آیه وَ كَذلِكَ زَيَّنَ لِكَثيرٍ مِنَ الْمُشْرِكينَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَكاؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَ لِيَلْبِسُوا عَلَيْهِمْ دينَهُمْ وَ لَوْ شاءَ اللهُ ما فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ ما يَفْتَرُونَ [137]
و اين‌گونه معبودهاى آن‌ها، قتل فرزندانشان را در نظر بسيارى از آن‌ها جلوه دادند؛ [زيرا كودكان خود را قربانى بت‌ها مى‌كردند، و افتخار مى‌نمودند]. سرانجام آن‌ها را به هلاكت افكندند؛ و در نهايت، آيينشان را بر آنان مشتبه ساختند. و اگر خدا مى‌خواست، چنين نمى‌كردند؛ [ولى اجبار سودى ندارد]. بنابراين، آن‌ها و تهمت‌هايشان را به حال خود واگذار [و به آن‌ها اعتنا مكن].
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ قَوْلُهُ وَ کَذلِکَ زَیَّنَ لِکَثِیرٍ مِنَ الْمُشْرِکِینَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَکاؤُهُمْ قَالَ یَعْنِی أَسْلَافَهُمْ زَیَّنُوا لَهُمْ قَتْلَ أَوْلَادِهِمْ لِیُرْدُوهُمْ وَ لِیَلْبِسُوا عَلَیْهِمْ دِینَهُمْ یَعْنِی یُغْرُوهُمْ وَ لَوْ شاءَ اللهُ ما فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ ما یَفْتَرُونَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ کَذلِکَ زَیَّنَ لِکَثِیرٍ مِنَ المُشْرِکِینَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَکاؤُهُمْ؛ یعنی پیشینیان آن‌ها از کشتن فرزندانشان خوششان می‌آمد. وَ لِیَلْبِسُوا عَلَیْهِمْ دِینَهُمْ؛ یعنی آن‌ها را فریب دهند. وَ لَوْ شاءَ اللهُ ما فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ ما یَفْتَرُونَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ هُمْ قَوْمٌ یَقْتُلُونَ أَوْلَادَهُمْ مِنَ الْبَنَاتِ لِلْغِیرَهًِْ وَ قَوْمٌ کَانُوا یَقْتُلُونَ أَوْلَادَهُمْ مِنَ الْجُوعِ وَ هَذَا مَعْطُوفٌ عَلَی قَوْلِهِ وَ کَذلِکَ زَیَّنَ لِکَثِیرٍ مِنَ الْمُشْرِکِینَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَکاؤُهُمْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- و آنان قومی بودند که فرزندانشان را از ترس گرسنگی می‌کشتند و این عبارت بر این کلام خداوند عزّوجلّ: وَ کَذَلِکَ زَیَّنَ لِکَثِیرٍ مِّنَ الْمُشْرِکِینَ قَتْلَ أَوْلاَدِهِمْ شُرَکَآؤُهُمْ عطف شده است.