آیه ۳۶ - سوره بقره

امام صادق (علیه السلام) جبرئیل (علیه السلام) بر آدم (علیه السلام) نازل شد و فرمود: «ای آدم (علیه السلام)! آیا خداوند تو را به دست خود نیافرید و از روح خود در تو ندمید و فرشتگان خود را رو به تو به سجده در نیاورد»؟! گفت: «بله»! جبرئیل (علیه السلام) ادامه داد: «آیا خداوند تو را فرمان نداد که از آن درخت نخوری!؟ پس چرا فرمان نبردی»؟ آدم (علیه السلام) فرمود: «ای جبرئیل (علیه السلام)! شیطان به خدا سوگندخورد که خیرخواه من است و گمان نمی‌کردم موجودی که خدا او را آفریده سوگند دروغ به خدا یاد کند».

پیامبر ( ابلیس نخستین سرودخوان بود ... هنگامی‌که آدم (علیه السلام) از درخت ممنوعه خورد او سرود خوشحالی سرداد.

امام کاظم (علیه السلام) خداوند دو اراده و دو مشیّت دارد. اراده و مشیّت حتم و اراده و مشیّت عزم؛ گاهی خدا نهی می‌کند و می‌خواهد و گاهی، امر می‌کند و نمی‌خواهد؛ مگر نمی‌بینی که او آدم (علیه السلام) و همسرش حوا (سلام الله علیها) را نهی کرد که از آن درخت نخورند ولی می‌خواست که بخورند و اگر نمی‌خواست که بخورند، خواست آن دو بر خواست خدای تعالی غلبه نمی‌کرد.

امام صادق (علیه السلام) هنگامی‌که خداوند آدم (علیه السلام) را در بهشت جای داد و وی از روی نادانی به‌سوی آن درخت رو کرد، خداوند او را از آنجا بیرون نمود ... شیطان به نزد آدم (علیه السلام) و حوا (سلام الله علیها) آمد و به آن‌ها گفت: «اگر از این درخت که خداوند شما را از آن بازداشته است بخورید، دو ملک خواهید شد و همیشه در بهشت خواهیدماند و اگر از آن نخورید، خداوند شما را از بهشت بیرون خواهدکرد». و [برای تأکید سخنش] سوگندخورد که او خیرخواه آنان است.

پیامبر ( آدم (علیه السلام) و حوا (سلام الله علیها) از هنگامی‌که وارد بهشت شدند، تا زمانی که از آن درخت خورده و به آن سبب از بهشت خارج شدند، هفت ساعت به حساب روزهای دنیا در آنجا بودند.

امام عسکری (علیه السلام) خداوند فرمود: ای آدم (علیه السلام)! ای حوا (سلام الله علیها)! ای مار! و ای شیطان! از درگاه من هبوط کنید و [پایین بروید].

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) منظور از بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ آدم (علیه السلام) و ابلیس است و إِلی حینٍ به معنای روز قیامت می‌باشد.

امام عسکری (علیه السلام) منظور از مُسْتَقَرٌّ سرا و جایگاه زیستن است.

پیامبر ( شیطان نخستین کسی بود که نوحه سرداد؛ چون بر زمین قرارگرفت، نوحه سرداد و نعمت‌های بهشت به یاد او می‌آمد.

امام عسکری (علیه السلام) در زمین برای شما بهره‌ها و منفعت‌هایی موجود است؛ چرا که خداوند متعال کاشته‌ها و میوه‌هایتان را از آن می‌رویاند و بر روی زمین، شما را به ناز و نعمت می‌پرورد و البتّه در زمین شما را به آزمون‌هایش می‌آزماید. گاهی با نعمت‌های دنیا شما را لذّت دهد، تا نعمت‌های آخرت را به یاد آورید؛ که نعمت‌های آخرت از همه‌ی چیزهایی که نعمت‌های دنیا را مکدّر می‌کند به دور است؛ در نتیجه با به یادآوردن آن نعمت‌های حقیقی، نعمت‌های دنیا را در نزد شما باطل کرده و آن‌ها را برای شما حقیر و کوچک جلوه می‌دهد و نظرتان را از آن‌ها برمی‌گرداند. و گاهی شما را به سختی‌های دنیا که رحمت او را نیز در میان دارد می‌آزماید و به آن بلاها، نعمت‌هایی می‌افزاید که سختی را از کسی که گرفتار آن شده دفع می‌کند؛ تا بدین‌گونه شما را از عذاب جاودانی‌ای برحذر دارد که هیچ عافیتی در خود نداشته و هیچ راحت و رحمتی در آن راه ندارد.