آیه وَ يَبْقى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ [27]
و تنها ذات صاحب جلال و گرامى پروردگارت باقى مى‌ماند.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ یَبْقی وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ قَالَ دینُ رَبِّک.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ یَبْقی وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الجَلالِ وَ الْإِکْرامِ یعنی دین پروردگارت.
السّجّاد (علیه السلام)- قَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌الْحُسَیْنِ (علیه السلام) نَحْنُ الْوَجْهُ الَّذِی یُؤْتَی اللَّهُ مِنْه.
امام سجّاد (علیه السلام)- ما همان چهره‌ی خدا هستیم که از آن به‌سوی خداوند می‌روند.
الصّادق (علیه السلام)- قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام) نَحْنُ وَجْهُ اللَّهِ.
امام صادق (علیه السلام)- ما وجه خدا هستیم.
الرّضا (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ السَّلَامِ‌بْنِ‌صَالِحٍ الْهَرَوِیِّ قَالَ: قُلْتُ لِعَلِیِّ‌بْنِ‌مُوسَی الرِّضَا (علیه السلام) ... قَالَ فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَمَا مَعْنَی الْخَبَرِ الَّذِی رَوَوْهُ أَنَّ ثَوَابَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ النَّظَرُ إِلَی وَجْهِ اللَّهِ فَقَالَ (علیه السلام) یَا أَبَا الصَّلْتِ مَنْ وَصَفَ اللَّهَ بِوَجْهٍ کَالْوُجُوهِ فَقَدْ کَفَرَ وَ لَکِنَّ وَجْهَ اللَّهِ أَنْبِیَاؤُهُ وَ رُسُلُهُ وَ حُجَجُهُ (علیهم السلام) هُمُ الَّذِینَ بِهِمْ یُتَوَجَّهُ إِلَی اللَّهِ وَ إِلَی دِینِهِ وَ مَعْرِفَتِهِ وَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ وَ یَبْقی وَجْهُ رَبِّکَ وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَ کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ فَالنَّظَرُ إِلَی أَنْبِیَاءِ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ حُجَجِهِ (علیهم السلام) فِی دَرَجَاتِهِمْ ثَوَابٌ عَظِیمٌ لِلْمُؤْمِنِینَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ قَدْ قَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) مَنْ أَبْغَضَ أَهْلَ بَیْتِی وَ عِتْرَتِی لَمْ یَرَنِی وَ لَمْ أَرَهُ یَوْمَ الْقِیَامَهًْ.
امام رضا (علیه السلام)- عبدالسّلام‌بن‌صالح هروی گوید: به امام رضا (علیه السلام) عرض کردم: ... «ای فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! معنای این خبر چیست که گفته‌اند: «پاداش لا اله الا الله گفتن، نگاه‌کردن به چهره‌ی خداوند متعال است»؟ در پاسخ فرمود: «ای اباصلت! هرکس خداوند را با چهره‌ای مثل چهره‌های دیگر وصف نماید، درحقیقت کافر گشته است. امّا چهره‌ی خداوند متعال، پیامبران و فرستادگان و حجّت‌های او می‌باشند، صلوات خداوند نثار همه‌ی آن‌ها باد. آن‌ها هستند که به‌وسیله‌ی آن‌ها آدمی به خداوند عزّوجلّ روی می‌آورد و به دین و معرفت او گرایش پیدا می‌کند. خداوند متعال فرموده است: کُل مَنْ عَلیْهَا فَانٍ، و یَبْقَی وجْهُ رَبِّکَ و همچنین فرموده است: همه‌چیز جز ذات [پاک] او فانی می‌شود. (قصص/۸۸) پس نظرکردن به‌سوی پیامبران و رسولان و حجّت‌های خدا (علیهم السلام) در درجه‌ی ایشان در روز قیامت ثواب عظیمی برای مؤمنان است و به‌تحقیق که پیغمبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «هرکه خاندان من و عترت مرا دشمن دارد، در روز قیامت مرا نبیند و من او را نبینم».