آیه وَ قُلْنا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرائِيلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنا بِكُمْ لَفِيفاً [104]
و بعد از آن به بنى‌اسرائيل گفتيم: «در اين سرزمين ساكن شويد؛ امّا هنگامى‌كه وعده‌ی آخرت فرارسد، همه‌ی شما را دسته‌جمعى [به آن دادگاه عدل] مى‌آوريم».
ابن‌عباس ( أَنَّ بَنِی‌إِسْرَائِیلَ لَمَّا قَتَلُوا أَنْبِیَاءَهُمْ وَ کَفَرُوا وَ کَانُوا اثْنَیْ عَشَرَ سِبْطاً تَبَرَّأَ سِبْطٌ مِنْهُمْ مِمَّا صَنَعُوا وَ اعْتَذَرُوا وَ سَأَلُوا اللَّهَ أَنْ یُفَرِّقَ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَهُمْ فَفَتَحَ اللَّهُ لَهُمْ نَفَقاً فِی الْأَرْضِ فَسَارُوا فِیهِ حَتَّی خَرَجُوا مِنْ وَرَاءِ الصِّینِ فَهُمْ هُنَالِکَ حُنَفَاءَ مُسْلِمِینَ یَسْتَقْبِلُونَ قِبْلَتَنَا قَالَ ابْنُ جُرَیْجٍ قَالَ ابْنُ‌عَبَّاسٍ فَذَلِکَ قَوْلُهُ وَ قُلْنا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنِی إِسْرائِیلَ اسْکُنُوا الْأَرْضَ فَإِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنا بِکُمْ لَفِیفاً وَ وَعْدُ الْآخِرَهًِْ عِیسَی‌ابْنُ‌مَرْیَمَ (قَالَ ابْنُ‌عَبَّاسٍ (سَارُوا فِی السَّرَبِ سَنَهًًْ وَ نِصْفاً.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- ابن‌جریح گوید: هنگامی‌که بنی‌اسرائیل پیغمبران (خود را کشتند و کافر شدند و دوازده سبط بودند، یک سبط آن‌ها از آنچه مرتکب شدند بیزاری جستند و پوزش خواستند و از خدا خواستند آن‌ها را از دیگران جدا کند و خدا شکافی در زمین برای آن‌ها گشود تا از پشت چین درآمدند و آنان در آنجا هستند، یگانه پرست و مسلمان و رو به قبله‌ی ما دارند و ابن‌جریج گوید، ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) گفت: این است کلام خدا: وَ قُلْنا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنِی إِسْرائِیلَ اسْکُنُوا الْأَرْضَ فَإِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنا بِکُمْ لَفِیفاً وعده‌ی آخرت عیسی‌بن‌مریم (علیه السلام) است. ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) گفت: «در آن شکاف یک‌سال و نیم راه رفتند».
الباقر ( عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (فِی قَوْلِه فَإِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنا بِکُمْ لَفِیفاً یَعْنِی جَمِیعاً.
امام باقر (علیه السلام)- فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ جِئْنَا بِکُمْ لَفِیفًا؛ یعنی همگی.
علی‌بن‌إبراهیم ( جِئْنا بِکُمْ لَفِیفاً أَیْ مِنْ کُلِّ نَاحِیَهًٍْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- جِئْنَا بِکُمْ لَفِیفًا؛ یعنی از هرطرف و سمت‌وسو.