آیه الَّذينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَ هُمْ مِنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ [49]
همان كسانى كه از پروردگارشان در نهان مى‌ترسند، و از قيامت بيم دارند.
العسکری (علیه السلام)- قَوْلُهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ قَالَ الإمام (علیه السلام) ثُمَّ وَصَفَ هَؤُلَاءِ الْمُتَّقِینَ الَّذِینَ هَذَا الْکِتَابُ هُدًی لَهُمْ فَقَالَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ یَعْنِی بِمَا غَابَ عَنْ حَوَاسِّهِمْ مِنَ الْأُمُورِ الَّتِی یَلْزِمُهُمُ الْإِیمَانُ بِهَا کَالْبَعْثِ وَ الْحِسَابِ وَ الْجَنَّهًِْ وَ النَّارِ وَ تَوْحِیدِ اللَّهِ وَ سَائِرِ مَا لَا یُعْرَفُ بِالْمُشَاهَدَهًِْ وَ إِنَّمَا یُعْرَفُ بِدَلَائِلَ قَدْ نَصَبَهَا اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ عَلَیْهَا کَآدَمَ وَ حَوَّاءَ (سلام الله علیها) وَ إِدْرِیسَ (علیه السلام) وَ نُوحٍ (علیه السلام) وَ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ الْأَنْبِیَاءِ (الَّذِینَ یَلْزِمُهُمُ الْإِیمَانُ بِهِمْ وَ بِحُجَجِ اللَّهِ وَ إِنْ لَمْ یُشَاهِدُوهُمْ وَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ هُمْ مِنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ.
امام عسکری ( در تفسیر آیه: الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْب (بقره/۳) امام (فرمود: «سپس متّقین را که قرآن کتاب هدایت آن‌هاست، ستوده و فرموده است: آن کسانی که به جهان غیب ایمان آرند یعنی اموری را که باید باور داشته باشند و از حواس آن‌ها نهان است، از قبیل زنده شدن در رستاخیز و حساب، بهشت و دوزخ، یگانگی خدا و سایر چیزهایی که دیده نمی‌شود، ولی به نشانه‌هایی که خدا واداشته شناخته می‌گردد، مثل آدم و حوا، ادریس، نوح، ابراهیم (و پیامبرانی را که باید به آن‌ها ایمان داشته باشد، و حجّت‌های خدا، گرچه آن‌ها را ندیده باشد، به دنیای نهان ایمان آورند و از هنگامه‌ی قیامت نگرانند».