الصّادق (علیه السلام)- سُورَهًُْ الرَّحْمَنِ نَزَلَتْ فِینَا مِنْ أَوَّلِهَا إِلَی آخِرِهَا.
امام صادق (علیه السلام)- سوره‌ی الرَّحْمَنِ از اوّل آن تا آخر آن درباره‌ی ما نازل شده است.
الکاظم (علیه السلام)- لِکُلِّ شَیْءٍ عَرُوسٌ وَ عَرُوسُ الْقُرْآنِ سُورَهًُْ الرَّحْمَنِ جَلَّ ذِکْرُه.
امام کاظم (علیه السلام)- هرچیزی عروسی دارد و عروس قرآن سوره‌ی الرَّحْمَنِ است.
الصّادق (علیه السلام)- یُسْتَحَبُّ أَنْ تَقْرَأَ فِی دُبُرِ الْغَدَاهًِْ یَوْمَ الْجُمُعَهًِْ الرَّحْمَنَ کُلَّهَا ثُمَّ تَقُولَ کُلَّمَا قُلْتَ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ لَا بِشَیْءٍ مِنْ آلَائِکَ رَبِ أُکَذِّبُ.
امام صادق (علیه السلام)- مستحبّ است که سوره‌ی الرَّحْمَنِ را در روز جمعه پس از نماز صبح بخوانی و هرگاه گفتی: فَبِأَیِّ آلاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ بگویی: پروردگارا! هیچ‌یک از نعمت‌های تو را تکذیب نمی‌کنم.
الکاظم (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ الرَّحْمَنِ لَیْلًا، یَقُولُعِنْدَ کُلِّ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبانِ لَا بِشَیْءٍ مِنْ آلَائِکَ رَبِّ أُکَذِّبُ، وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکاً فِی أَوَّلِ اللَّیْلِ یَحْفَظُهُ حَتَّی یُصْبِحَ وَ مَنْ قَرَأَهَا حِینَ یُصْبِحُ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکاً حَتَّی یُمْسِیَ.
امام کاظم (علیه السلام)- هرکس سوره‌ی الرَّحْمَنِ را هنگام شب بخواند و بعد از هر فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ بگوید: «پروردگارا! هیچ‌یک از نعمت‌های تو را انکار نمی‌کنم»، خداوند در اوّل شب فرشته‌ای بر او می‌گمارد تا او را حفظ کند و هرکس آن را هنگام صبح بخواند، خداوند تا شب بر او فرشته‌ای می‌گمارد.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ الرَّحْمَنِ فَقَالَ عِنْدَ کُلِ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ لَا بِشَیْءٍ مِنْ آلَائِکَ رَبِّ أُکَذِّبُ فَإِنْ قَرَأَهَا لَیْلًا ثُمَ مَاتَ مَاتَ شَهِیداً وَ إِنْ قَرَأَهَا نَهَاراً ثُمَّ مَاتَ مَاتَ شَهِیداً.
امام صادق (علیه السلام)- هرکس سوره‌ی الرَّحْمَنِ را بخواند، باید هنگام خواندن تمامی آیات فَبِأَیِّ آلاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ، بگوید: «پروردگارا! من هیچ‌یک از نعمت‌های تو را تکذیب نمی‌کنم». اگر شب این سوره را بخواند و سپس بمیرد، شهید مرده است و اگر در روز آن را بخواند و پس از آن بمیرد، شهید مرده است.
الصّادق (علیه السلام)- لَا تَدَعُوا قِرَاءَهًَْ سُورَهًِْ الرَّحْمَنِ وَ الْقِیَامَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَقِرُّ فِی قُلُوبِ الْمُنَافِقِینَ وَ یَأْتِی بِهَا رَبُّهَا یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ فِی صُورَهًِْ آدَمِیٍّ فِی أَحْسَنِ صُورَهًٍْ وَ أَطْیَبِ رِیحٍ حَتَّی یَقِفَ مِنَ اللَّهِ مَوْقِفاً لَا یَکُونُ أَحَدٌ أَقْرَبَ إِلَی اللَّهِ مِنْهَا فَیَقُولُ لَهَا مَنِ الَّذِی کَانَ یَقُومُ بِکِ فِی الْحَیَاهًِْ الدُّنْیَا یُدْمِنُ قِرَاءَتَکِ فَتَقُولُ یَا رَبِّ فُلَانٌ وَ فُلَانٌ فَتَبْیَضُّ وُجُوهُهُمْ فَیَقُولُ لَهُمُ اشْفَعُوا فِیمَنْ أَحْبَبْتُمْ فَیَشْفَعُونَ حَتَّی لَا یَبْقَی لَهُمْ غَایَهًٌْ وَ لَا أَحَدٌ یَشْفَعُونَ لَهُ فَیَقُولُ لَهُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّهًَْ وَ اسْکُنُوا فِیهَا حَیْثُ شِئْتُمْ.
امام صادق (علیه السلام)- خواندن سوره‌ی الرَّحمن و مداومت به آن را ترک نکنید، این سوره در قلب منافقان جای نمی‌گیرد. خداوند آن را در روز قیامت در قالب چهره‌ی انسانی ظاهر می‌سازد، در بهترین شکل و در خوشبوترین عطر و بو، تا اینکه در برابر خداوند در جایگاهی می‌ایستد که هیچ‌کس از او به خداوند نزدیک‌تر نیست. آنگاه خداوند به او می‌گوید: «چه کسی در دنیا به قرائت تو اقدام می‌کرد و به خواندن تو عادت داشت»؟ او در جواب می‌گوید: «پروردگارا! فلانی و فلانی». آنگاه چهره‌هایشان سفید می‌گردد و خداوند به آن‌ها می‌گوید: «شفاعت کسانی را بکنید که دوستشان دارید». آن‌ها هم شفاعت می‌کنند تا اینکه هیچ شخص و هیچ فردی نمی‌ماند که شفاعتش را نکرده باشند و خداوند به آن‌ها می‌گوید: «وارد بهشت شوید و در هرکجای آن می‌خواهید ساکن گردید».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَهَا رَحِمَ اللَّهُ ضَعْفَهُ وَ أَدَّی شُکْرَ مَا أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس این سوره را بخواند، خداوند ضعف او را می‌پوشاند و شکر آنچه را به او ارزانی داشته است به‌جا می‌آورد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ کَتَبَهَا وَ عَلَّقَهَا عَلَیْهِ أَمِنَ وَ هَانَ عَلَیْهِ کُلُّ أَمْرٍ صَعْبٍ؛ وَ إِنْ عُلِّقَتْ عَلَی مَنْ بِهِ رَمَدٌ یُبْرَأُ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس آن را بنویسد و بر خودش آویزان نماید، خداوند هر کار سختی را بر او آسان می‌نماید و اگر بر کسی که دچار بیماری چشم است آویزان شود، بهبود پیدا می‌کند.