آیه ۲۵۱ - سوره بقره

امام صادق (علیه السلام) داوود (علیه السلام) در برابر جالوت به مبارزه برخاست درحالی‌که جالوت سوار بر فیل بود و تاجی بر سر داشت که در جلوی پیشانی او یاقوتی درخشان وجود داشت و سپاهیانش در جلوی او ایستاده‌بودند. داوود (علیه السلام) از آن سنگ‌ها [که همراه خود برده‌بود] یکی برداشت و با آن، به‌جانب راست سپاه جالوت زد و آن‌ها فرار کردند. سنگ دیگر را به‌جانب چپ سپاه جالوت پرتاب کرد که باز هم گریختند و سنگ سوّم را به‌جانب جالوت پرتاب کرد و در اثر ضربه‌ی آن، سنگ یاقوتِ کلاهِ جالوت شکست و به پیشانی او فرو رفت و به مغز او اصابت نمود و او بی‌جان بر روی زمین افتاد. این چنین بود که فرمود: فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللهِ وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ.

امام باقر (علیه السلام) خدای تعالی پیغمبری نفرستاده است که پادشاهی کند مگر چهار نفر که همه پس از نوح (علیه السلام) مبعوث شده‌اند: ذوالقرنین (علیه السلام) که نامش عیاش بود، داوود، سلیمان و یوسف (علیهم السلام). عیاش، پادشاه میان مشرق تا مغرب بود و داوود (علیه السلام) پادشاه میان شامات تا شهرهای اصطخر گردید و کشور (سرزمین تحت حکومت) سلیمان (علیه السلام) نیز همین اندازه بود و سرزمین تحت قلمرو حکمرانی یوسف (علیه السلام)، شهر مصر و بیابان‌های اطراف آن بود و [محدوه‌ی] حکومت آنان بیشتر از این سرزمین‌ها نبود. [و اگر کسی در غیر این سرزمین‌ها حاکم بود، پیامبر نبوده است].

پیامبر (صلی الله علیه و آله) داوود (علیه السلام) صد سال در این جهان زیست که چهل سال آن، به پادشاهی سپری شد.

امام صادق (علیه السلام) خداوند به‌خاطر شیعیان نمازگزار ما، از شیعیانی که نماز نمی‌گذارند [بلاها را] دفع می‌کند. که اگر همه نماز را ترک کنند هلاک خواهندشد و هم از کسانی‌که روزه نمی‌گیرند به‌وسیله‌ی آنهایی که روزه می‌گیرند گرفتاری‌ها را دور می‌سازد و اگر همه روزه نگیرند نابود می‌گردند و به‌خاطر کسانی‌که زکات می‌دهند از آنهایی که زکات نمی‌دهند عذاب را دور می‌کند که اگر همه زکات ندهند، هلاک می‌شوند و خداوند به‌خاطر کسانی‌که حج می‌گزارند، بلا را از آنهایی که حج نمی‌گزارند رفع می‌کند که اگر همه حج‌گزاردن را ترک می‌کردند هلاک می‌شدند و این است معنی آیه‌ی شریفه‌ی: وَ لَوْ لا دَفْعُ اللهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَ لکِنَّ اللهَ ذُو فَضْلٍ عَلَی الْعالَمِینَ به خدا قسم! این آیه فقط درباره‌ی شما (شیعیان) نازل شده و مخاطبی غیر از شما ندارد.

امام باقر (علیه السلام) حمران گوید: «از امام باقر (علیه السلام) درباره‌ی آیه: وَ لَوْ لا دَفْعُ اللهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ سؤال کردم». فرمود: گروهی از افراد صالح، از اشخاص بد کناره‌گیری می‌کردند تا مبادا موجب فساد و تباهی دین ایشان شوند. خداوند به‌وسیله‌ی همان مردم شرور، از صالحین دفاع می‌کند [و ندانسته، رفتارشان موجب دفاع از صالحین می‌شود] امّا آن بدکاران که موجب حفظ صالحین می‌شوند پاداشی نخواهند داشت. امروز در بین ما نیز چنین افرادی هستند.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) اگر بندگانی که برای خدا رکوع می‌کنند و کودکان شیرخوار و چهارپایان چرنده نبودند، یقیناً [خداوند] عذاب سختی بر شما وارد می‌کرد.