آیه وَ قالُوا اتَّخَذَ اللهُ وَلَداً سُبْحانَهُ بَلْ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلٌّ لَهُ قانِتُونَ [116]
و [كافران] گفتند: «خداوند، فرزندى براى خود انتخاب كرده است». منزّه است او بلكه آنچه در آسمان‌ها و زمين است، از آن اوست؛ و همه در برابر او خاضعند.
الصّادق (علیه السلام)- لَمْ یَخْلُقِ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ شَجَرَهًًْ إِلَّا وَ لَهَا ثَمَرَهًٌْ تُؤْکَلُ فَلَمَّا قَالَ النَّاسُ اتَّخَذَ اللهُ وَلَداً أَذْهَبَ نِصْفَ ثَمَرِهَا فَلَمَّا اتَّخَذُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهاً شَاکَ الشَّجَرُ.
امام صادق (علیه السلام) خدا درختی نیافرید مگر اینکه میوه‌ی خوردنی داشت و چون مردم گفتند: اتَّخَذَ اللهُ وَلَداً نیمی از درخت‌ها بی‌میوه شدند و وقتی مردم با وجود خدا، بت پرستیدند، درختان، خاردار شدند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- یَا أَبَا ذَرٍّ (رحمة الله علیه)! إِنَّ اللَّهَ جَلَّ ثَنَاؤُهُ لَمَّا خَلَقَ الْأَرْضَ وَ خَلَقَ مَا فِیهَا مِنَ الشَّجَرِ لَمْ یَکُنْ فِی الْأَرْضِ شَجَرَهًٌْ یَأْتِیهَا بَنُو آدَمَ إِلَّا أَصَابُوا مِنْهَا مَنْفَعَهًًْ فَلَمْ تَزَلِ الْأَرْضُ وَ الشَّجَرُ کَذَلِکَ حَتَّی تَتَکَلَّمَ فَجَرَهًُْ بَنِی آدَمَ بِالْکَلِمَهًِْ الْعَظِیمَهًِْ قَوْلِهِمْ اتَّخَذَ اللهُ وَلَداً فَلَمَّا قَالُوهَا اقْشَعَرَّتِ الْأَرْضُ وَ ذَهَبَتْ مَنْفَعَهًُْ الْأَشْجَار.
پیامبر ( ای اباذر (رحمة الله علیه)! چون خداوند زمین و آنچه در اوست را آفرید، در زمین درختی نبود که بهره‌ای از آن به فرزند آدم نرسد؛ همیشه زمین و درختانش بدین حال بودند تا این فرزندان آلوده‌ی آدم سخنی بزرگ [و سنگین] گفتند که گفته‌ی‌شان این‌است: اتَّخَذَ اللهُ وَلَداً چون این سخن را گفتند زمین لرزید و بهره‌ی درختان از میان رفت.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ هِشَامٍ الْجَوَالِیقِیِّ قَال: سَالَتُ أَبَا عَبْدِ اللهِ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: سُبْحانَ اللَّهِ: مَا یُعْنی بِهِ؟ قَالَ: تَنْزِیهُهُ.
امام صادق (علیه السلام) فردی از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی معنای سبحان الله پرسید. حضرت (علیه السلام) در جواب فرمود: «منظور، منزّه‌دانستن خدا [از هر عیبی] است».