آیه وَ إِمَّا تَخافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ عَلى سَواءٍ إِنَّ اللهَ لا يُحِبُّ الْخائِنينَ [58]
و هرگاه [با ظهور نشانه هايى]، از خيانت گروهى بيم داشته باشى به‌طور عادلانه پيمان با آن‌ها را لغو كن؛ زيرا خداوند، خائنان را دوست نمى دارد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- ثَلَاثٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ کَانَ مُنَافِقاً وَ إِنْ صَامَ وَ صَلَّی وَ زَعَمَ أَنَّهُ مُسْلِمٌ مَنْ إِذَا ائْتُمِنَ خَانَ وَ إِذَا حَدَّثَ کَذَبَ وَ إِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ قَالَ فِی کِتَابِهِ إِنَّ اللهَ لا یُحِبُّ الْخائِنِینَ.
پیامبر ( اگر سه خصلت در کسی جمع شود، منافق است؛ حتّی اگر روزه بگیرد و نماز بگذارد و ادّعای مسلمانی کند؛ کسی که اگر امانتی نزد او نهاده شود، در آن خیانت کند و هرگاه سخنی بگوید، دروغ بگوید و اگر وعده کند، خلف وعده نماید. همانا خدای عزّوجلّ در کتاب خود چنین می‌فرماید: إِنَّ اللهَ لاَ یُحِبُّ الخَائِنِینَ.
أمیرالمومنین (علیه السلام)- فَقَدِمْتُ الْکُوفَهًَْ وَ قَدِ اتَّسَقَتْ لِیَ الْوُجُوهُ کُلُّهَا إِلَّا الشَّامَ، فَأَحْبَبْتُ أَنْ أَتَّخِذَ الْحُجَّهًَْ وَ أُفْضِیَ {وَ أَقْضِیَ} الْعُذْرَ وَ أَخَذْتُ بِقَوْلِ اللَّهِ تَعَالَی: وَ إِمَّا تَخافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِیانَةً فَانْبِذْ إِلَیْهِمْ عَلی سَواءٍ، فَبَعَثْتُ جَرِیرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ إِلَی مُعَاوِیَهًَْ مُعْذِراً إِلَیْهِ، مُتَّخِذاً لِلْحُجَّهًِْ عَلَیْهِ، فَرَدَّ کِتَابِی، وَ جَحَدَ حَقِّی، وَ دَفَعَ بَیْعَتِی.
امام علی ( [بعد از اینکه عبدالله‌بن‌عبّاس را جانشین خود در بصره قرار دادم] به کوفه آمدم درحالی‌که همه‌ی بزرگان قبایل به من پیوسته [و با من بیعت کرده] بودند جز [معاویه در] شام؛ خواستم که خود، حجّتی داشته و عذری [برای معاویه] باقی نگذارم و به این کلام الهی: وَ إِمَّا تَخافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِیانَةً فَانْبِذْ إِلَیْهِمْ عَلی سَواءٍ تمسّک جسته و جریربن‌عبدالله را نزد معاویه فرستادم و [در نامه‌ای] راه هرگونه عذری را بر او بسته و حجّت را بر وی تمام کردم. [ولی] او نامه‌ام را جواب داد و [در آن] حقّ مرا انکار کرده و بیعت با من را رد نمود.