آیه حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيامِ [72]
حوريانى كه در خيمه‌هاى بهشتى مستورند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ النبی (صلی الله علیه و آله) قَالَ مَرَرْتُ لَیْلَهًَْ أُسْرِیَ بِی بِنَهَرٍ حَافَتَاهُ قِبَابُ الْمَرْجَانِ فَنُودِیتُ مِنْهُ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا رسول الله (صلی الله علیه و آله) فَقُلْتُ یَا جَبْرَئِیلُ مَنْ هَؤُلَاءِ قَالَ هَؤُلَاءِ حُورٌ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ اسْتَأْذَنَّ رَبَّهُنَّ عَزَّوَجَلَّ أَنْ یُسَلِّمْنَ عَلَیْکَ فَأَذِنَ لَهُنَّ فَقُلْنَ نَحْنُ الْخَالِدَاتُ فَلَا نَمُوتُ وَ نَحْنُ النَّاعِمَاتُ فَلَا نَبْأَسُ أَزْوَاجُ رِجَالٍ کِرَامٍ ثُمَّ قَرَأَ (صلی الله علیه و آله) حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- از پیامبر (صلی الله علیه و آله) [روایت شده است] که فرمود: «شبی که به معراج رفتم بر رودی عبور کردم که کناره‌هایش خیمه‌هایی از مرجان بود، از طرف آن ندا داده شدم: «سلام بر تو ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)»! گفتم: «ای جبرئیل! این‌ها چه کسانی هستند»؟ گفت: «این‌ها حوریانی از حورالعین هستند، از پروردگارشان عزّوجلّ اجازه خواستند که بر تو سلام کنند و به آن‌ها اجازه داد». آن‌ها گفتند: «ما جاودانه هستیم و نمی‌میریم و ما شاداب و باطراوتیم و سخت و ناپسند نمی‌شویم، همسران مردانی والا مقام هستیم». سپس پیامبر (صلی الله علیه و آله) [این آیه را] خواند: حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قَولُهُ حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ قَالَیُقْصَرُ الطَّرْفُ عَنْهَا.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِی الخِیَامِ؛ یعنی چشم از نگاه‌کردن به آن‌ها باز می‌ماند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- الْخَیْمَهًُْ دُرَّهًٌْ وَاحِدَهًٌْ طُولُهَافِی السَّمَاءِ سِتُّونَ مِیلا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- الخَیْمَةُ؛ یک درّ است که طولش در آسمان شصت میل است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- الْخَیْمَهًُْ دُرَّهًٌْ مَجُوفَهًٌْ فَرْسَخٌ فِی فَرْسَخٍ فِیها أرْبَعَهًُْ آلافِ مِصْراعِ مِنْ ذَهَبِ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- الْخَیْمَةُ؛ درّی تو خالی است که یک فرسخ در یک فرسخ است و چهارهزار دُر از طلا دارد.
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْحَلَبِیِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فِیهِنَّ خَیْراتٌ حِسانٌ قَالَ هُنَّ صَوَالِحُ الْمُؤْمِنَاتِ الْعَارِفَاتِ قَالَ قُلْتُ حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ قَالَ الْحُورُ هُنَّ الْبِیضُ الْمَضْمُومَاتُ الْمُخَدَّرَاتُ فِی خِیَامِ الدُّرِّ وَ الْیَاقُوتِ وَ الْمَرْجَانِ لِکُلِّ خَیْمَهًٍْ أَرْبَعَهًُْ‌أَبْوَابٍ عَلَی کُلِّ بَابٍ سَبْعُونَ کَاعِباً حُجَّاباً لَهُنَّ وَ یَأْتِیهِنَّ فِی کُلِّ یَوْمٍ کَرَامَهًٌْ مِنَ اللَّهِ عَزَّ ذِکْرُهُ لِیُبَشِّرَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ بِهِنَّ الْمُؤْمِنِینَ.
امام صادق (علیه السلام)- حلبی گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی سخن خدای عزّوجلّ: فِیهِنَّ خَیْراتٌ حِسانٌ پرسیدم. فرمود: «این‌ها همان زنان خوب، مؤمن و عارفه هستند». عرض کردم: «مقصود از حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ چه کسانی هستند»؟ فرمود: «مقصود حوریّه‌هایی است که پیوسته در پرده به‌سر برده‌اند و در میان خیمه‌هایی از درّ و یاقوت و مرجان هستند، بر هر خیمه‌ای چهار در است و بر هر دری هفتاد نار پستان دربانند و از کرامت الهی هر روزه آن‌ها را به مؤمنان ارمغان می‌دهند».
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- مَقْصُوراتٌفِیالْخِیامِ أَیْ مَحْبُوسَاتٌ فِی الْحِجَالِ مَسْتُورَاتٌ فِی الْقِبَابِ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ یعنی در حجله‌ها حبس شده و در خیمه‌ها مخفی هستند.