آیه لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذينَ في قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لا يُجاوِرُونَكَ فيها إِلاَّ قَليلاً [60]
اگر منافقان و بيماردلان و آن‌ها كه اخبار دروغ و شايعات بى‌اساس را در مدينه پخش مى‌كنند دست برندارند، تو را بر ضدّ آنان مى‌شورانيم، سپس جز مدّت كوتاهى نمى‌توانند در كنار تو در اين شهر بمانند.
علی‌بن‌إبراهیم ( قَولُهُ لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أی شَکٌّ وَ الْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدِینَةِ لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لا یُجاوِرُونَکَ فَإِنَّهَا نَزَلَتْ فِی قَوْمٍ مُنَافِقِینَ کَانُوا فِی الْمَدِینَهًِْ یُرْجِفُونَ بِرَسُولِ اللَّهِ (إِذَا خَرَجَ فِی بَعْضِ غَزَوَاتِهِ یَقُولُونَ قُتِلَ وَ أُسِرَ فَیَغْتَمُّ الْمُسْلِمُونَ لِذَلِکَ وَ یَشْکُونَ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ (فَأَنْزَلَ اللَّهُ فِی ذَلِکَ لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَیْ شَکٌ ثُمَّ لا یُجاوِرُونَکَ فِیها إِلَّا قَلِیلًا أَیْ نَأْمُرُکَ بِإِخْرَاجِهِمْ مِنَ الْمَدِینَهًِْ إِلَّا قَلِیلا مَلْعُونِینَ أَیْنَما ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِیلًا.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( لَئِن لَّمْ یَنتَهِ الْمنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ یعنی شک. وَ الْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدِینَةِ لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لَا یُجَاوِرُونَکَ فِیهَا در شأن گروهی از منافقین نازل شد که چون رسول خدا (در برخی جنگ‌هایش، از مدینه بیرون می‌رفت، در مدینه شایعه پراکنی می‌کردند و می‌گفتند: رسول خدا (کشته شد یا اینکه اسیر شد؛ و بدین‌وسیله مسلمانان اندوهگین می‌شدند و نزد رسول خدا (شکوه می‌کردند. این‌گونه بود که خداوند، این آیه را نازل فرمود: لَئِن لَّمْ یَنتَهِ الْمُنَافِقُونَ ... ثُمَّ لا یُجاوِرُونَکَ فِیها إِلَّا قَلِیلًا یعنی به تو فرمان می‌دهیم تا آنان را از مدینه بیرون کنی. مَلْعُونِینَ أَیْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِیلًا.
ابن‌عبّاس ( لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ أَیْ لَنُسَلِّطَنَّکَ عَلَیْهِمْ یَا مُحَمَّدُ (.
ابن‌عبّاس ( لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ یعنی ما تو را مأمور می‌کنیم که علیه آن‌ها قیام کنی.