آیه ۶۴ - سوره اسراء

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ اسْتَفْزِزْ؛ یعنی خدعه و نیرنگ کن مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِکَ وَ أَجْلِبْ عَلَیْهِم بِخَیْلِکَ وَ رَجِلِکَ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- سلیم‌بن‌قیس گوید: امام علی (علیه السلام) از قول پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: خداوند متعال بهشت را بر هر فحّاش بی‌آبرو و کم‌شرمی که باکی از آنچه گوید و آنچه به او گفته شود ندارد، حرام کرده است. زیرا اگر از حالش بازرسی کنی یا از زناست یا از شرکت شیطان، به وی عرض شد: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! در میان مردمان شرکت شیطان هم هست»؟ فرمود: «آیا گفتار خدای عزّوجلّ را نخوانده‌ای که [به شیطان فرماید]: وَ شارِکْهُمْ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ».

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- شَارِکْهُمْ فِی الأَمْوَالِ وَ الأَوْلاد، شیطان در هر مال حرامی سهم و بهره‌ای دارد و اگر با آن اموال حرام کنیزی خریده شود و با او ازدواج کند و او برایش فرزندی بیاورد، در او برای شیطان بهره‌ای است؛ مانند فرزندی که از او به دنیا می‌آید و وقتی مرد با او همبستر شود، فرزندی که از نطفه‌ی آن کنیز و آن مرد به دنیا بیاید، حرامزاده است.

امام صادق (علیه السلام)- ابوربیع شامی گوید: شب نزد امام (علیه السلام) بودم. امام (علیه السلام) درباره‌ی شرک و سهم شیطان سخن گفت و بسیار در آن مبالغه کرد، چنان‌که ترسیدم و عرض کردم: «فدایتان شوم! چاره‌ی این امر چیست و ما چه بکنیم»؟ فرمود: «هرگاه خواستی مجامعت کنی، بگو: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، معبودی جز او نیست هستی بخش آسمانها و زمین اوست! خدایا! اگر امشب برای من چیزی مقدّر فرمودی، برای شیطان مشارکت سهم و نصیبی در آن قرار نده و نسل او را بنده‌ای صالح، خالص و مخلص و نیکوکار قرار بده، حمد و ثنای تو بلند و عالی است».

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- جابر گوید: از امام باقر (علیه السلام) روایت است: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «ای علی (علیه السلام)! وارد شکاف کوه شو». علی (علیه السلام) وارد شکاف کوه شد و گشتی در آن زد و کسی را [در آنجا] مشاهده نکرد، تا اینکه به ورودی آن رسید و پیرمردی با حضرت (علیه السلام) روبرو گردید و عرض کرد: «اینجا چه می‌کنی»؟ فرمود: «رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مرا فرستاده است». عرض کرد: «مرا می‌شناسی»؟ فرمود: «تو باید شیطان رانده شده [از درگاه الهی] باشی». عرض کرد: «نظرت چیست که با تو کُشتی بگیرم»؟ شیطان با علی (علیه السلام) کشتی گرفت و علی (علیه السلام) او را بر زمین افکند. شیطان عرض کرد: «از روی من برخیز تا مژده‌ای به تو دهم». علی (علیه السلام) از روی شیطان برخواست و فرمود: «چه مژده‌ای به من می‌دهی ای رانده شده»؟! عرض کرد: «ای پسرابوطالب (علیه السلام)! به‌خدا سوگند! کسی نیست که کینه‌ی تو را داشته باشد مگر اینکه من با پدرش در رحِم مادر و فرزندان و دارایی‌اش شریک می‌شوم، آیا کتاب خدا را نخوانده‌ای [که می‌فرماید]: وَ شارِکْهُمْ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ».

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- انس‌بن مالک نقل می‌کند: روزی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بر در خانه‌اش به همراه علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) نشسته بود که شیخی جلو آمد و به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) سلام کرد و برگشت. رسول خدا به علی (علیه السلام) فرمود: «آیا آن شیخ را می‌شناسی»؟ گفت: «نه»! فرمود: «این ابلیس است». علی (علیه السلام) گفت: «اگر می‌شناختم با زدن یک تیغ کارش را ساخته و امّتت را از او آسوده می‌کردم». ابلیس نزد علی (علیه السلام) برگشت و گفت: «ای اباالحسن (علیه السلام) مرا کم گرفتی، نشنیدی خداوند فرموده: وَ شارِکْهُمْ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ؛ به خدا با کسی که تو را دوست دارد در مادرش شرکت نکردم».

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- عبدالله‌بن‌عبّاس گوید: هنگامی‌که از حجّ خانه‌ی خدا [در سال دهم هجرت] به همراه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) برگشتیم، گرداگرد حضرت (صلی الله علیه و آله) که در مسجدش بود نشستیم که ناگهان [آثار نازل‌شدنِ] وحی برایشان آشکار شد. پس از آن، پیامبر (صلی الله علیه و آله) به شدّت خندید به‌طوری‌که دندان‌های پیشین حضرت (علیه السلام) نمایان شد. عرض کردیم: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) خنده‌ی شما از چیست»؟! فرمود: «خنده‌ام از ابلیس است که از گروهی گذشت که به امیرمؤمنان (علیه السلام) ناسزا می‌گفتند، ابلیس مقابل آن‌ها ایستاد». گفتند: «چه‌کسی در مقابل ماست»؟ گفت: «من ابومُرّه هستم». گفتند: «گفتگوی ما را شنیدی»؟ گفت: «آری! بدا به حالتان! آیا به مولای خود علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) ناسزا می‌گویید»؟ به او گفتند: «ای ابومرّه! از کجا دانستی او مولای ماست»؟ گفت: «وای بر شما! آیا سخن پیامبرتان در روز گذشته را فراموش کردید که گفت: هرکس من مولا و سرپرست اویم علی (علیه السلام) مولای اوست»؟! گفتند: «ای ابومرّه! تو از شیعیان و دوستداران او هستی»؟ گفت: «من از شیعیان و دوستداران او نیستم ولی او را دوست می‌دارم چرا که کسی از شما نیست که کینه‌ی او را داشته باشد مگر اینکه من در فرزندان و دارایی او شریک می‌شوم و این گفتار خداوند است [که فرموده]: وَ شارِکْهُمْ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ».

امام صادق (علیه السلام)- ابو بصیر گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «ای ابا محمّد! وقتی همسر یکی از شما به نزد او می‌آید، او چه می‌گوید»؟ پرسیدم: «فدایتان شوم! آیا مرد می‌تواند چیزی بگوید»؟ فرمود: «آیا می‌خواهی به تو یاد دهم»؟ عرض کردم: «آری»! فرمود: «بگو؛ با کلمات خدا فرج او را حلال کرده‌ام، با امانت خدا او را گرفته‌ام. خدایا! اگر در رحم او برای من چیزی قرار دادی، آن را نیکو و پرهیزکار بگردان و او را مسلمانی میانه‌رو و در مسیر مستقیم قرار بده و در او هیچ بهره‌ای از شیطان نباشد». عرض کردم: «دلیل و نشان این امر چیست»؟ فرمود: «آیا کتاب خدا را نخوانده‌ای»؟ سپس تلاوت آغاز کرد و فرمود: «وَ شَارِکْهُمْ فِی الأَمْوَالِ وَ الأَوْلادِ شیطان می‌آید و همانند مرد در کنار زن قرار می‌گیرد. و همانند او با زن درمی‌آمیزد». گفتم: «علامت و نشانه‌ی این امر چیست»؟ فرمود: «دوستی و دشمنی با ما، هرکس از نطفه‌ی مرد مؤمن باشد، ما را دوست دارد و هرکس از نطفه‌ی شیطان باشد، با ما دشمنی می‌کند».

امام حسن (علیه السلام)- در مورد وَ شارِکْهُمْ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ، روایت است: روزی امام حسن (علیه السلام) و یزیدبن‌معاویه نشسته بودند و خرمای تازه می‌خوردند. یزید به امام حسن (علیه السلام) گفت: «من مدت هاست کینه تو را داشته و دارم». امام (علیه السلام) در جوابش فرمود: «ای یزید! بدان که شیطان در زمانی که پدرت با مادرت جماع می‌کرد با وی شرکت کرد چون دو آب با یکدیگر ممزوج شدند [تو از آن نطفه حاصل شدی]؛ لذا تو کینه‌ی مرا به ارث بردی. زیرا خدا در قرآن می‌فرماید: وَ شارِکْهُمْ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ. همچنین شیطان در هنگام جماع حرب [که از اجداد یزید بود] شرکت نمود که در نتیجه‌ی آن صخر به‌وجود آمد. به‌همین دلیل بود که صخر بغض جدّم پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) را در دل داشت».

امام صادق (علیه السلام)- سیف‌بن عمیره گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «کسانی که باک ندارند چه می‌گویند و یا درباره‌ی آن‌ها چه گفته می‌شود شیطان در آن‌ها نفوذ می‌کند و هرکس باکی نداشته باشد که مردم او را در کارهای زشت بنگرند او هم در دام شیطان است، هرکس برادر مؤمن خود را غیبت کند و بدون اینکه بین آن‌ها سخنی باشد از وی بدگویی نماید او هم در دام شیطان قرار دارد و هرکس اشتیاق به مال حرام داشته باشد و یا علاقه‌مند به زنا گردد او هم در دام شیطان گرفتار است».