سوره بلد - مقدمه

ثواب قرائت

۱
(بلد/ مقدمه)

الصّادق (علیه السلام)- مَنْ کَانَ قِرَاءَتُهُ فِی فَرِیضَهًٍْ لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ کَانَ فِی الدُّنْیَا مَعْرُوفاً أَنَّهُ مِنَ الصَّالِحِینَ وَ کَانَ فِی الْآخِرَهًِْ مَعْرُوفاً أَنَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ مَکَاناً وَ کَانَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ مِنْ رُفَقَاءِ النَّبِیِّینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِین.

امام صادق (علیه السلام)- هرکه در نماز واجبش سوره: لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ را بخواند، در دنیا در شمار نیکوکاران شناخته شود و در آخرت از کسانی شناخته شود که در درگاه خداوند مقام و منزلتی دارند و در روز قیامت در زمره‌ی همراهان پیامبران و شهیدان و نیکوکاران شود.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۱۱۲
ثواب الأعمال، ص۱۲۳/ نورالثقلین/ البرهان
۲
(بلد/ مقدمه)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ الْبَلَدِ أَعْطَاهُ اللَّهُ الْأَمْنَ مِنْ غَضَبِهِ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس سوره‌ی بلد را بخواند خداوند روز قیامت از خشمش او را در امان می‌دارد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۱۱۲
مستدرک الوسایل، ج۴، ص۳۵۸/ نورالثقلین
۳
(بلد/ مقدمه)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ هَذِهِ السُّورَهًَْ أَعْطَاهُ اللَّهُ تَعَالَی الْأَمَانَ مِنْ غَضَبِهِ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ نَجَاهُ مِنْ صُعُودِ الْعَقَبَهًِْ الْکَؤُودِ وَ مَنْ کَتَبَهَا وَ عَلَّقَهَا عَلَی الطِّفْلِ أَوْ مَا یُولَدُ، أَمِنَ عَلَیْهِ مِنْ کُلِّ مَا یَعْرِضُ لِلْأَطْفَالِ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره را بخواند، خداوند او را در روز قیامت از خشم خود در امان می‌دارد و در بالا رفتن از آن گردنه‌ی دشوار نجاتش میدهد و هرکه آن را بنویسد و بر کودکی یا بر هر نوزادی بیاویزد، این سوره او را از تمام آسیبهای کودکان در امان میدارد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۱۱۲
البرهان
۴
(بلد/ مقدمه)

الصّادق (علیه السلام)- إِذَا عُلِّقَتْ عَلَی الطِّفْلِ أَمِنَ مِنَ النَّقْصِ وَ إِذَا سَعَطَ مِنْ مَائِهَا أَیْضاً بَرِئَ مِمَّا یُؤْلِمُ الْخَیَاشِمُ وَ نَشَأَ نُشُوءاً صَالِحاً.

امام صادق (علیه السلام)- چون این سوره بر کودک آویخته شود، از کاستی اندام امان یابد و چون بینیاش را با آب آن شستشو دهند، از دردهای بینی به دور ماند و نیک رشد کند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۱۱۲
البرهان
بیشتر