آیه وَ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلا تَعْضُلُوهُنَّ أَنْ يَنْكِحْنَ أَزْواجَهُنَّ إِذا تَراضَوْا بَيْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ ذلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كانَ مِنْكُمْ يُؤْمِنُ بِاللهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ذلِكُمْ أَزْكى لَكُمْ وَ أَطْهَرُ وَ أللهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ [232]
و هنگامى که زنان راطلاق دادید و به پایان عدّه خود رسیدند، مانع آنها نشوید که با همسران [سابق] خویش، ازدواج کنند؛ اگر رضایت در میان آنان، به طرز پسندیده‌اى برقرار گردد. این دستورى است که تنها افرادى از شما که ایمان به خدا و روز قیامت دارند، از آن پند مى‌گیرند. این [دستور]، براى رشد [خانواده‌هاى] شما و پاکیزگى [جامعه] مفیدتر است؛ و خدا مى‌داند و شما نمى‌دانید.
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- فَلَا تَعضُلُوهُنَّ اَی لَا تَحبِسُوهُنَّ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) فَلا تَعْضُلُوهُنَّ به معنای آن است که زنان را زندانی نکنید.
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- إِذَا تَراضَوْا بَیْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ یَعْنِی إِذَا رَضِیَتْ الْمَرْأَهًُْ بِالتَّزْوِیجِ الْحَلَالِ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) إِذا تَراضَوْا بَیْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ یعنی هنگامی‌که زن به ازدواج حلال راضی گشت. (مادران، فرزندان خود را دوسال تمام، شیر می‌دهند. [این] برای کسی است که بخواهد دوران شیردادن را تکمیل کند. و آن‌کس که فرزند برای او متولّد شده (پدر)، باید خوراک و پوشاک مادر را به طور شایسته [در مدّت شیردادن] بپردازد. [البتّه] هیچ‌کس تکلیفی بیش از مقدار توانایی خود ندارد. [بنابراین] نباید بر مادر و فرزندش به‌خاطر یکدیگر زیانی وارد شود؛ و نه بر پدر و فرزندش [از ناحیه‌ی یکدیگر ضرری وارد آید]. و بر وارث [او نیز] لازم است مثل این کار را انجام دهد [و هزینه‌ی مادر را در