آیه ۸۲ - سوره بقره

ابن‌عباس (رحمة الله علیه) این آیه در خصوص علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) نازل شده و او نخستین کسی بود که ایمان آورد و نخستین کس پس از پیامبرخدا (بود که نماز خواند.

امام عسکری (علیه السلام) افرادی هستند که خداوند را باور داشته و او را به صفات خویش می‌ستایند و از غیر صفاتش دور می‌دانند و محمّد (را در گفتارش تصدیق کرده و کردار ایشان را تأیید کرده و صحیح می‌دانند و علی (علیه السلام) را بعد از آن حضرت، سرور، پیشوا، بزرگوار، شجاع و بخشنده می‌دانند. هیچ‌کس از امّت حضرت‌محمّد (را با آن حضرت برابر نمی‌دانند؛ حتّی اگر تمام افراد امّت را در کفه‌ای از ترازو با او مقایسه کنند، او را برتر می‌دانند؛ چنانچه آسمان برتر از زمین و زمین نیز با ذرّه برابری نمی‌کند. شیعه‌ی علی (علیه السلام) آنهایی هستند که در راه خدا باکی ندارند از اینکه مرگ بر آنان چیره‌شود (بمیرند) و یا آنان بر مرگ چیره شوند [زنده بمانند]. (در راه خدا مرگ و زندگی برایشان اهمّیّتی ندارد).

امام باقر (علیه السلام) بهشتیان زنده‌اند و هرگز نمی‌میرند؛ بیدارند و هرگز نمی‌خوابند؛ بی‌نیازند و هرگز محتاج نمی‌شوند؛ خوشحالند و هرگز غمگین نمی‌شوند؛ خندانند و هیچ‌گاه نمی‌گریند؛ بزرگوارانی هستند که هرگز به ایشان اهانت نمی‌شود؛ خوشرویند و اخم نمی‌کنند؛ تا ابد شادمان و مسرور می‌گردند؛ می‌خورند و هرگز احساس گرسنگی نمی‌کنند؛ سیرابند و هرگز تشنه نمی‌شوند؛ لباس می‌پوشند و هرگز عریان نمی‌شوند؛ همیشه بر مرکب‌هایی سوارند و با آنان همه جا را زیارت و ملاقات می‌کنند؛ جوانانی با حسن و زیبایی ابدی با ابریق‌های نقره‌ای وجام‌های طلایی تا ابد به ایشان سلام می‌کنند [و تسلیم امر آنان‌اند]؛ همیشه تا ابد بر تخت‌های [عزّت] تکیه زده، به پشتی تکیه داده و نظاره می‌کنند؛ از سوی خداوند تا ابد درود و سلام به ایشان می‌رسد.