و رسول (و به تأویل قرآن خدا عالم‌تر از آن بود که حریم رسول خدا (را هتک کند. زیرا خداوند متعال می‌فرماید: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلاَّ أَنْ یُؤْذَنَ لَکُم در صورتی که تو مردان را (جنازه ابوبکر و عمر را) بدون اجازه‌ی پیامبر (وارد خانه وی کردی».

علیّ‌بن‌ابراهیم ( یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلاَّ أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ إِلی طَعامٍ غَیْرَ ناظِرینَ إِناهُ وَ لکِنْ إِذا دُعیتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَ لا مُسْتَأْنِسینَ لِحَدیثٍ إِنَّ ذلِکُمْ کانَ یُؤْذِی النَّبِیَّ فَیَسْتَحْیی مِنْکُمْ وَ اللهُ لا یَسْتَحْیی مِنَ الحَقِّ وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ ذلِکُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِکُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ وَ ما کانَ لَکُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللهِ وَ لا أَنْ تَنْکِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذلِکُمْ کانَ عِنْدَ اللهِ عَظیماً هنگامی که رسول خدا (با زینب دختر جحش که او را دوست می‌داشت، ازدواج نمود، ولیمه‌ای به مناسبت ازدواج ترتیب داد و اصحاب خود را دعوت نمود.

امام کاظم ( ابو علی پسر راشد و دیگران در ضمن یک خبر طولانی گفتند که شیعیان نیشابور جمع شدند و محمّدبن‌علی نیشابوری را انتخاب کردند و سی‌هزار دینار و پنجاه‌هزار درهم و مقداری پارچه به او دادند؛ شطیطه هم یک درهم صحیح و تکّه پارچه‌ای ابریشمی که خودش بافته بود و چهار درهم ارزش داشت آورد و گفت: «خدا از حق شرم ندارد». درهم او را کج کردم [چون نمیتوانست آن یک درهم را در کیسه‌ی مخصوصی بگذارد لا جرم برای نشانه آن را کج کرد] ... محمّد به مدینه آمد و پیش افطع عبدالله‌بن‌جعفر رفت و او را آزمود و درحالی‌که می‌گفت: «پروردگارا! مرا به راه راست هدایت کن»! از پیش او بیرون آمد. او نقل کرده، ایستاده بودم که غلامی پیشم آمد و گفت: «بیا پیش کسی که می‌خوای، برویم»! مرا به خانه موسی‌بن‌جعفر (برد همین که ایشان مرا دید، فرمود: «ای اباجعفر! چرا ناامید شدی؟ و چرا به یهود و نصاری پناه بردی پیش من بیا! من حجّت و ولیّ خدا هستم. مگر ابوحمزه کنار درب مسجد جدّم مرا به تو معرّفی نکرد؟ من از دیروز جواب تمام مسائلی را که در جلد به همراه آورده‌ای را داده‌ام. آن پول‌ها را و آن یک درهم شطیطه که وزن آن یک درهم و دودانگ است و در کیسه‌ای که چهارصددرهم دارد و متعلّق به وازوری است، قرار دارد را به همراه آن قطعه پارچه ابریشمی او که در بسته‌بندی آن دو برادر بلخی گذاشته‌اند را برایم بیاور»! از گفتار امام (عقل از سرم پرید، هرچه امر کرده بود را آوردم و در مقابلشان گذاشتم. یک درهم شطیطه و پارچه را برداشت. سپس رو به من فرمود: «خدا از حق شرم ندارد. ای اباجعفر! سلام مرا به شطیطه برسان و این کیسه پول را به او بده ...»!

امام صادق ( محمدبن‌مسلم از امام صادق (روایت می‌کند که فرمود: «اگر خداوند به‌خاطر آیه: وَ مَا کَانَ لَکُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللهِ وَ لَا أَن تَنکِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا همسران رسول خدا (را بر مردم حرام نمی‌کرد، به دلیل آیه: وَ لاَ تَنکِحُواْ مَا نَکَحَ آبَاؤُکُم مِّنَ النِّسَاء؛ قطعاً ازدواج با آن‌ها بر امام حسن و امام حسین (حرام بود؛ چرا که مرد نمی‌تواند با همسر جدّ خود، ازدواج نماید».

امام صادق ( ابوالجارود گوید: «از امام صادق (درباره‌ی آیه: ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند. (عنکبوت/۸) پرسیدم». فرمود: «رسول خدا (یکی از والدین است». عبدالله‌بن‌عجلان گفت: «و دیگری کیست»؟ فرمود: «امام علی (و زنان او بر ما حرام هستند. و این آیه در شأن ما نازل شده است و ما مصداق این آیه هستیم».

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- حسن بصری نقل می‌کند: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با زنی از قبیله‌ی بنی‌عامربن‌صَعصَعه به نام سنا که از زنان هم عصر خود زیباروتر بود، ازدواج نمود. چون نگاه عایشه و حفصه به او افتاد، گفتند: «این زن، با این زیبایی خود حتماً در دل رسول خدا (بیشتر از ما جا باز می‌کند و بر ما چیره خواهد شد». از این رو به آن زن گفتند: «رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از تو شوق به آمیزش را نبیند»! پس چون آن زن نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) رفت، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دست خود را به‌سوی او دراز کرد و آن زن گفت: «به خدا پناه می‌برم! پس رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از او دست کشید و او را طلاق داد و به خانواده‌اش بازگرداند». پس از آن رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با زنی از قبیله‌ی کِنده دختر ابوالجَون ازدواج نمود. چون ابراهیم پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پسر ماریّه قبطیّه در گذشت، این زن گفت: «اگر محمّد پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) بود، پسرش نمی‌مرد». این‌گونه بود که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) او را پیش از آنکه با او آمیزش کند، به خانواده‌اش بازگرداند. چون رسول خدا (صلی الله علیه و آله) درگذشت و ابوبکر زعامت مردم را در دست گرفت، آن دو زن از قبیله‌ی بنی‌عامر و کِنده که از آن‌ها خواستگاری شده بود، نزد ابوبکر آمدند تا بپرسند که آیا می‌توانند ازدواج کنند یا نه؟ ابوبکر و عمر با هم مشورت نموده و به آن دو گفتند: «شما مخیّرید که اگر می‌خواهید ازدواج نکنید و یا اگر می‌خواهید ازدواج کنید». آن دو زن، دوّمین گزینه را اختیار کرده و ازدواج کردند. در نتیجه، یکی از این دو مرد که با آن دو ازدواج کرده بودند، به بیماری جذام مبتلا شد و دیگری عقل خود را از دست داد و دیوانه شد. عمربن‌اذینه می‌گوید: «زراره و فضیل، این حدیث را از امام باقر (علیه السلام) نقل کرده‌اند و حضرت در آن فرمود: «در تمام چیزهایی که خداوند، از آن نهی فرموده، معصیّت و نافرمانی صورت گرفته است؛ حتّی پس از وفات رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با همسران او ازدواج کرده‌اند». حضرت، در آن حدیث، ماجرای آن دو زن از قبیله‌ی بنی‌عامر و کنده را ذکر نمود. سپس فرمود: «اگر از آن‌ها می‌پرسیدی که زنی با مردی ازدواج نموده و آن مرد پیش از آنکه با او آمیزش کند، او را طلاق داده است. آیا ازدواج با او بر پسر آن مرد، حلال است»؟ پاسخ می‌دادند: «خیر». پس [با اینکه] حرمت ازدواج با زنان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بیشتر از حرمت ازدواج با زنان پدرانشان بود، [چگونه به خود اجازه دادند که پس از وفات رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با زنان او ازدواج کنند]؟».

امام علی ( امیرالمؤمنین علیّ‌بن‌ابیطالب (هنگام شهادت چهار همسر داشت امامه که دختر زینب دختر رسول خدا (بود و اسماء بنت عمیس و لیلی تمیمیه و ام‌البنین کلابیه بودند که این زنان بعد از آن حضرت ازداج نکردند. و مغیره‌بن‌نوفل از امامه خواستگاری نمود سپس ابوالهیاج پسر ابوسفیان از وی خواستگاری کرد امّا وی از امیرالمؤمنین (روایت نمود که ازدواج زنان پیامبر (و وصیّ ایشان با غیر نبی یا وصیّ پیامبر (جایز نمی‌باشد. لذا با این روایت هیچ‌کدام از زنان یا امّ ولد ایشان با کسی ازدواج نکردند».