آیه ۱۱۱ - سوره اسراء

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- پیامبر (صلی الله علیه و آله) این آیه و آیه‌ی قبلش را به خانواده‌ی خویش آموزش می‌داد.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- حمّادبن‌عثمان از امام صادق (علیه السلام) روایت می‌کند که فرمود: «مردی خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آمده عرض کرد: «ای پیغمبر خدا (صلی الله علیه و آله)! قرض و وسوسه در دل بر من غالب گشته [دستوری برای رفع هر دو به من بدهید]». پس پیغمبر (صلی الله علیه و آله) به او فرمود: «بگو: تَوَکَّلتُ عَلَیَّ الحَیِّ الَّذِی لَا یَمُوتُ وَ الحَمْدُ لِلهِ الَّذی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فِی الْملْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبیراً». مدّتی بر این جریان گذشت، پس روزی آن مرد بر پیغمبر (صلی الله علیه و آله) گذر کرد آن حضرت (صلی الله علیه و آله) او را صدا زد و فرمود: «چه کردی»؟ عرض کرد: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! آنچه به من فرمودی بدان ادامه دادم و خدا دین مرا ادا کرد و وسوسه‌ی خاطرم را نیز از میان برد».

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- سکونی از امام صادق (علیه السلام) و ایشان از پدرش روایت امی‌کند که فرمود: «یکی از یاران، مدّتی از نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) غایب بود، حضرت وقتی او را دید از او پرسید: «چه چیز تو را از ما دور کرده است»؟ عرض کرد: «بیماری و اهل و عیال»، فرمود: «می‌خواهی کلماتی به تو بیاموزم که چون خدا را با آن کلمات بخوانی و دعا کنی، بیماری و فقر را از تو دورکند؟ بگو: لاَ حَولَ وَ لاَ قُوَّةَ إلاَّ بِالِلهِ العَلِیِّ العَظِیمِ، تَوَکَّلتُ عَلَی الحَیِّ الَّذِی لاَیَمُوتُ وَ الحَمدُ لِلهِ الَّذِی لَم یَتَخِذ وَلَداً وَ لَم یَکُن لَهُ شَرِیکٌ فِی المُلکِ و لَم یَکُن لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرهُ تَکبِیراً».

امام حسین (علیه السلام)- [بخشی از دعای امام حسین (علیه السلام) در روز عرفه]: و از روی ایمان و یقین می‌گویم: ستایش برای خداوندی است که نه فرزندی اختیار کرده تا بخواهد از خود ارث برجای گذارد و نه شریکی در حکومت دارد که در آنچه خدا به وجود آورده با او مخالفت نماید و نه به‌خاطر ضعف و ذلّت، [حامی و] سرپرستی برای اوست تا بخواهد در آنچه خداوند می‌سازد او را یاری رساند؛ او منزّه است، او منزّه است، او منزّه است.

امام کاظم (علیه السلام)- بدان‌که خداوند متعال واحد، احد و صمد است. نه فرزندی می‌زاید که از او ارث ببرد و نه زاییده است که شریکی داشته باشد.

امام صادق (علیه السلام)- نزاده زیرا که فرزند به پدرش می‌ماند و زاده نشده که شباهت داشته باشد به کسی که پیش از او بوده است.

امام صادق (علیه السلام)- هشام‌بن‌حکم گوید: از پرسشهای یک زندیق این بود که: «چرا جایز نیست که خالق عالم بیش از یک نفر باشد»؟ فرمود: «سخن تو از چند حال خارج نیست: یا هر دو قدیم باشند و قوی، یا هر دو ضعیف باشند و یا اینکه یکی قوی و دیگری ضعیف باشد، پس اگر هر دو قوی باشند چرا یکی از آن‌ها دیگری را دفع نمی‌کند، تا در ربوبیتش تک باشد، و اگر فکر می‌کنی یکی از آن‌ها قوی و دیگری ضعیف است؛ ثابت می‌شود خالق یکی است چنانچه ما می گوییم زیرا در یکی از آن دو که فرض کردی عجز ظاهر شد. و اینکه می‌گویی خدا دو تا است پس یا هر دوی آن‌ها از هر جهت متّفق می‌باشند، یا از هر لحاظ با هم تفاوت دارند، ولی وقتی آفرینش منظّم، افلاک جاری، آمد و شد شب و روز و خورشید و ماه را می بینیم؛ صحّت امر و تدبیر و هماهنگی امر دلالت دارد بر اینکه مدبّر یکی است. بعد از آن بر تو لازم آید اگر دو خدا را ادّعا کنی که سه خدا باشند زیرا چاره نیست از فرجه که در میان ایشان باشد تا آنکه دو تا باشند پس این فرجه در میانه ایشان سه می‌شود که قدیم است با این دو خدا و او نیز باید که خدا باشد پس بر تو لازم می‌آید که به سه خدا قائل شوی با آنکه دو خدا را ادعا داری و اگر سه خدا را ادعا کنی آنچه در دو خدا گفتیم بر تو لازم آید و آن صورت نبندد تا آنکه در میانه ایشان دو فرجه باشد و به‌واسطه دو فرجه سه خدا را که ادعا می کنی پنج خدا می‌شود پس سخن به بی نهایت خدا منتهی می شود».

امام صادق (علیه السلام)- عمّاربن‌موسی نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «و هنگامی‌که کسی این آیه را تلاوت کرد؛ الحَمْدُ لِلهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی المُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً، بگوید: الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر». عرض کردم: «اگر کسی یکی از این آیات را تلاوت کرده و آنچه شما فرمودی را نگوید [حکمش چیست]»؟ امام (علیه السلام) فرمود: «تکلیفی بر عهده‌ی او نیست [یعنی گفتن این ذکرها واجب نیست بلکه مستحب است]».

امام صادق (علیه السلام)- ابن بابویه با سندش از امام صادق (علیه السلام) روایت می‌کند: «مردی در محضر امام صادق (علیه السلام) گفت: «اللَّه اکبر»! حضرت (علیه السلام) فرمود: «خداوند از چه چیز بزرگ‌تر است»؟ آن مرد گفت: «از هرچیز». امام صادق (علیه السلام) فرمود: «خدا را محدود نمودی». آن مرد گفت: «چگونه بگویم»؟ حضرت (علیه السلام) فرمود: «بگو خداوند بزرگ‌تر از آن است که توصیف شود».

امام صادق (علیه السلام)- سلیمان‌بن‌مهران گوید: ... به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «چگونه است که گفتن تکبیر در آن جا (مناسک حج) فشار را ازبین می‌برد»؟ حضرت (علیه السلام) فرمود: «زیرا این سخن بندگان که می گویند: «الله اکبر» بدین معناست که خداوند بزرگتر از آن است که چنین بتهای تراشیدهای و خدایان معبودی در برابر او باشند».