آیه ۴۵ - سوره انعام

آیه فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذينَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمينَ [45]

و [به اين ترتيب]، ريشه‌ی گروهى كه ستم كرده بودند، قطع شد. و ستايش مخصوص خداوند، پروردگار جهانيان است.

۱
(انعام/ ۴۵)

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ فُضَیْلِ‌بْنِ‌عِیَاضٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاعَبدِاللهِ (علیه السلام) عَنِ الْوَرَعِ مِنَ النَّاسِ قَالَ الَّذِی یَتَوَرَّعُ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ یَجْتَنِبُ هَؤُلَاءِ وَ إِذَا لَمْ یَتَّقِ الشُّبُهَاتِ وَقَعَ فِی الْحَرَامِ وَ هُوَ لَا یَعْرِفُهُ وَ إِذَا رَأَی الْمُنْکَرَ فَلَمْ یُنْکِرْهُ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَیْهِ فَقَدْ أَحَبَّ أَنْ یُعْصَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ أَحَبَّ أَنْ یُعْصَی اللَّهُ فَقَدْ بَارَزَ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ بِالْعَدَاوَهًِْ وَ مَنْ أَحَبَّ بَقَاءَ الظَّالِمِینَ فَقَدْ أَحَبَّ أَنْ یُعْصَی اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی حَمِدَ نَفْسَهُ عَلَی هَلَاکِ الظَّالِمِینَ فَقَالَ فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمِینَ.

امام صادق (علیه السلام)- فضیل‌بن‌عیاض گوید: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: «چه کسی در میان مردم، پارسا است»؟ فرمود: «کسی که از ارتکاب کارهایی که خدا حرام کرده است، خودداری کند و از [اینان] دوری گزیند. و اگر از شبهه‌ها خودداری نکند، در کارهای حرام گرفتار می‌شود، در حالی که آن را نمی‌شناسد و اگر منکر را ببیند و آن را انکار نکند و زشت نشمارد، در حالی که می‌تواند آن را از بین ببرد، [در این صورت] وی دوست دارد که [مردم] خدا را معصیت کنند و هر که دوست دارد که خدا مورد معصیت قرار گیرد، آشکارا با خداوند دشمنی کرده است و هر که دوست دارد ستمگران باقی و پایدار بمانند، به معنی این است که وی دوست دارد خدا مورد معصیت قرار گیرد و این در حالی است که خدای تبارک و تعالی خود را به خاطر از بین بردن ستمگران ستایش کرده است: استفَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ الحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمِینَ».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۳۸۸
الکافی، ج۵، ص۱۰۸/ وسایل الشیعهًْ، ج۱۶، ص۲۵۸/ بحارالأنوار، ج۶۷، ص۳۰۳/ العیاشی، ج۱، ص۳۶۰/ القمی، ج۱، ص۲۰۰؛ فیه: «اختیارا» زیادهًْ/ البرهان/ نورالثقلین
۲
(انعام/ ۴۵)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِنَّ اللَّهَ یُمْهِلُ الظَّالِمَ حَتَّی یَقُولَ قَدْ أَهْمَلَنِی ثُمَّ یَأْخُذُهُ أَخْذَهًًْ رَابِیَهًًْ إِنَّ اللَّهَ حَمِدَ نَفْسَهُ عِنْدَ هَلَاکِ الظَّالِمِینَ فَقَالَ فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمِینَ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- خداوند به ظالم مهلت می‌دهد تا بگوید به من مهلت داده است. سپس او را به عذاب شدیدی گرفتار می‌کند. خداوند خود را هنگام هلاک ظالمان ستوده و فرمود است: فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ الحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمِینَ.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۳۸۸
بحارالأنوار، ج۷۲، ص۳۲۲/ أعلام الدین، ص۳۱۵
بیشتر