آیه ۱۸ - سوره انعام

امام رضا (علیه السلام)- و امّا قاهر [بودن خداوند] به‌معنای ممارست، رنج‌کشیدن، چاره‌جویی، مدارا و نیرنگ نیست همانگونه که بعضی از بندگان [با این کارها] بر بعضی دیگر چیره می‌شوند و مغلوب از آن‌ها دوباره غالب می‌شود و غالب، دوباره مغلوب می‌گردد ولکن غالب‌بودن خدای تبارک‌وتعالی به این است که تمام آنچه آفریده، در برابر آفریدگارش لباس خواری و زبونی پوشیده‌اند و نمی‌توانند از چیزی که خدا آن را اراده کرده خودداری کنند و از آن [اراده‌ی خداوند و قدرت او] به‌اندازه‌ی چشم‌به‌هم‌زدنی خارج نشوند و همین‌که می‌گوید: موجود باش!. (بقره/۱۱۷). آن نیز فوراً موجود می‌شود. ولی غالب و چیره از ما آنگونه است که بیان کردم و توصیف نمودم؛ پس اسم، میان ما [و خدای تعالی] جمع کرد و [هر دو «غالب» نامگذاری شدیم ولی] معنا [ی «غالب»، میان ما و خداوند] مختلف است.