آیه وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ [4]
و براي او هيچگاه شبيه و مانندي نبوده است!
الصّادق (علیه السلام)- وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ أَیْ لَیْسَ لَهُ کُفْوٌ وَ لَا نَظِیرٌ.
امام صادق (علیه السلام)- وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ یعنی مانند و همتایی ندارد.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ، قَالَ: لَا لَهُ کُفْوٌ وَ لَا شَبِیهَ وَ لَا شَرِیکَ وَ لَا ظَهِیرَ وَ لَا مُعِین.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ لَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ یعنی نه همتایی دارد و نه همانندی و نه شریکی و نه پشتیبانی و نه یاوری.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ، یَقُولُ لَیْسَ لَهُ شَبِیهٌ وَ لَا مِثْلٌ وَ لَا عَدْلٌ وَ لَا یُکَافِیهِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِهِ بِمَا أَنْعَمَ عَلَیْهِ مِنْ فَضْلِه.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ لَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ هیچ شبیه و مانند و برابری ندارد و هیچ‌یک از آفریدگانش نمی تواند نعمتی را که او از فضل خود به وی بخشیده جبران کند.
الصّادق (علیه السلام)- لَمْ یَکُنْ لَهُ مِنْ خَلْقِهِ کُفُواً أَحَدٌ.
امام صادق (علیه السلام)- لَمْ یَکُنْ لَهُ مِنْ خَلْقِهِ کُفُواً أَحَدٌ هیچ‌کس او را همتا نبوده از خلقش و نخواهد بود.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ {یَعْنِی أَیْ} لَا مِثْلَ لَهُ فِی الْإِلَهِیَّهًِْ وَ لَا ضِدَّ لَهُ وَ لَا نِدَّ لَهُ وَ لَا شِبْهَ لَهُ وَ لَا شَرِیکَ لَهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ؛ یعنی او مانندی در الوهیّت ندارد، ضدّی ندارد، همتایی ندارد، همانندی ندارد و شریکی ندارد. معبودی جز «اللَّه» نیست.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- جَاءَ یَهُودِیٌّ إِلَی‌النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) وَ عِنْدَهُ أَمِیرُ‌الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) فَقَالَ لَهُ مَا الْفَائِدَهًُْ فِی حُرُوفِ الْهِجَاءِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لِعَلِیٍّ (علیه السلام) أَجِبْه فَقَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) مَا مِنْ حَرْفٍ إِلَّا وَ هُوَ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ ثُمَّ قَال ... وَ أَمَّا الْکَافُ فَالْکَافِی الَّذِی لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ وَ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَد.
امام علی (علیه السلام)- از امام حسین (علیه السلام) نقل شده است: روزی شخصی یهودی خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آمد و پرسید: «آیا به کاربردن حروف الفبا چه سودی دارد»؟ در آن وقت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در محضر آن بزرگوار حضور داشت، پیغمبر خدا به علی (علیه السلام) فرمود: «پاسخ او را بده»! پس دست به دعا برداشت و چنین گفت: «پروردگارا او را یاری فرما و استوارش بدار». آنگاه علی (علیه السلام) فرمود: «هریک از حروف نامی از نام‌های خداوند است سپس چنین ادامه داد: ... و امّا «کاف» بی‌نیازکننده‌ای است؛ [هرگز] نزاد و زادن نشده و برای او هیچگاه شبیه و مانندی نبوده است!
الباقر (علیه السلام)- وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ فَیَعَازَّهُ فِی سُلْطَانِه.
امام باقر (علیه السلام)- و برای او هیچگاه شبیه و مانندی نبوده است! که در سلطنتش با او مخالفت کند.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- وَ لَا کُفْوَ لَه فَیُکَافِیَه.
امام علی (علیه السلام)- هم‌شأنی او را نباشد که هم شأنی کند.