آیه قُلْ إِنْ كانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللهِ خالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ [94]
بگو: «اگر [آن چنان كه مدّعى هستيد] سراى آخرت در نزد خدا، مخصوص شماست نه ساير مردم؛ پس آرزوى مرگ كنيد اگر راست مى‌گوييد.
الحسن (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی لَمَّا وَبَّخَ هَؤُلَاءِ الْیَهُودَ عَلَی لِسَانِ رَسُولِ اللَّهِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ قَطَعَ مَعَاذِیرَهُمْ وَ أَقَامَ عَلَیْهِمُ الْحُجَجَ الْوَاضِحَهًَْ بِأَنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) سَیِّدُ النَّبِیِّینَ وَ خَیْرُ الْخَلَائِقِ أَجْمَعِینَ وَ أَنَّ عَلِیّاً (علیه السلام) سَیِّدُ الْوَصِیِّینَ وَ خَیْرُ مَنْ یُخْلِفُهُ بَعْدَهُ فِی الْمُسْلِمِینَ وَ أَنَّ الطَّیِّبِینَ مِنْ آلِهِ هُمُ الْقُوَّامُ بِدِینِ اللَّهِ وَ الْأَئِمَّهًُْ لِعِبَادِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ انْقَطَعَتْ مَعَاذِیرُهُمْ وَ هُمْ لَا یُمْکِنُهُمْ إِیرَادُ حُجَّهًٍْ وَ لَا شُبْهَهًٍْ فَجَاءُوا إِلَی أَنْ کَابَرُوا فَقَالُوا لَا نَدْرِی مَا تَقُولُ وَ لَکِنَّا نَقُولُ إِنَّ الْجَنَّهًَْ خَالِصَهًٌْ لَنَا مِنْ دُونِکَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) وَ دُونِ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ دُونِ أَهْلِ دِینِکَ وَ أُمَّتِکَ وَ أَنَّا بِکُمْ مُبْتَلَوْنَ وَ مُمْتَحَنُونَ وَ نَحْنُ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ الْمُخْلَصُونَ وَ عِبَادُهُ الْخَیِّرُونَ وَ مُسْتَجَابٌ دُعَاؤُنَا غَیْرُ مَرْدُودٍ عَلَیْنَا بِشَیْءٍ مِنْ سُؤَالِنَا رَبَّنَا فَلَمَّا قَالُوا ذَلِکَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی لِنَبِیِّهِ قُلْ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) لِهَؤُلَاءِ الْیَهُودِ ...
امام حسن (علیه السلام) وقتی خداوند این یهودیان را به زبان پیامبراکرم (سرزنش نمود و عذر و بهانه‌ی ایشان را قطع کرد و دلایل واضح در مورد نبوّت حضرت ختمی مرتبت (و بهترین خلایق برای آن‌ها اقامه نمود و اثبات کرد که علی (علیه السلام) سیّد اوصیاء و بهترین فرد بعد از پیامبر (در بین مسلمانان است و عترت پاکش به‌پادارنده‌ی دین خدا و رهبر و راهنمای بندگان خدا هستند و بهانه‌ی آن‌ها قطع شد؛ به‌طوری که دیگر نمی‌توانستند دلیل و شبهه‌ای اقامه نمایند، شروع به دشمنی کردند و گفتند «ما نمی‌فهمیم تو چه می‌گویی ولی ما مدّعی هستیم که بهشت فقط به ما اختصاص دارد؛ نه تو ای محمّد ( و علی (علیه السلام) و هواداران و امّتت. ما گرفتار شما شده‌ایم و خداوند ما را به این گرفتاری آزمایش می‌کند. ما اولیاء خاص خدا و بندگان نیکوکار او هستیم که دعایمان را مستجاب می‌نماید و هرگز درخواست ما را رد نمی‌کند». پس از این سخنان خداوند به پیامبراکرم (فرمود: به آن‌ها (یهودیان) بگو ...
الحسن (علیه السلام)- إِنْ کانَتْ لَکُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ الْجَنَّهًُْ وَ نَعِیمُهَا خالِصَهًًْ مِنْ دُونِ النَّاسِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ الْأَئِمَّهًِْ وَ سَائِرِ الْأَصْحَابِ وَ مُؤْمِنِی الْأُمَّهًِْ وَ إِنَّکُمْ بِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ ذُرِّیَّتِهِ مُمْتَحَنُونَ وَ إِنَّ دُعَاءَکُمْ مُسْتَجَابٌ غَیْرُ مَرْدُودٍ.
امام حسن (علیه السلام) اگر بهشت به شما اختصاص دارد نه دیگران که عبارتند از محمّد (علی (علیه السلام)، ائمّه (علیهم السلام) و سایر اصحاب و مؤمنین امّت پیامبر (و اگر شما گرفتار [به محنت] محمّد (و فرزندان او شده‌اید [و تحمّل آنان را امتحان الهی از خود می‌دانید] و دعایتان مستجاب است و رد نمی‌شود. [آرزوی مرگ کنید].
الحسن (علیه السلام)- فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ لِلْکَاذِبِینَ مِنْکُمْ وَ مِنْ مُخَالِفِیکُمْ فَإِنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیّاً (علیه السلام) وَ ذُرِّیَّتَهُمَا یَقُولُونَ إِنَّهُمْ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مِنْ دُونِ النَّاسِ الَّذِینَ یُخَالِفُونَهُمْ فِی دِینِهِمْ وَ هُمُ الْمُجَابُ دُعَاؤُهُمْ فَإِنْ کُنْتُمْ مَعَاشِرَ الْیَهُودِ کَمَا تَدَّعُونَ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ لِلْکَاذِبِینَ مِنْکُمْ وَ مِنْ مُخَالِفِیکُمْ ... فَقُولُوا: اللَّهُمَّ! أَمِتِ الْکَاذِبَ مِنَّا وَ مِنْ مُخَالِفِینَا لِیَسْتَرِیحَ مِنْهُ الصّادقونَ وَ لِتَزْدَادَ حُجَّتُکَ وُضُوحاً بَعْدَ أَنْ قَدْ صَحَّتْ وَ وَجَبَتْ ... ثُمَّ قَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) بَعْدَ مَا عَرَضَ هَذَا عَلَیْهِمْ لَا یَقُولُهَا أَحَدٌ مِنْکُمْ إِلَّا قَدْ غَصَّ بِرِیقِهِ فَمَاتَ مَکَانَهُ وَ کَانَتِ الْیَهُودُ عُلَمَاءَ بِأَنَّهُمْ هُمُ الْکَاذِبُونَ وَ أَنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیّاً (علیه السلام) وَ مُصَدِّقِیهِمَا هُمُ الصّادقونَ فَلَمْ یَجْسُرُوا أَنْ یَدْعُوا بِذَلِکَ لِعِلْمِهِمْ بِأَنَّهُمْ إِنْ دَعَوْا فَهُمُ الْمَیِّتُون.
امام حسن (علیه السلام) [ای یهودیان! اگر راست می‌گویید] برای کسانی که شما را دروغگو می‌پندارند و مخالفین خویش، آرزوی مرگ کنید. زیرا محمّد (و علی (علیه السلام) می‌گویند ما اولیای خاصّ خدا هستیم نه دیگران که با ما در عقیده مخالفند؛ دعای آن‌ها مستجاب است. ای یهودیان! اگر آنچه مدّعی هستید واقعیّت دارد، برای دروغ‌گویان، چه از شما باشند چه از مخالفان شما، آرزوی مرگ کنید و بگویید: «خدایا هر یک از ما یا مخالفین ما را که دروغگوست بکش تا راستگویان آسوده‌شوند تا حجّت تو بیشتر روشن شود با اینکه صحیح و درست بوده است». سپس پیامبراکرم (بعد بیان این سخنان به آن‌ها فرمود: «اینک هرکدام از شما که این حرف را بزنید چنان آب دهانتان گلوگیرتان می‌شود که در دَم خواهیدمُرد». یهودیان می‌دانستند که در ادّعای خود دروغ می‌گویند و محمّد (و علی (علیه السلام) در ادّعای خویش صادقند و هرکه آن‌ها را تصدیق نماید صادق است، جرأت نکردند چنین دعایی کنند؛ زیرا می‌دانستند همان دَم خواهند مُرد.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- لَا یَتَمَنَّیَنَ أَحَدُکُمُ الْمَوْتَ لِضُرٍّ نَزَلَ بِهِ وَ لَکِنْ لِیَقُلِ اللَّهُمَّ أَحْیِنِی مَا دَامَتْ الْحَیَاهًُْ خَیْراً لِی وَ تَوَفَّنِی إِذَا کَانَتِ الْوَفَاهًُْ خَیْراً لِی فَإِنَّمَا نُهِیَ تَمَنِّی الْمَوْتِ لِأَنَّهُ یَدُلُّ عَلَی الْجَزَعِ.
امام علی (علیه السلام) نباید احدی از شما به‌خاطر ضرری که به او می‌رسد آرزوی مرگ کند (به‌خاطر ناتوانی) بلکه باید بگوید «پروردگارا! مرا زنده بدار تا زمانیکه زندگی برای من خیر است و مرا بمیران زمانیکه مردن برای من خیر است.» خدا طلب مرگ را نهی کرد؛ چراکه بیانگر ناتوانی است.
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- فِی التَّوْرَاهًِْ مَکْتُوبٌ إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ یَتَمَنَّوْنَ الْمَوْت.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) در تورات نوشته شده است که اولیاءالله [از سر شوق] آرزوی مرگ می‌کنند.
الصّادق (علیه السلام)- أَنَّ رَجُلًا قَامَ إِلَی أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فَقَالَ لَهُ: یَا أَمِیرَ‌الْمُؤْمِنِین (علیه السلام)! قَالَ فَبِمَا ذَا أَحْبَبْتَ لِقَاءَهُ؟ قَالَ: لَمَّا رَأَیْتُهُ قَدِ اخْتَارَ لِی دِینَ مَلَائِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ أَنْبِیَائِهِ عَلِمْتُ أَنَّ الَّذِی أَکْرَمَنِی بِهَذَا لَیْسَ یَنْسَانِی فَأَحْبَبْتُ لِقَاءَهُ.
امام صادق (علیه السلام) مردی نزد امیرالمؤمنین (علیه السلام) رفت و به ایشان گفت: «ای امیرالمؤمنین (علیه السلام)! چرا شما لقاء پروردگار را دوست دارید»؟ فرمود: «هنگامی‌که دیدم او دین فرشتگان، فرستادگان و پیامبرانش را برای من انتخاب کرده، دانستم کسی‌که این بزرگی را به من بخشیده، فراموشم نمی‌کند؛ پس دوستدار لقای او شدم».
الحسن (علیه السلام)- إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ بِأَنَّکُمْ أَنْتُمُ الْمُحِقُّونَ الْمُجَابُ دُعَاؤُکُمْ عَلَی مُخَالِفِیکُمْ.
امام حسن (علیه السلام) اگر واقعا راست می‌گویید و دعایتان در حقّ مخالفانتان مستجاب است (مرگشان را طلب بکنید).