آیه ۲۸ - سوره انعام

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- بَلْ بَدَا لَهُم مَّا کَانُواْ یُخْفُونَ مِن قَبْلُ یعنی از دشمنی با امیرالمؤمنین (علیه السلام). وَ لَوْ رُدُّواْ لَعَادُواْ لِمَا نُهُواْ عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ.

امام صادق (علیه السلام)- عثمان‌بن‌عیسی از یکی از شیعیان نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) فرمود: خداوند به آبی فرمود: «گوارا و شیرین باش که از تو بهشتم و اهل اطاعتم را می‌آفرینم» و به آبی فرمود: «شور و تلخ باش که از تو آتش و اهل معصیتم را می‌آفرینم». سپس آن دو آب را بر گِل جاری ساخت. سپس مشتی با این [دست] و آن دست راست است گرفت و آن‌ها را مانند ذرّه‌هایی آفرید. سپس آن‌ها را برخودشان گواه ساخت؛ [و فرمود]: آیا من پروردگار شما نیستم؟. (اعراف/۱۷۲). و اطاعت من بر شما واجب نیست؟ گفتند: «آری». (اعراف/۱۷۲). پس به آتش فرمود: «آتش باش». ناگهان آتشی افروخته شد و به آن‌ها فرمود: «در آن بیفتید». بعضی از آن‌ها در رفتن شتاب کردند و بعضی از آن‌ها با تأخیر رفتند و بعضی از آن‌ها از جایشان حرکت نکردند. هنگامی‌که گرمایش را احساس کردند، برگشتند و هیچ‌یک از آن‌ها وارد آن نشدند. سپس مشتی با این [دست] گرفت و این‌ها را همانند آن‌ها مانند ذرّه‌هایی آفرید. سپس آن‌ها را بر خودشان گواه ساخت مانند آنچه دیگران را گواه ساخت سپس به آن‌ها فرمود: «در این آتش بیفتید». بعضی از آن‌ها با تأخیر رفتند و بعضی از آن‌ها با شتاب رفتند و بعضی از آن‌ها در یک چشم‌به‌هم‌زدن عبور کردند و همه‌ی آن‌ها در آن افتادند. فرمود: «سالم از آن بیرون بیایید». بیرون آمدند درحالی هیچ گرفتاری نداشتند. دیگران گفتند: «پروردگارا! از ما درگذر تا همانگونه که آن‌ها رفتار کردند عمل کنیم». فرمود: «شما را بخشیدم»؛ پس بعضی از آن‌ها با شتاب رفتند و بعضی از آن‌ها با تأخیر رفتند و بعضی از آن‌ها از جایشان حرکت نکردند همانگونه که در بار اوّل انجام دادند و آن کلام خداوند است: وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ.

امام باقر (علیه السلام)- از جابر روایت است: امام باقر (علیه السلام) فرمود: ... زمانی‌که قیامت شود خداوند تعالی می‌فرماید: «ای اهل محشر! سرهایتان را به زیر بیندازید و چشم‌هایتان را ببندید تا فاطمه زهرا (سلام الله علیها) به سوی بهشت رود»! در همین موقع جبرئیل ناقه‌ای از بهشت برای آن بانو می‌آورد که دو پهلوی آن را با دیبای بهشتی تزیین کرده‌اند ... موقعی که به در بهشت رسیدند، فاطمه زهرا (سلام الله علیها) به پشت سر خود نگاه خواهد کرد. خطاب می رسد که «ای دختر حبیب من! برای چه به پشت سر خویش می‌نگری، در صورتی که من دستور داده‌ام که داخل بهشت شوی؟» فاطمه (سلام الله علیها) می‌گوید: «پروردگارا! دوست داشتم در چنین روزی قدر و قابلیت من شناخته شود». خدا می‌فرماید: «ای دختر حبیب من! برگرد و ببین و دست هر کس که محبت تو یا یکی از فرزندان تو را در قلب دارد بگیر و او را داخل بهشت کن». ... امام باقر (علیه السلام) می‌فرماید: «به خدا قسم که از آن جماعت، غیر از افراد شکاک و کافر و منافق کسی باقی نخواهد ماند. وقتی که ایشان، یعنی کفار در میان طبقات مردم آمدند، چنان که در قرآن خبر داده، می گویند: ای کاش بار دیگر (به دنیا) بازگردیم و از مؤمنان باشیم!» (شعراء/۱۰۲) ما شفیع و دوست مهربانی نداریم، امام باقر (علیه السلام) گفت: «هیهات هیهات! آنان به خواسته خود نخواهند رسید و چنان که خداوند متعال می‌فرماید: وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُون.

امام صادق (علیه السلام)- وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ، آن‌ها در واقع لعنت شده هستند.

امام صادق (علیه السلام)- هنگامی‌که کافر بمیرد، هفتاد هزار از مأموران دوزخ او را به‌سوی قبرش تشییع می‌کنند و او حمل‌کنندگان خود را با صدای [بلندی] که آن را همه چیز غیر از جن و انسان می‌شنوند ندا می‌کند و می‌گوید: ای کاش بار دیگر [به دنیا] بازمی‌گشتم و از مؤمنان بودم! و می‌گوید: پروردگارا! مرا بازگردانید؛ پروردگار من! مرا بازگردانید! شاید در آنچه ترک کردم [و کوتاهی نمودم] عمل صالحی انجام دهم»!. (مؤمنون/۱۰۰۹۹) مأموران دوزخ به او پاسخ می‌دهند: چنین نیست! این سخنی است که او به زبان می‌گوید [و اگر بازگردد، کارش همچون گذشته است]!. (مؤمنون/۱۰۰) [و اگر بازگردد، همان راه را ادامه می‌دهد] و فرشته‌ای آن‌ها را صدا می‌زند: وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ.