آیه ۳۳ - سوره انعام

امام حسن (علیه السلام)- هنگامی‌که این آیه: بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم [اهل بیتم]». (شوری/۲۳). نازل شد، گروهی از مردم گفتند: «این را خداوند نازل نکرده است. او می‌خواهد دست پسر عمویش را بالا ببرد [و جانشین خود معرفی کند]». این سخن را از روی حسادت و دشمنی با اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) گفتند؛ پس خدای تعالی نازل فرمود: آیا می‌گویند: «او بر خدا دروغ بسته است»؟! درحالی‌که اگر خدا بخواهد بر قلب تو مُهر می‌نهد. (شوری/۲۴). [ای پیامبر]! به این سخنان توجّه نکن و آنچه پیش از این گفتند، بر تو سخت نیاید. همانا خداوند باطل را محو می‌کند و حقّ را به فرمانش پابرجا می‌سازد چرا که او از آنچه درون سینه‌هاست آگاه است. (شوری/۲۴). پس آن (سخنان منافقان) بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) سخت آمد و از آنچه گفتند غمگین شد و دانست که قوم، حسادت و دشمنی را رها نمی‌کنند؛ در نتیجه این آیه نازل شد: قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَیَحْزُنُکَ الَّذِی یَقُولُونَ فَإِنَّهُمْ لا یُکَذِّبُونَکَ وَ لکِنَّ الظَّالِمِینَ بِآیاتِ اللهِ یَجْحَدُون.

امام علی (علیه السلام)- بله، به خدا سوگند به شدّت او را تکذیب کردند ولکن آن [کلمه در این آیه] بدون تشدید است: لا یُکْذِبُونَکَ؛ [یعنی] باطلی را نمی‌آورند که به‌وسیله‌ی آن [دعوت] حقّ تو را تکذیب کنند.

امام صادق (علیه السلام)- [پیامبر (صلی الله علیه و آله)] اندکی از فضیلت وصیّش را بیان فرمود؛ پس در قلب آن‌ها (عرب) نفاق افتاد و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آن [نفاق] و گفتار آن‌ها را دانست. خداوند جلّ ذکره فرمود: «وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضِیقُ صدْرُکَ بِما یَقُولُونَ؛ ما می‌دانیم سینه‌ات از آنچه آن‌ها می‌گویند تنگ می‌شود [و تو را سخت ناراحت می‌کنند]. (حجر/۹۷). فَإِنَّهُمْ لا یُکَذِّبُونَکَ وَ لکِنَّ الظَّالِمِینَ بِآیاتِ اللهِ یَجْحَدُونَ ولکن آن‌ها بدون اینکه دلیلی داشته باشند، انکار می‌کنند».